به گزارش ایسنا به نقل از آی‌ای، در اوایل ماه مارس امسال، اسکادران 18 کنترل فضایی(18SPCS) که اشیاء مصنوعی را در مدار زمین شناسایی و ردیابی می‌کند، گزارش داد که ماهواره چینی موسوم به "یونهای 1-02"(Yunhai 1-02) با زباله‌های فضایی مورد اصابت قرار گرفته است و "جاناتان مک داول" که ستاره شناس است به تازگی عنوان کرده است که علت احتمالی این حادثه برخورد بقایای یک موشک روسی (که در سال 1996 به فضا پرتاب شده) با این ماهواره چینی بوده است.
آژانس فضایی اروپا(ESA) در واقع یک دفتر آوار فضایی در دارمشتات آلمان دارد که زباله‌های فضایی را که در اطراف سیاره ما می‌گردند، ردیابی می‌کند. طبق آخرین آمار آنها تاکنون 570 مورد متلاشی شدن، انفجار و برخورد در فضا رخ داده است که منجر به تشکیل آوار فضایی شده است و احتمالاً منجر به تولید 34 هزار قطعه زباله فضایی به اندازه حداقل 10 سانتی‌متر یا بزرگتر شده است.
در حالی که آژانس‌های نظارتی فضایی حدود 29 هزار و 110 زباله را در فضا فهرست بندی و ردیابی کرده‌اند، در واقع تنها به بخش کوچکی از کل این آوارها در مدار زمین دست یافته‌اند. مدل‌های آماری نشان می‌دهد که تعداد زاله‌های فضایی احتمالا در حدود 128 میلیون قطعه با اندازه‌هایی از 1 میلی‌متر تا 10 سانتی‌متر و بزرگتر است.
به همین دلیل قبل از شروع سفرهای تفریحی به فضا، باید فکری به حال مدار زمین که پر از زباله‌های فضایی است، کرد، چرا که نه تنها منظره زشتی را پدید آورده‌اند، بلکه می‌توانند خطرناک باشند. بنابراین "ایلان ماسک" مدیر عامل "اسپیس‌ایکس" و شرکت‌های دیگر در فکر پاکسازی فضا از این زباله‌ها همزمان با انجام ماموریت های مختلف خود در مدار زمین هستند.
پیش از این چین نمونه اولیه یک ربات را رونمایی کرد که زباله‌های فضایی را با یک تور غول پیکر جمع آوری می‌کند.
گفته می‌شود قطعه‌ای که با ماهواره چینی برخورد کرده متعلق به یک موشک قدیمی روسی موسوم به "زنیت-2"(Zenit-2) است که ماهواره جاسوسی "سلنا-2"(Tselina-2) را در سپتامبر 1996 به فضا پرتاب کرد. بین سال‌های 1997 تا 2021، 8 قطعه باقی مانده از این موشک ردیابی شده است.
البته پس از وقوع این برخورد، حال ماهواره چینی خوب است و موفق شده تنظیمات مداری را انجام دهد و هنوز به خوبی تحت کنترل است اما سایر ماهواره‌ها و فضاپیماها ممکن است به اندازه "یونهای 1-02" خوش شانس نباشند.
"مک‌داول" می‌گوید: اگر 10 برابر ماهواره داشته باشید، احتمال برخورد 100 برابر بیشتر خواهد شد. بنابراین با افزایش تراکم ترافیک فضایی، برخوردها از یک خطر جزئی به یک مشکل بزرگ فضایی تبدیل خواهند شد.
