صعود ژاپن به دور دوم مسابقات جام جهانی در حضور تیم های آلمان و اسپانیا یک نقشه بود. نقشه ای که با تدوین وتولید کارتون فوتبالیست ها شروع شد و رویا را تقویت و در نهایت به باور رساند. پشت این صعود مغز های متفکر پنهان است. سال ها ایده پردازی، تلاش و هزینه. تدبر و تفکر و تمرین. همفکری ده ها باشگاه و مربی با سرمربی تیم ملی.
ژاپن، آلمان و اسپانیا را برد و صعود کرد. استرالیا بعد از شکست در بازی اول، بازی دوم و سوم را برد و صعود کرد. عربستان، آرژانتین را شکست داد. نه در یک بازی تدافعی. بلکه در یک مسابقه پا یا پای.
ما ایرانی ها یک ضرب المثل خوب داریم. مزد آن گرفت جان برادر که کار کرد. ژاپن اگر به این جایگاه رسیده کار کرده. بله، کار کرده آنهم به معنای واقعی. نه فقط در کلام.
دانش آموزی که در کنکور رتبه یک می آورد قبولی اش تنها مرهون مطالعه در سال منتهی به کنکور نبوده. او ۱۲ سال درست و به طور جدی درس خوانده تا در کنکور رتبه یک گرفت. برای بهترین شدن باید سخت کار کرد. باید سال ها نتیجه را نادیده گرفت و فقط کار کرد و کار کرد. همه با هم. باشگاه ها، تیم ملی و فدراسیون فوتبال. در غیر اینصورت درخشش تنها یک جرقه است. چنین درخششی هویت ندارد. الان می توان پیشرفت را در فوتبال ژاپن تعریف کرد.
