کوه ویلسون نمایانگر تکامل رصدخانههای نوین و همچنین یکی از مهمترین مکانهای علمی تاریخ بود .
به گزارش
خبرگزاری صدا و سیما ، بیستم دسامبر ۱۹۰۴ رصدخانه « مونت ویلسون » توسط منجمی پیشگام بهنام «جورج الری هیل» تأسیس شد. این رصدخانه فعالیت رسمی رصدی خود را از سال ۱۹۰۸ آغاز کرد.
مونت ویلسون در جنوب کالفرنیا، نزدیکی شهر پاسادنای لسآنجلس قرار دارد.
تلاشهای اولیه برای نصب تلسکوپ به کوه ویلسون در دهه ۱۸۸۰ توسط یکی از بنیانگذاران دانشگاه کالیفرنیای جنوبی، ادوارد فالز اسپنس انجام شد. اما او بدون اتمام تلاشهایش درگذشت؛ بنابراین رصدخانه توسط جورج هیل که قبلاً تلسکوپ یک متری را در رصدخانه یرکیز ساخته بود، طراحی و تأسیس شد.
رصدخانه خورشیدی مونت ویلسون برای اولینبار توسط مؤسسه کارنگی واشنگتن در سال ۱۹۰۴ تأمین مالی شد و زمین از صاحبان هتل مونت ویلسون اجاره شد. از جمله شرایط اجاره این بود که امکان دسترسی عمومی را فراهم میکرد.
باتوجه به لایه وارونگی که هوای گرم و مهودود را بر فراز لسآنجلس به دام میاندازد، کوه ویلسون نسبت به هر مکان دیگری در آمریکایشمالی هوای ثابتتری دارد که آن را برای ستارهشناسی و بهویژه برای تداخلسنجی ایدهآل میکرد.
مهمترین و شاید هیجانانگیزترین اتفاقی که در این رصدخانه افتاده است، مشاهدات هابل در سال ۱۹۲۷ است که منجر به کشف انبساط عالم و رابطه معروف بین فاصله و سرعت کهکشانها شد.
ادوین هابل با استفاده از تلسکوپ ۵.۲ متری هیل کشف کرد که لکههای سحابیها در آسمان در حقیقت کهکشانهای دوردستی هستند که خارج از کهکشان راهشیری واقع شدهاند. جهان در حال انبساط است و سرعت این انبساط از پدیده انفجار بزرگ ناشی میشود.
وی با اندازهگیریهای خود و استفاده از دادههای انتقال به سرخ کهکشانهای مختلف دو منجم دیگر، «میلتون هامسون» و «وستو اسلیفر»، موفق به کشف رابطه مستقیم فواصل کهکشانها و سرعت آنها شد. با وجود اینکه سرعت خاصه کهکشانها منجر به پراکندگی دادههای وی شده بود، او توانست خطی را بر دادههای خود منطبق کند که ثابت هابل نامیده شد.
یکی از اتفاقات بسیار مهم دیگر در تاریخ فیزیک که در مونت ویلسون رخ داده است، اندازهگیری شعاع ستاره دیگری غیر از خورشید است. «آلبرت مایکلسون» با استفاده از یک تداخلسنج نجومی که روی تلسکوپ صد متری هوکر قرار داده بود، موفق به اندازهگیری قطر ستاره غول آلفای شکارچی در صورتفلکی جبار شد.
تلسکوپ اسنو اولین تلسکوپی بود که در رصدخانه خورشیدی نوپای کوه ویلسون نصب شد. این تلسکوپ توسط «هلن اسنو» از شیکاگو به رصدخانه یرکیز اهدا شد.
جورج الری هیل، مدیر وقت یرکیز تلسکوپ را به کوه ویلسون آورد تا آن را به عنوان یک ابزار علمی مناسب در خدمت قرار دهد. تلسکوپهای خورشیدی قبلاً قابل حمل بودند تا بتوان آنها را به محل خورشیدگرفتگی در سراسر جهان برد.
اسنو یک رصدخانه خورشیدی افقی بهشکل قدیمی است که اکنون استفاده آموزشی دارد و توسط دانشجویان مقطع کارشناسی که آموزشهای عملی در زمینه فیزیک خورشیدی و طیفسنجی میبینند استفاده میشود.
چند سال بعد از تلسکوپ اسنو، برج خورشیدی ۱۸ متری در مونت ویلسون ساخته میشود. این تلسکوپها به دلیل شکلشان به برجهای خورشیدی نیز معروف هستند و طراحی آنها برای اولینبار در مونت ویلسون انجام شد.
برج خورشیدی وضوح بسیار بالاتری از تصویر و طیف خورشیدی نسبت به تلسکوپ اسنو داشت و منجر به کشفیات زیادی شد.
هیل در سال ۱۹۰۸ با برج ۱۸ متری خورشیدی برای نخستینبار میدان مغناطیسی لکههای خورشیدی را با استفاده از اثر فیزیکی زیمان بر خطوط طیفی اندازه گرفت. او نشان داد که میدانهای مغناطیسی در جایی غیر از زمین نیز وجود دارد. کشف بعدی مربوط به قطبیت معکوس در لکههای خورشیدی سال ۱۹۱۲ بود.
این رویدادها، اکتشافاتی بزرگ بودند و منجر به ساخت برج خورشیدی بزرگتر در سال ۱۹۱۲ شدند.
تلسکوپ خورشیدی ۴۶ متری اسنو بهمدت پنجاه سال بزرگترین تلسکوپ خورشیدی جهان بود. تلسکوپ در داخل گنبدی دیگر ساختهشده که اثر بادی که برج را تکان میدهد، کمتر شود.
تحقیقات این تلسکوپ در مونت ویلسون شامل چرخش خورشیدی، قطبیت لکههای خورشیدی، ترسیم روزانه لکههای خورشیدی و بسیاری از مطالعات میدان مغناطیسی بود.
منبع خبر "
صدا و سیما" است و موتور جستجوگر خبر تیترآنلاین در قبال محتوای آن هیچ مسئولیتی ندارد.
(ادامه)
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت تیترآنلاین مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویری است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هرگونه محتوای خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
