پاره‌سفال‌هایی که از دوره عُبید در نزدیکی ماندگاه‌های باستانی کرانه‌ای قطر یافت شده است، نشان می‌دهد که تمدن میان‌رودان نخستین تمدن دوران نوسنگی بوده که در این منطقه حضور داشته است. شبه‌جزیره قطر در سال‌های آغازین مسکونی شدن خود جزو قلمرو امپراتوری سلوکی و سپس شاهنشاهی اشکانی و پس از آن بخشی از حکومت ساسانی بوده است. منطقه قطر در سده هشتم میلادی تبدیل به یکی از مراکز بازرگانی مروارید شد. عثمانی‌ها در سال۱۸۷۱ قلمرو خود را تا شرق شبه‌جزیره عربستان گسترش دادند و این وضعیت تا سال۱۹۱۵ که عثمانی‌ها در آغاز جنگ جهانی اول از منطقه عقب‌نشینی کردند، ادامه داشت. در سال۱۹۱۶ قطر تحت‌الحمایه بریتانیا شد و عبدالله بن‌قاسم آل‌ثانی پیمانی را با انگلیسی‌ها امضا کرد که بر پایه آن انگلیسی‌ها تعهد کردند که در برابر حملات دریایی و زمینی از قطر حمایت کنند.
پیمان بعدی در سال۱۹۳۴ به امضا رسید که در آن بریتانیا قول حمایت‌های گسترده‌تری داد. در سال۱۹۳۵ شرکت قطر پترولیوم امتیاز ۷۵ساله بهره‌برداری از نفت قطر را به‌دست آورد و پس از آن در سال۱۹۴۰ در دُخان نفت با کیفیت بالا کشف شد. در خلال دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ افزایش درآمدهای نفتی، رفاه، روند پرشتاب مهاجرت و پیشرفت اجتماعی را به دنبال داشت و این روند، تاریخ معاصر قطر را رقم زد. پس از آنکه در سال۱۹۶۸، بریتانیا سیاست خود مبنی‌بر پایان دوره پیمان‌های امضاشده پیشین با شیخ‌نشین‌های خلیج فارس را اعلام کرد، قطر به طرح هشت شیخ‌نشین دیگر تحت‌الحمایه سابق بریتانیا برای تشکیل یک فدراسیون از امارت‌های عربی پیوست.
در میانه‌های سال۱۹۷۱ یعنی زمانی که مهلت پیمان با بریتانیا به پایان رسید، شیخ‌نشین هنوز بر سر شروط تشکیل اتحادیه به توافق نرسیده بودند و به این خاطر قطر در سوم سپتامبر۱۹۷۱ (۱۲شهریور۱۳۵۰) استقلال خود را اعلام کرد. در ژوئن۱۹۹۵ ولیعهد قطر حمد بن‌خلیفه در یک کودتای بدون خونریزی پدر خود خلیفه بن‌حمد آل‌ثانی را از قدرت برکنار کرد و به جای او نشست. امیر جدید آزادی بیشتری به مطبوعات و انتخابات شهرداری‌ها داد. قانون اساسی جدید قطر در آوریل۲۰۰۳ از طریق یک همه‌پرسی عمومی به تصویب رسید و از ژوئن۲۰۰۵ قانونی شد. الزباره، نخستین محوطه باستانی این کشور است که در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شده است.
الزباره در قرون۱۸ و ۱۹ میلادی یک شهر تجاری پرجنب‌وجوش بوده است. در این محوطه بقایای خانه‌های درباریان، کلبه‌های ماهی‌گیران، کوچه‌های باریک، مساجد و کاخ‌ها دیده می‌شود. شهر زیر لایه‌ای از ماسه کویر مدفون شده است. نظم خیابان‌ها و ساختمان‌ها نشان‌دهنده شهری است که طراحی بسیار حساب‌شده‌ای داشته و باروهای شهر برای حفاظتش بسیار ضروری بوده است. قلعه الزباره بخشی از استحکامات دفاعی بوده و در ۱۹۳۸ ساخته شده است. تعدادی از این قلعه‌ها به‌منظور کنترل آب‌های دریا و تامین آب شرب در نقاط استراتژیک ساحلی بنا شده‌اند.
