به گزارش همشهری آنلاین، بخش شرقی بلوچستان در میانه دوره قاجار و با قرارداد گُلدسمید [در ایران مشهور به قرارداد گُلد اسمیت] از ایران جدا شد و ماجرایش این بود: «انگلیسی‌ها پس از شکست ناپلئون بناپارت در مقابل روسیه که به احتمال حمله فرانسه به هند پایان می‌داد، در صدد برآمدند تا با جداکردن بخش‌هایی از شرق ایران و ایجاد منطقه حایل، از حمله احتمالی روسیه به هند نیز در امان باشند...
انگلیس پس از جداسازی شهر هرات افغانستان از ایران طبق معاهده پاریس که در سال ۱۸۵۷ به امضای طرفین رسید فردریک جان گُلدسمید افسر نظامی بریتانیایی را مأمور تعیین مرزهای بلوچستان کرد. گلدسمید در سال ۱۸۷۱ مرزهای ایران و پاکستان را از خلیج گواتر تا کوهک معین کرده و برای تصویب نهایی به ناصرالدین‌شاه قاجار تسلیم داشت. در سال ۱۸۷۲ نیز منطقه بلوچستان به دو قسمت اصلی و خارجی تقسیم شد».
از همان‌موقع یعنی سال ۱۲۵۱ شمسی بخش شرقی بلوچستان برای مدتی طولانی تحت سلطه بریتانیا بود و بلوچستان انگلیس نامیده می‌شد تا اینکه این‌طوری شد: «پس از تأسیس کشور پاکستان بخش‌هایی از سرزمین بلوچستان انگلیس به کشور تازه‌تأسیس پاکستان الحاق شد. این منطقه هم‌اکنون با نام ایالت بلوچستان شناخته می‌شود».
