ابوالفضل خدائی: فشارهای دولت های غربی علیه ایران همچنان دارد. علاوه بر تهدیدها در مورد مسائل هسته ای بهانه های حقوق بشری نیز نقش پررنگی در اتهامات علیه ایران دارد و کشور آلمان که پرونده سیاهی در مسائل حقوق بشری علیه دارد، تهران را به نقض آن متهم می کند و هر از چندگاهی تهدید به تحریم می کند. در سی و پنجمین نشست ویژه شورای حقوق بشر سازمان ملل که سوم آذر برگزار شد، کشورهای عضو اقدام به رأی‌گیری درباره قطعنامه تشکیل کمیته حقیقت‌یاب در خصوص مسائل داخلی ایران کردند. این قطعنامه با ۲۵رأی موافق، ۶رأی مخالف و ۱۵ رأی ممتنع به تصویب رسید.
رابرت مالی نماینده ویژه آمریکا در امور ایران در اظهارنظری مداخله جویانه مدعی شد که ایران منزوی‌تر از همیشه شده و بدین خاطر است که ما با بسیاری دیگر مطمئن شدیم که حقیقت آنچه در ایران اتفاق می‌افتد برای همه نمایان شود.
آنتونی بلینکن، وزیر خارجه آمریکا نیز اخیرا در اظهاراتی مدعی شد: تمرکز جهان به طور درست بر روی وقایعی که در خیابان‌های ایران در جریان است، قرار دارد و ایالات متحده نقشی در اعتراضات در ایران ندارد.
آلنا بربوک وزیر خارجه آلمان نیز با انتشار عکسی از کشورهایی که به قطعنامه ضد ایرانی در شورای حقوق بشر سازمان ملل رأی داده بودند، نوشت: ما این محکومیت را در شورای حقوق بشر پیش بردیم و حامیانی برای آن دست و پا کردیم؛ بدون آنکه مطمئن باشیم این قطعنامه به رأی اکثریت دست می‌یابد. حال نتیجه قطعی و مشخص است. وی مدعی شد ما برای تحقق عدالت برای مردم ایران متحد هستیم.
تبدیل موضوع حقوق بشر به اهرم فشار کشورهای زورگو علیه کشورهای مستقل عملا اعتبار را از چنین نهادهایی سلب کرده و به همین دلیل است که جنایات حقوق بشری در فلسطین، یمن، افغانستان، آفریقا، سوریه و... توسط دولت‌های غربی-صهیونیستی نادیده گرفته شده و به جای آن پرونده‌های ساختگی به موضوع اصلی آنها برای تشدید فشار بر دیگر کشورها تبدیل شده است.
در کنار طرح اتهامات حقوق بشری علیه ایران، مقام های غربی موضوع مذاکرات هسته ای را نیز از اولویت خارج و تشدید تحریم ها را در دستور کار قرار داده اند. تحلیل کارشناسان و ناظران نشان می دهد که اتکای دولت های غربی به فشارها علیه ایران حساب باز کردن روی اعتراضات اخیر در ایران است. رویه ای که نشان می دهد غرب وارد اشتباه محاسباتی دیگری شده و قرار نیست اتفاق جدیدی رقم بخورد. مسیری که در زمان دولت ترامپ و کارزار فشار حداکثری نیز در پیش گرفته شد اما شکست آن به زودی نمایان شد.
واشنگتن پست در تحلیلی به قلم الی گرانمایه با اشاره به اینکه آمریکا به توافق هسته ای با ایران نیاز دارد و اعتراضات در ایران چیزی را در این مورد تغییر نمی دهد نوشت: واقعیت این است که رویکرد ترامپ نتوانست امتیاز قابل توجهی در مورد برنامه هسته‌ای یا رفتار منطقه‌ای ایران ایجاد کند. ایران در نهایت رفتار خود را از هر دو جنبه تشدید کرد. تحلیل در ادامه به این مساله اشاره می کند که به خطر انداختن همه چیز و حساب باز کردن روی اعتراضات ایران غیرمسئولانه خواهد بود و این بدان معناست که اروپایی ها و دولت بایدن باید راهی دیپلماتیک برای خروج از بحران هسته ای پیدا کنند. آنها باید نسبت به برداشتن هر اقدامی که دست آنها را ببندد و احتمال یک معامله سیاسی را از بین ببرد، محتاط باشند.
در ادامه این تحلیل آمده است: غرب می‌تواند کمک‌های اقتصادی بشردوستانه به ایران ارائه دهد و اجرای تحریم‌ها را علیه طرف‌های ثالثی که با ایران تجارت می‌کنند، مانند کشورهای عراق، امارات متحده عربی و چین، تسهیل کند. دولت بایدن رویکرد عملگرایانه مشابهی را در خصوص کاهش تحریم ها با ونزوئلا برای کاهش قیمت انرژی نشان داده است. چنین اقداماتی بن بست گسترده تر با ایران را حل نمی کند، اما به هر دو طرف اجازه می دهد تا از لبه پرتگاه پایین بیایند. تضمین صلح آمیز و ایمن بودن برنامه هسته ای ایران نه تنها به نفع غرب، بلکه به نفع همسایگان ایران و مردم ایران است.
۳۱۱۳۱۱
