خبرگزاری میزان – تیم ملی فوتبال ایران در جام جهانی قطر تقریباً عملکردی قابل پیش‌بینی از خود بر جای گذاشت، هر چند بازی درخشان مقابل ولز برای فوتبال ما تاریخی و ماندگار شد و امیدها برای نخستین صعود از مرحله گروهی و رسیدن به جمع ۱۶ تیم برتر را زنده نگه داشت و می‌توانست این نسل طلایی را در فوتبال ایران جاودانه کند، اما نتیجه متفاوت‌تر از آنچیزی بود که انتظار داشتیم.
نسل حال حاضر فوتبال ایران از دیدگاه بسیاری از صاحب نظران، یکی از بهترین و پرستاره ترین تیم‌های تاریخ فوتبال ملی ما را تشکیل داده‌اند و صرفاً صعود به جام جهانی، نمی‌توانست موفقیت مهمی برای این نسل باشد و با توجه به تجربه خوب در جام ۲۰۱۸ روسیه توقع می‌رفت این بار ایران در جمع ۱۶ تیم برتر جهان قرار بگیرد که این اتفاق نیفتاد.
برای سالیان زیاد ما ایرانیان به خاطر عشق و علاقه بیش از حد به تیم ملی مدام از عباراتی همچون «ایران تیم اول آسیاست»، «ما آقای آسیا هستیم» و… استفاده می‌کردیم، ضمناً روند چندساله‌ی شکست ناپذیری کی‌روش مقابل حریفان آسیایی باعث شده بود بیش از حد در به کار بردن این جملات اغراق کنیم.
در جام ملت‌های آسیا ۲۰۱۹ که امید زیادی به فتح آن می‌رفت، تیم ملی به بدترین شکل ممکن و با ۳ گل مغلوب ژاپن شد. همچنین عملکرد بی نقص قطر و قهرمانی آنها در آسیا زنگ خطری آشکار بود تا به جای تمرکز روی شعارها، به فکر تقویت زیرساخت‌ها و کارهای اصولی و جدی باشیم.
کارلوس کی‌روش پس از آن ناکامی از تیم ملی جدا شد و دوران پرماجرا، عجیب، ترسناک و پرهزینه ویلموتس و پس از آن اسکوچیچ آغاز شد. پس از گذر از مربیان بلژیکی و کروات و با روی کار آمدن مهدی تاج، شانس دوباره به مربی پرتغالی روی آورد و او پس از ناکامی در رویای صعود کلمبیا و مصر به جام ۲۰۲۲، برای سومین بار متوالی روی نیمکت ایران در رقابت‌های جام جهانی نشست، اما این بار هم نتوانست آرزوهای فوتبال ایران را جامه عمل بپوشاند.
در روزهایی که فوتبال ایران رویای صعود را در سر می‌پروراند، ۳ نماینده دیگر قاره زرد گل کاشتند و با عملکرد فوق‌العاده خود چشم جهانیان را خیره کردند. ژاپن در گروه مرگ مسابقات با شکست دادن آلمان و اسپانیا و با لیاقت به عنوان صدرنشین به دور بعد صعود کرد. کره جنوبی با شکست دادن پرتغال و تساوی با اروگوئه موفق شد به مرحله حذفی راه پیدا کند و استرالیا هم با مغلوب کردن دانمارک و تونس به جمع ۱۶ تیم برتر این جام جهانی رسید.
یک مثل قدیمی می‌گوید هرچه بکاری همان را درو خواهی کرد و اکنون قدرت‌های فوتبال آسیا در حال بهره برداری از حاصل سال‌ها برنامه‌ریزی اصولی و تلاش شبانه‌روزی خود هستند. در حال حاضر فوتبال ایران فقط از لحاظ بازیکن و استعداد فوتبالی در سطح مناسبی قرار دارد و مدیریت، برنامه‌ریزی، راهبری، تعیین اهداف و سطح زیرساخت‌ها چیزی در حد فاجعه هستند.
با این وضعیت نمی‌توان آینده درخشانی برای تیم ملی حتی در سطح قاره متصور بود، مگر اینکه طرحی نو در فوتبال درانداخته شود و با درس گرفتن از اشتباهات گذشته آنرا چراغ راهی برای مسیر موفقیت در آینده قرار داد تا در رقابت بعدی به جای حسرت خوردن و به نظاره نشستن موفقیت رقبا خودمان در این موفقیت و تاریخ‌سازی سهیم باشیم.
انتهای پیام/
