به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صداوسیما، وبگاه میدل ایست مانیتور در مطلبی تحلیلی به حمایت مردم از فلسطین پرداخت و نوشت: جام جهانی ۲۰۲۲ در قطر نشان داد فلسطین در قلب تیم‌های عربی و صد‌ها هزار هوادار عرب و خارجی جا دارد.
در این مقاله به قلم دکتر امیره ابوالفتوح آمده است: تیم فوتبال فلسطین به جام جهانی فوتبال در قطر راه نیافت، اما فلسطینی‌ها بیش از یک تیم به نام خود داشتند. آن‌ها در قلب تیم‌های عربی و صد‌ها هزار هوادار عرب و خارجی حضوری چشمگیر داشتند. حتی خیابان‌های قطر با پرچم فلسطین تزئین شده بود. طرفداران فلسطین چفیه‌های بارز فلسطینی را که به شعار‌هایی در حمایت از فلسطین مزین شده بودند، پوشیدند. این اجماع مردمی اعراب بی سابقه بود و از فرصت بی نظیری که برای اولین بار در یک کشور عربی و مسلمان مهیا شد، استفاده کرد. این موضوع تأییدی برای همه ماست که فلسطین همچنان موضوعی است که در قلب جهان عرب می‌تپد.
فلسطین در قلب هر عرب جا دارد و قطر شاهد این مسئله به زبان‌های مختلف مردم سراسر جهان بوده است. این مهم است، زیرا اولین اجلاس مردم عرب در قطر برگزار شد و چیزی جز فلسطین در دستورکار آن نبود. فلسطین از رود تا دریا. به عادی سازی حتی در کشور‌هایی که رژیم‌های صهیونیستی روابط آشکار خود را با این رژیم اعلام کرده اند، ضربه‌ای جدی وارد شده است.
هواداران عرب فوتبال حاضر به صحبت و مصاحبه با رسانه‌های صهیونیستی نشدند و همانند گذشته از فلسطینی‌ها حمایت کامل کردند. یک فروشنده پرچم، زمانی که مشتریان پرچم ملی کشورشان را از او می‌خریدند، به آن‌ها یک پرچم فلسطین به عنوان هدیه می‌داد. یک راننده تاکسی از بردن مسافری که اسرائیلی بود، خودداری کرد. راننده به او گفت: شما برادران فلسطینی ما را می‌کشید.
شاید قدرتمندترین پیام از سوی هواداران تونسی و مغربی بود که در دقیقه ۴۸ بازی (به مناسبت سال ۱۹۴۸) به ترتیب با استرالیا و بلژیک، بنر بزرگی با عنوان "فلسطین آزاد" را برافراشتند. نکبه البته در سال ۱۹۴۸، زمانی که اسرائیل در فلسطین اشغالی ایجاد شد، آغاز شد. هواداران مغربی پس از پیروزی مقابل بلژیک– کشوری که از اسرائیل حمایت می‌کند- کلمات قدرتمندی خواندند، اما آن کلمات درباره فوتبال نبود. آن‌ها شعار می‌دادند: «فلسطین عزیز ما- با ارزش‌ترین کشور- مقاومت کن، خداوند تو را از ظلم دشمنان و صهیونیست‌ها حفظ کند. ما شما را رها نخواهیم کرد. ای غزه، گرچه دور هستید، ای رفح و رام الله، ملت ما بیمار است، آن‌ها او را با مشکلات و فساد حکومت‌ها بیمار کردند. ما هرگز زانو نمی‌زنیم مگر در برابر پروردگارمان- پروردگار جهانیان؛ آزادی خواهد آمد. انشاءالله، شادی در قدس خواهد بود.»
این پیام قدرتمندی برای حاکم مغرب، پادشاه محمد ششم بود که توافقنامه عادی سازی روابط را با دولت صهیونیستی امضا کرده است. چنین توافقاتی منعکس کننده خواسته‌های مردم نیست.
روزنامه نگاران اسرائیلی امتناع هواداران فوتبال عرب از صحبت با آن‌ها را نمونه‌هایی دال بر شکست تصمیم اسرائیل برای عادی سازی روابط با برخی کشور‌های عربی و مسلمان می‌دانند. «راز شچنیک» روزنامه نگار اسرائیلی در این باره گفت: «تجربه من در قطر به هر امیدی برای بهبود روابطمان با مردم عرب پایان داد.»
روزنامه نگار دیگری مدعی شد وی را از رستورانی "بیرون کردند" و صاحب رستوران گوشی او را برداشت و "تمام تصاویر قطر" را از آن پاک کرد. اعراب و بسیاری از خارجی‌ها وقتی می‌دانند ما اسرائیلی هستیم عصبانی می‌شوند و از ما رو برمی گردانند.
