عصر ایران - سندرم رامسی هانت (ویروس واریسلا زوستر) زمانی رخ می دهد که شیوع زونا عصب صورت در نزدیکی یکی از گوش های بیمار را تحت تاثیر قرار دهد. علاوه بر بثورات دردناک زونا، سندرم رامسی هانت می تواند باعث فلج صورت و کاهش شنوایی در گوش آسیب دیده شود.
این سندرم توسط همان ویروسی ایجاد می شود که ابتلا به آبله مرغان را نیز رقم می زند. پس از برطرف شدن آبله مرغان، ویروس همچنان در اعصاب ما به زندگی خود ادامه می دهد. سال ها بعد، ممکن است مجدد فعال شده و بر اعصاب صورت تاثیر بگذارد. گفتنی است تمامی نکاتی که در خصوص این سندرم در اختیار علاقه مندان قرار می گیرد، با استناد به مقالات منتشر شده توسط مایو کلینیک؛ یکی از معتبرترین مراکز و دانشگاه های علوم پزشکی جهان جمع آوری شده اند:
دو علامت و نشانه اصلی سندرم رامسی هانت عبارت اند از:
- بثورات قرمز دردناک با تاول های پر از مایع روی سطح یکی از گوش ها، داخل و یا اطراف آن
- ضعف یا فلج صورت در همان سمت گوش آسیب دیده
معمولا بثورات و فلج صورت همزمان رخ می دهند. گاهی ممکن است یکی قبل از دیگری خود را نشان دهد. در موارد دیگر، راش هرگز دیده نخواهد شد.
اگر به سندرم رامسی هانت مبتلا شده اید، ممکن است موارد زیر را نیز تجربه کنید:
- گوش درد
- از دست دادن شنوایی
- صدای زنگ در گوش (وزوز گوش)
- مشکل در بستن یک چشم
- احساس چرخش (سرگیجه)
- تغییر در درک احساس چشایی یا از دست دادن چشایی
- خشکی دهان و چشم
اگر فلج صورت یا بثورات زونا را روی قسمتی از صورت خود تجربه می کنید، سریعا با پزشک تماس بگیرید و به وی مراجعه کنید. درمانی که در عرض سه روز پس از شروع علائم و نشانه ها آغاز می شود ممکن است به جلوگیری از عوارض طولانی مدت کمک کند.
سندرم رامسی هانت می تواند در هر فردی که آبله مرغان داشته است رخ دهد. این بیماری در بزرگسالان مسن در مقایسه با سایر گروه های سنی بیشتر شایع است و معمولا افراد بالای 60 سال را مبتلا می کند. سندرم رامسی هانت در کودکان نادر است.
سندرم مذکور مسری نیست. با این حال، فعال شدن ویروس واریسلا زوستر می تواند باعث آبله مرغان در افرادی شود که پیش تر آبله مرغان نداشته اند یا در برابر آن واکسینه نشده اند. این عفونت برای افرادی که مشکلات سیستم ایمنی دارند می تواند خطر آفرین باشد.
تا زمانی که تاول های بثورات پوستی از بین بروند، از تماس فیزیکی با گروه های زیر خودداری کنید:
- هر کسی که هرگز به آبله مرغان مبتلا نشده یا واکسن آن را دریافت نکرده است
- هر کسی که سیستم ایمنی ضعیفی دارد
- نوزادان
- بانوان باردار
عوارض سندرم رامسی هانت ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- کم شنوایی دائمی و ضعف صورت: در اکثر افراد، کاهش شنوایی و فلج صورت مرتبط با سندرم رمزی هانت موقتی است. با این حال، چنین اختلالاتی در صورت عدم رسیدگی مناسب و فوری می توانند دائمی شوند.
- آسیب چشم: ضعف صورت ناشی از سندرم رامسی هانت ممکن است بستن پلک را برای بیمار دشوار کند. هنگامی که این اتفاق رخ دهد، قرنیه که از چشم محافظت می کند در معرض آسیب قرار می گیرد. این آسیب می تواند باعث درد چشم و تاری دید شود.
- نورالژی پسا هرپس: این وضعیت دردناک زمانی رخ می دهد که عفونت زونا به رشته های عصبی آسیب بزند. در ادامه پیام های ارسال شده توسط این رشته ها دستخوش تغییر شده و باعث دردی می شوند که ممکن است پس از محو شدن سایر علائم و نشانه های سندرم رامسی هانت مدت ها طول بکشد.
در حال حاضر کودکان به طور معمول در برابر آبله مرغان واکسینه می شوند که احتمال ابتلا به ویروس آبله مرغان را تا حد زیادی کاهش می دهد. واکسن زونا نیز برای افراد 50 ساله و بالاتر توصیه می شود.
پزشکان اغلب می توانند سندرم رامسی هانت را بر اساس سابقه پزشکی، معاینه فیزیکی و علائم و نشانه های متمایز این اختلال شناسایی کنند. برای تایید تشخیص، احتمال دارد که پزشک از یکی از تاول های بثورات گوش برای انجام آزمایش نمونه برداری کند.
درمان سریع و به موقع سندرم رامسی هانت می تواند درد و خطر عوارض طولانی مدت را کاهش دهد. انواع داروهای مصرفی ممکن است شامل موارد زیر باشند:
- داروهای ضد ویروس: آسیکلوویر، فامسیکلوویر یا والاسیکلوویر اغلب به مبارزه با ویروس آبله مرغان کمک می کنند.
- کورتیکواستروئیدها: به نظر می رسد که یک رژیم کوتاه مدت پردنیزولون با دوز بالا اثر داروهای ضد ویروسی را در سندرم رامسی هانت تقویت کند.
- داروهای ضد اضطراب: داروهایی مانند دیازپام (والیوم) می توانند به تسکین احساس سرگیجه کمک کنند.
- مسکن ها: درد مرتبط با سندرم رامسی هانت می تواند شدید باشد. از این رو ممکن است به داروهای مسکن تجویزی توسط پزشک نیاز باشد.
موارد زیر می توانند به کاهش ناراحتی ناشی از سندرم رامسی هانت کمک کنند:
- نواحی تحت تاثیر بثورات را تمیز نگه دارید.
- برای تسکین درد، مکررا کمپرس خنک و مرطوب روی بثورات قرار دهید.
- از مسکن های بدون نسخه یا داروهای ضد التهاب مانند ایبوپروفن استفاده کنید.
اگر ضعف صورت بستن یکی از چشمانتان را برای شما دشوار کرده است، اقدامات زیر را برای محافظت از بینایی خود انجام دهید:
- در صورت خشک شدن چشم طی روز از قطره های مرطوب کننده استفاده کنید.
- شب ها برای خواب از پمادهای چشمی مرطوب کننده استفاده کرده و پلک خود را با چسب ببندید.
