به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، از «سای تک دیلی»، پژوهشگران دانشگاه هاوایی در مانوآ (UH)، در یک گزارش تحقیقی پیش‌بینی کردند که تا سال ۲۱۰۰ میلادی تعداد روز‌های رنگین‌کمانی در مناطق خشکی زمین بطور میانگین نسبت به آغاز قرن بیست و یکم پنج درصد بیشتر خواهد شد. بنابر نتایج این تحقیق جدید، به علت تغییرات اقلیمی بخت دیدن رنگین‌کمان در مناطق واقع در عرض‌های جغرافیایی شمالی بیشتر می‌شود، اما ساکنان مناطق گرمسیری (استوایی) شانس کمتری برای دیدن رنگین کمان خواهند داشت.
بیشترین افزایش رنگین کمان در عرض‌های جغرافیایی شمالی و ارتفاعات بسیار بالا رخ می‌دهد؛ یعنی جایی که پیش بینی می‌شود گرم شدن زمین موجب کاهش برف و افزایش باران خواهد شد. از سوی دیگر، انتظار می‌رود مکان‌هایی با بارندگی کمتر در نتیجه تغییرات اقلیمی مانند منطقه مدیترانه روز‌های رنگین کمانی خود را از دست بدهند.
رنگین کمان زمانی تشکیل می‌شود که قطرات آب موجب شکست نور خورشید می‌شوند؛ بنابراین نور خورشید و باران مواد ضروری برای تشکیل رنگین کمان هستند. فعالیت‌های انسانی مانند استفاده از سوخت‌های فسیلی جو (اتمسفر) زمین را گرم می‌کند و این موجب تغییر الگو‌های بارندگی و پوشش ابر می‌شود. «کامیلو مورا» از دانشگاه هاوایی می‌گوید: «ما بیشتر بر تاثیرات مستقیم تغییرات اقلیمی مانند موج گرما می‌پردازیم، اما مطالعات کمی درباره تاثیرات تغییرات اقلیمی بر زیبایی‌شناسی محیط زیستی انجام شده است.
این محققان ده‌ها هزار عکس کاربران در رسانه اجتماعی «فلیکر» Flickr با موضوع رنگین‌کمان را بر اساس موقعیت مکانی آن‌ها مورد بررسی قرار دادند. این محققان سپس یک مدل پیش بینی رنگین کمان را بر اساس موقعیت تصاویر و نقشه‌های بارندگی و پوشش ابر‌ها آموزش دادند و در نهایت مدل خود را برای پیش بینی رنگین‌کمان‌ها در زمان حال و آینده به کار بردند. این مدل نشان داد که جزایر نقاط کانونی رنگین‌کمان هستند.
جزایر هاوایی که به تازگی به عنوان «پایتخت رنگین‌کمانی جهان» نامگذاری شده‌اند، پیش بینی شده روز‌های بیشتری در سال شاهد رنگین کمان باشند. رنگین کمان‌ها بخش مهمی از فرهنگ انسانی در تاریخ بوده و از حیث زیبایی شناسی برای مردم دلپذیر هستند.
محققان می‌گویند: تغییرات آب و هوایی موجب تغییرات گسترده در تمام جنبه‌های تجارب بشری روی سیاره زمین خواهد شد. تغییرات در بخش‌های ناملموس محیط زیست مانند صدا و نور بخشی از این تغییرات و مستحق توجه بیشترِ محققان هستند.