همه این‌ها حاکی از آن است که حس عربی ملت هنوز در سلامت است و هر چقدر هم صهیونیست‌ها تلاش کنند فلسطین را نمی‌توان از قلب ما حذف کرد. این امر آنچه را از قبل می‌دانیم تأیید می‌کند: علیرغم اقدامات عادی سازی رژیم‌های عربی، مردم عرب عادی سازی را رد می‌کنند و اسرائیل را دشمن می‌دانند. با این حال، جو حمایتی در قطر به دلیل طنز دردناک تصمیم مجمع عمومی سازمان ملل برای بزرگداشت هفتاد و پنجمین سالگرد یوم النکبه فلسطین با نشستی در سطح عالی در ۱۵ می سال آینده خدشه دار شده است. ۱۵ مه ۱۹۴۸ روزی بود که سازمان بین المللی تاسیس اسرائیل در سرزمین فلسطین را اعلام کرد.
علاوه بر این، سازمان ملل این تصمیم را در ۲۹ نوامبر، سالروز صدور قطعنامه شرم آور ۱۸۱، یعنی طرح تقسیم فلسطین در سال ۱۹۴۷، اعلام کرد. البته در سال ۱۹۷۷ سازمان ملل تصمیم گرفت که ۲۹ نوامبر به عنوان روز جهانی همبستگی با مردم فلسطین گرامی داشته شود. دبیرکل سازمان ملل در آن زمان «کورت والدهایم» بود که گفت با جشن گرفتن روز همبستگی، سازمان ملل بر تعهد خود برای حمایت از حقوق مردم فلسطین تاکید می‌کند. با این حال، وی به ما نگفت که چرا این حقوق را اعاده نکرد، یا چه چیزی او را از پایبندی به تعهداتش باز داشت. آیا سازمان ملل که به صهیونیست‌ها امکان غصب سرزمین فلسطین را داده است، واقعاً حق دارد با مردم فلسطین همبستگی کند؟
من فکر می‌کنم که والدهیم و خلف‌های وی به شعور ما توهین کرده اند و همچنان به شیره مالیدن سر ما ادامه می‌دهند. سازمان ملل تضییع حقوق فلسطینیان را تسهیل کرد و هر کاری انجام داده است تا اطمینان حاصل شود که اسرائیل از استعمار شهرک نشینان قاتل خود خلاص شود. انتخاب خرما برای "همبستگی" فلسطینی‌ها نمک بر زخم‌ها می‌پاشد و نفاق جامعه جهانی را آشکار می‌کند.
اگر چه همبستگی یک یا چند روزه سرزمین فلسطین را به مردم آن باز نمی‌گرداند، اما ما چیزی از سازمان ملل در صحنه عمل ندیده‌ایم که بیانگر ایستادگی در کنار فلسطینی‌ها باشد. دولت‌های عرب-صهیونیست در واقع این روز را از حافظه و تقویم خود پاک کرده اند. ما حتی یک کلمه هم نشنیدیم و هیچ اشاره‌ای در مورد آن روز سرنوشت ساز در تلویزیون ندیدیم که به اعراب و مسلمانان در مورد نکبت و اهمیت مبارزه برای آزادی فلسطین یادآوری کند. چنین بی اعتنایی عمدی از سوی دولت‌های عربی صهیونیستی همان چیزی است که به معنای واقعی کلمه عادی سازی است. این هیچ چیز مثبتی نیست و دیگر حتی یک راز شرم آور نیست.
اگر قرار است تاریخ ما در حافظه جمعی مان حفظ شود، باید بحث و تبادل نظر شود تا روایت‌های جعلی جای آن را نگیرد. این چیزی است که در سراسر جهان اتفاق می‌افتد، اما نه در رژیم‌های عربی که برای خشنود کردن صهیونیست‌ها و متحدانشان تا زانو خم می‌شوند. ملت‌های عرب و مسلمان در جام جهانی فوتبال در قطر نشان دادند که آرمان فلسطین در دل آن‌ها شعله ور است و با گذشت زمان و عادی سازی دولت‌هایشان، شعله‌های آن خاموش نخواهد شد. هر چقدر هم که صهیونیست‌ها در جهان عرب برای عادی سازی روابط با اسرائیل عجله کنند، مردم بدون توجه به چالش‌هایی که با آن مواجه هستند، به حفظ آرمان فلسطین ادامه می‌دهند.
