عُمَر خَیّام نیشابوری از سال 440 تا 517 هجری قمری زندگ را تجربه کرد و اینک در نیشابور، آرمیده است. او دانشمندی بود که به واسطه علم فراوانش به او لقب "همه‌چیزدان" داده بودند. خیام هم فیلسوف، موسیقی دان ،فیزیک دان و ادیب بود، هم عارف، مفسر، شیمی دان، زیست شناس، زمین شناس، دین شناس، ریاضی‌دان، ستاره‌شناس.
با این حال وجه شاعرانه او که در رباعیاتش جلوه گری می کند، بیش از هر چیز دیگری این چهره ایرانی را شهره آفاق کرده است. رباعیات خیام به بیشترِ زبان‌های زنده ترجمه شده است و او را در سراسر جهان به عنوان شاعری با نگاه انسانی به زندگی می شناسند. ادوارد فیتزجرالد با ترجمه رباعیات او به زبان انگلیسی نقش مهمی در شناساندن خیام به جهانیان داشته است.
این قافلهٔ عمر عجب می‌گذرد
دریاب دمی که با طرب می‌گذرد
ساقی غم فردای حریفان چه خوری
پیش آر پیاله را که شب می‌گذرد
***
آن قصر که جمشید در او جام گرفت
آهو بچه کرد و روبه آرام گرفت
بهرام که گور می‌گرفتی همه عمر
دیدی که چگونه گور بهرام گرفت
***
ابر آمد و باز بر سر سبزه گریست
بی بادهٔ گلرنگ نمی‌باید زیست
این سبزه که امروز تماشاگه ماست
تا سبزهٔ خاک ما تماشاگه کیست
***
امروز تو را دسترس فردا نیست
واندیشهٔ فردات به جز سودا نیست
ضایع مکن این دم ار دلت شیدا نیست
کاین باقی عمر را بها پیدا نیست
***
این کوزه چو من عاشق زاری بوده‌ست
در بند سر زلف نگاری بوده‌ست
این دسته که بر گردن او می‌بینی
دستی‌ست که بر گردن یاری بوده‌ست
***
ای دوست بیا تا غمِ فردا نخوریم
وین یک دمِ عمر را غنیمت شمریم
فردا که ازین دیرِ فنا درگذریم
با هفت‌هزارسالگان سربه‌سریم
منبع خبر "
عصر ایران" است و موتور جستجوگر خبر تیترآنلاین در قبال محتوای آن هیچ مسئولیتی ندارد.
(ادامه)
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت تیترآنلاین مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویری است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هرگونه محتوای خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
