قربانی که تا الان افتخارات زیادی برای داوری فوتبال زنان به دست آورده، در مورد قضاوت استفانی فراپارت داور فرانسوی و کمک‌هایش نوزا بک برزیلی و کارن دیاز مکزیکی، صحبت‌های جالبی دارد. هر چند که او با بغض حرف می‌زند.
قضاوت داوران زن در بازی آلمان و کاستاریکا را دیدید؟
بله، بازی را دیدم و تقریباً می‌توانم بگویم قضاوت بی‌نقصی داشتند. اولین تجربه این داوران زن، مسابقه سنگینی بود که با وجود فشار بالا، توانستند به خوبی از پس آن بربیایند و باتوجه به تجربه‌ای که داشتند قضاوت خوبی صورت گرفت. قضاوتی که باعث افتخار کل جامعه داوری زنان و شاید هم کل زنان دنیا شد.
وقتی بازی را می‌دیدی، چه حسی داشتی؟
زمانی که بازی را دیدم و بهتر است بگویم از اول مسابقات که آنها را به عنوان داور چهارم کنار زمین می‌دیدم، حسرت می‌خوردم و به خودم می‌گفتم اگر فدراسیون فوتبال به ما نگاه می‌کرد و فقط از ما می‌پرسیدند چه نیازی دارید، چه اتفاقات زیبایی برای داوری ایران می‌افتاد. شاید کمی رؤیایی باشد اما خیلی راحت می‌توانستیم در جام جهانی ۲۰۲۳ زنان که در استرالیا و نیوزیلند است، حضور پیدا کنیم.
ما (من و انسیه مافی‌نژاد) خیلی تلاش کردیم و از بین ۸۰۰ داور من توانستم به لیست ۵۶ نفره برسم و انسیه هم به لیست ۱۰۰ نفره کمک داوران راه پیدا کند. این مسأله اتفاق بزرگی بود و ما با کمک خانواده‌های‌مان خوب کار کرده بودیم ولی یک جاهایی فیفا الزاماتی در نظر داشت که VAR و قضاوت مسابقات مردان مهم‌ترین آنها بود. من لایسنس کار با VAR را داشتم اما قضاوت مسابقات مردان را از دست دادیم. با توجه به اینکه قاره آسیا میزبان جام جهانی زنان است می‌توانستم شانس بیشتری داشته باشم اما خیلی راحت از دست رفت.
وقتی داوران زن در جام جهانی قطر را دیدم، همه تلاش‌ها و اتفاقاتی که از سال ۲۰۲۰ یعنی زمانی که کاندیداهای قضاوت جام جهانی زنان شدیم، تا الان برایم مرور شد. مخصوصاً وقتی بازی آلمان و کاستاریکا را دیدم، خیلی اتفاقات از ذهنم عبور کرد. در تمام این مدت من بارها به فدراسیون فوتبال رفتم اما اصلاً انگار صدای ما را نمی‌شنیدند و فقط و فقط دغدغه‌شان تیم ملی و جام جهانی بود.
یعنی هیچ توجهی نشد؟
بارها گفتیم ما هم شانس حضور داشتیم اما نه تنها بی‌توجهی شد بلکه حتی با بی‌احترامی با ما برخورد کردند. دلم شکست اما دوباره سرم را بالا گرفتم و به جایی رسیدم که می‌گویم فقط خودم باید تلاش کنم. فیفا با کسی شوخی ندارد و بحث حضور داوران زن آنقدر برایش مهم بود که با تمام فدراسیون‌ها، تماس تلفنی گرفت. با فدراسیون ایران هم با علیرضا سهرابی و دانیال مرادی صحبت و کاملاً روشن کردند که قضاوت مسابقات مردان و کار با VAR الزام است اما همه فدراسیون‌ها این کار را برای داوران انجام دادند به‌جز ایران. یعنی از بین ۵۶ کاندیدای داوری، ۵۵ کاندیدا الزامات را انجام دادند و فقط مهسا قربانی و انسیه مافی‌نژاد جدا شدند. اینها قصه را غم‌انگیز کرده. تا الان هم به هر جایی رسیدیم تلاش خودمان و خانواده‌های‌مان بود. به خاطر بی‌توجهی و کم لطفی تمام تلاش ما به باد رفت. یک ماه آخر هم می‌خواهند لیست را اعلام کنند.
در این یک ماه دیگر هیچ شانسی ندارید؟
آن چیزی که شنیدیم ظاهراً شانس دیگری نداریم. لیست قرار است ماه دسامبر اعلام شود. فیفا اعلام کرده بود مسابقات را آنالیز می‌کنیم و تورنمنت‌ها را بارها برای آقای کامرانی‌فر که آن زمان دبیر کل بودند توضیح دادیم و حتی از یکی، دو ماه قبل گوشزد کردیم اما نمی‌دانم روی چه حسابی ما را جدی نمی‌گرفتند. انگار نمی‌خواستند این اتفاق بیفتد.
چرا؟
نمی‌دانم چرا. شاید منافع شخصی برای‌شان نداشت. آنها دنبال منافع شخصی خودشان بودند نه منافع عمومی. اگر ما به این مسابقات می‌رفتیم، اولین داوران ایرانی و اولین داوران محجبه در جام جهانی می‌شدیم که تبلیغ اسلامی و ایرانی بزرگی بود و می‌توانست بازتاب خوبی داشته باشد اما آنها به فکر منافع خودشان بودند. من حتی به آقای تاج هم گفتم اگر جام جهانی برویم اولین داور محجبه دنیا می‌شویم و اگر این مسأله به اسم ایران رقم بخورد خیلی خوب است اما با آینده و سرنوشت ما بازی شد و تمام تلاش‌های‌مان به باد رفت.
شرایط‌تان برای جام جهانی بعدی چطور است؟ به لحاظ سنی البته از نظر خودتان و انگیزه داشتن، مشکلی ندارید؟
از نظر سنی مشکل نداریم. فیفا محدودیت سنی را سال‌هاست که برداشته است و نمی‌دانم چرا در ایران باب شده که تا ۴۵ سالگی داوری می‌دهند. به هر حال طبق قوانین جام جهانی می‌توانیم برای جام جهانی آینده آماده شویم. باید عملکرد خوبی داشته باشیم چون قوانین فیفا تغییر کرده و یکسری بایدها در نظر گرفته و اگر روند همان باشد قطعاً اتفاق نخواهد افتاد.
پس ناامید نیستید؟
من هیچ‌وقت ناامید نمی‌شوم اما غمگین هستم. الان خیلی ناراحتم که از باب گلایه و ناراحتی صحبت می‌کنم. دوست داشتم الان خبرهای خوب می‌دادم اما اینطور نشد.
در این مدت به مهاجرت هم فکر کردید؟ مثل آقای فغانی.
نه، قضاوت برای یک کشور دیگر پروسه سختی دارد. آقای فغانی هم از طرف ایران بود وگرنه به این موضوع هم فکر کرده بودم.
