در آن دوره عبدالله علیخانی، یکی از مالکان سینما عصر جدید، گفت با توجه به شرایط کرونا سینما فعلا تعطیل شده تا تصمیم قطعی درباره سرنوشت آن گرفته شود و مدتی بعد هم خبر صدور مجوز برای تغییر کاربری آن قطعی شد. این خبر واکنش‌های متفاوتی را به همراه داشت و بسیاری از سینماگران و سینمادوستان از تخریب یک سینمای نوستالژیک گله‌مند شدند؛ اما محمدحسین فرح‌بخش در گفت‌وگویی با ایسنا این سوال را از منتقدان تغییر کاربری سینما پرسید که چرا در چند سال گذشته به این سینما نیامدند تا فیلم ببینند و رونق این سینمای قدیمی را حفظ کنند. حالا در روزهایی که بار دیگر گیشه سینماها پس از ناآرامی‌های پیش‌آمده، از رونق افتاده و سینماداران به دنبال مُسکن‌های موقت هستند، خبرهایی از افزایش تعطیلی و تغییر کاربری سینماها همچنان به گوش می‌رسد؛ هرچند برخی از مالکان این سینماها تمایل چندانی ندارند که تصمیم خود را به طور رسمی اعلام کنند. با این حال به نظر می‌رسد آن‌هایی که مجوزهای لازم برای تغییر را گرفته‌اند کم‌کم برای تغییر دست به کار شده‌اند.
در همین رابطه مدتی است که سردر سینما عصر جدید برداشته شده و این سینمای قدیمی که فعالیت‌های ابتدایی‌اش در خیابان طالقانی به دهه ۱۳۲۰ برمی‌گردد و در مقطعی کاملا تخریب و سپس به شکل سینمای فعلی بازسازی شده، آماده می‌شود از شکل‌و‌شمایل سینما خارج شود. صندلی‌های این مجموعه هم پیش‌تر جمع‌آوری شده بودند.
البته فرح‌بخش درباره اینکه آیا قرار است اقدامی در ساختمان عصر جدید انجام شود، به ایسنا گفته است: تغییر این سینما از طرف ارشاد هم قبلا اعلام شده ولی ما هنوز تصمیم خاصی نگرفته‌ایم و فعلا خبری از ساخت‌و‌ساز و کوبیدن سینما نیست؛ منتها چون آنجا دیگر سینما نیست، سردر آن برداشته شده است. علاوه بر این سینما، مدتی قبل امیرحسین علم‌الهدی گفته بود: «بنابراطلاعات موجود سینما پارس در میدان انقلاب تهران به مالکیت تهیه‌کننده مطرح سینما جناب مرتضی شایسته و شریک ایشان توانسته‌اند تغییر کاربری این سینما را از ارشاد دریافت نمایند. سینما مرکزی هم به دلیل هزینه‌های هنگفت بازسازی و مشکلات عدیده اقتصادی بنیاد خیریه کامرانی (بنیانگذار این سینما) و تمرکز بر فعالیت‌های خیریه ترجیح داده‌اند بر مبنای درست «هرجا جلوی ضرر را بگیری منفعت است»، سینما را همچنان تعطیل نگه دارند و با توجه به رکود بحرانی سینما در سال جاری بعید است این مجموعه سینمایی در مهمترین میدان شهر تهران تا اطلاع ثانوی دوباره جان بگیرد.»
این کارشناس سینما تاکید کرده بود: «سیر خزنده تعطیلی سینماهای لاله‌زار که از اواخر سال ۷۰ آغاز شد در دهه ۹۰ به خیابان انقلاب و میدان ولیعصر و سینماهایش رسید. الان تبعات این سیر خزنده در حال خودنمایی است و اپیدمی کرونا نیز توانست سرعت این سیر خزنده را بیشتر کند تا سینمای ایران متوجه این نکته باشد که سینماداری یک فعالیت منفک از تولید است و امکان وصل حیات و ممات سینماداری به سیاست‌های تولید و مصرف فیلم داخلی یک سیاست سرتاسر اشتباه و مرگ‌آور (تعطیلی سینماها) است. باز هم به من خرده نگیرند دوستان سینمایی که تولید مهم‌تر است از سینماداری؛ در صورتی که سینماداری مثل هر فعالیت استاتدارد توزیع و فروش محصول مختصات منطقی عرضه و تقاضای بازار را در خود دارد و نه مختصات خاص مشتری‌مداری به سبک تولید و مصرف محصولات داخلی. فرونشست‌های سینمایی (تعطیلی) بیشتری را در آینده با این سبک و سیاق علم اقتصاد داخلی سینما در پیش خواهیم داشت.»
