طبق تحقیقات انجام شده سکونت و استقرار در روستای آغشت به پیش از اسلام بر می گردد و افرادی که در آن ساکن بوند گبرها ( زرتشتیان ) بودند و احتمالا قدمت و تاریخچه ی این روستا مربوط به بیش از هزار سال پیش است. داشتن آب فراوان یکی از دلایل سکونت در این روستا است.
طی پیشرفته شدن شهرها جمعیت این روستا رو به کاهش بود و از 300 نفر به 236 نفر کاهش پیدا کرده بود. اما امروزه به دلیل پر جمعیت شدن شهرها،آلودگی هوا و همچنین وجود آب شرب و گاز شهری در این روستا مردم به روستا نشینی روی آورده اند و اکنون جمعیت روستای آغَشت به 800 نفر می رسد.
مردم روستای آغَشت لهجه ای تقریبا مازندرانی ، گیلکی و طالقانی دارند.
این روستا بسیار خوش آب و هوا است و هوای دلپذیر و دلچسبی دارد. در واقع به دلیل قرار گرفتن روستای آغَشت در منطقه کوهستانی باعث شده که در فصل زمستان،زمستانی سرد و در فصل بهار و تابستان هوایی خنک و دلپذیر داشته باشد و می توان گفت یک نوع روستای ییلاقی است که با مناظر زیبایش باعث مهاجرت های فصلی افراد،از شهرهای اطراف می شود.
به دلیل داشتن آب و هوای مناسب و خاک حاصل خیز انتظار می رود این روستا از پوشش های گیاهی غنی باشد اما اغلب گونه های گیاهی در روستا گون و رگ می باشد. و همچنین محصولات کشاورزی در باغ ها و مزارع برای مصارف شخصی و خانوادگی است و اگر محصول به دست آمده از باغ ها زیاد باشد در میدان اصلی روستا به فروش می رسد.
این روستا دارای جاذبه های دیدنی زیادی است. ما اینجا چند مورد از آن ها را به شما معرفی می کنیم.
برای دیدن این آبشار باید یک مسیر نسبتا پر شیب دو ساعتی را کوهپیمایی کرد اما با وجود مسیر رویایی پر از گل های بابونه، پر از پروانه های رنگارنگ و صدای پرندگان مسیر کوتاه تر به نظر می آید. کوهپیمایی در این مسیر قطعا یکی از زیباترین تجربه ها است.
یکی دیگر از دیدنی های روستای آغَشت گرمابه قدیمی آن است که مربوط به دهه 40 شمسی می باشد. تا سال 1370 از این گرمابه استفاده می شد اما امروزه فقط یک مکان دیدنی است. داخل و بیرون گرمابه ترمیم و بازسازی شده است . اگر به روستای آغَشت سفر کردید حتما از این گرمابه دیدن کنید.
این رودخانه باعث طراوت و نشاط بینظیری در روستا شده است و از سه شاخه رود به نام های برغان رود، گلین رود و شاخه اصلی چشمه روستای سیرود، کفاب و ایوانک تشکیل شده است.
روستای آغَشت دارای دو مسجد به نام های مسجد جامع و مسجد ابوالفضل است. مسجد ابوالفضل کوچکتر از مسجد جامع است و در بین کوچه های روستا پنهان شده است.
قدمت این پل به دوره صفوی برمی گردد و به عنوان یکی از آثار تاریخی در سال 1382 در فهرست آثار ملی ایران ثبت شده است. وجود این پل بر روی رودخانه شاهرود بسیار زیباست. در دوره های زندیه ، قاجاریه و پهلوی این پل مورد مرمت قرار گرفته است.
یکی از دیدنی های جذاب روستای آغَشت ، قلعه آغَشت است و به قلعه هاگوارتز معروف و باعث شهرت روستای آغَشت نیز گردیده است. قلعه هاگوارتز قدمت تاریخی ندارد و حدود ده سال است که این بنا ساخته شده است . مالک قلعه در تهران سکونت دارد و با کمک یکی از معروف ترین معماران ایران این قلعه را بنا کرده است.
معمار نیز از سبک های رنسانس اروپائیان، یونان و روم باستان برای ساخت این قلعه الهام گرفته است. هنوز داخل قلعه تکمیل نشده است و به دلیل شخصی بودن این ملک اجازه ورود به افراد داده نمی شود و فقط می توان از نمای بیرون آن برای عکس و فیلم استفاده کرد. چرا که این قلعه به یک لوکیشن جذاب برای تهیه کلیپ و عکس تبدیل شده است.
قلعه آغَشت با نام های قلعه برغان، دژ برغان نیز شناحته می شود.
بهترین فصل برای سفر به روستای آغَشت، فصل بهار و تابستان است اما سفر در فصل پاییز به دلیل وجود درختان رنگی و زیبا و زمستانی پر از برف و سفید شدن روستا علاقمندان خاص خود را دارد . این روستا برای سفرهای یک روزه مناسب است زیرا امکان شب ماندن در آن وجود ندارد مگر با اجاره ویلا و خانه در روستاهای اطراف آن.
گردآوری:بخش گردشگری بیتوته