بعد از گل آمریکا کاملا مشخص بود که تیم ما برای صعود و فرار از باخت باید گل بزند و بازی را ببرد. در واقع از آن لحظه به بعد تیم ملی چیزی برای از دست دادن نداشت اما آیا ما توانستیم موقعیت گلزنی مناسبی ایجاد کنیم که گل بزنیم؟مساله اینجاست که تیم کی روش حتی در ایجاد موقعیت گلزنی هم موفق نبود و به سختی دروازه حریف را پیدا می کرد چه رسد به اینکه گل بزند و بازی را مساوی کند.
ایران هر چقدر در بازی با ولز خوب بود و خوب موقعیت گلزنی درست کرد،در بازی با آمریکا ناکام بود و باید گفت سزاوار کسب یک امتیاز و صعود به مرحله بعدی نبودیم. آمریکا در نقطه مقابل بازی به بازی بهتر شد و حتی به تیمی چون انگلیس هم موقعیت های گلزنی زیادی نداد. آنها در مجموع سه بازی فقط یک بار از روی نقطه پنالتی مقابل ولز گل دریافت کردند و مستحق صعود بودند. در واقع تیم ملی فوتبال آمریکا فراز و نشیب زیادی نداشت و یک روند رو به جلو را طی کرد در حالی که در همین جام جهانی ما دو بازی ضعیف داشتیم و در حساس ترین دیدار خود فقط یک یا دو موقعیت گلزنی جدی خلق کردیم که برای نباختن و صعود کردن اصلا کافی نبود.
آمریکا نقاط ضعف خود را با دوندگی زیاد و نیروی جوانی پوشانده بود اما تیم ما حتی در کارهای انفرادی هم موفق عمل نکرد و در نهایت بین چهار تیم سوم شد. از آقای کی روش باید پرسید اگر خدای فوتبال تیمی است که گل می زند، پس چرا ما نتوانستیم موقعیت گلزنی خلق کنیم که بهتر و بیشتر به دروازه حریف نزدیک شویم؟یکسری از ایرادات بهرحال به مربی برمی‌گردد هرچند که از ملی پوشان ایران هم در بازی حساس سه شنبه شب انتظار بیشتری داشتیم.
