به گزارش "ورز‌ش‌سه"، مهاجری در این نامه اینطور نوشته است:
بدون تردید نشستن روی نیمکت تیمی چون «نفت مسجدسیمان» برای هر سرمربی، شکوهی به بلندای تاریخ شهر اولین‌ها دارد که ۱۹بازی سخت و نفس‌گیر، من این شکوه و حرمت را تجربه کردم.
حال که علی‌رغم حمایت‌های مردم، مسئولین و هواداران ارزشمند باشگاه، ایامِ «جدایی» از میانهٔ راه، تقدیر شد، لازم می‌دانم از هواداران غیور خوزستان تشکر کنم؛ هوادارانی که همواره همراه من، بازیکنان و کادرفنی بودند.
آن‌هایی که نیک می‌دانند تا به امروز چه شرایطی از سر گذراندیم، چه سختی‌هایی کشیدیم و چه حاشیه‌هایی تحمل کردیم تا نفت زنده بماند. آنان که از نزدیک دیدند به چه پیشنهاداتی «نه» گفتم تا باهم نفت را بسازیم و سربلند کنیم و چندین بار تا نوشتن استعفا پیش رفتم، ولی بار سنگین توقعات مردم شریف ایل بختیاری، اجازه رفتن نداد.
آن‌چه مسلم است چیزی جز رتق و فتق امور فنی، در حیطه وظایف سرمربی نیست، اما یاران نزدیک نفت دیدند که برای ایجاد یک ساختار درست و حل مسائلی جز مسائل فنی، پابه‌پای مدیریت وقت باشگاه از رفتن به اتاق فرماندار و دادستان و نماینده مجلس دریغ نکردم و همین هم شد که حتی در روزهای سخت نتیجه نگرفتن، هواداران خونگرم نفت را کنار خود دیدیم، هواداران زیرکی که بهتر از همه می‌دانستند نتایج حاصله، دسترنج دست‌اندرکاران فنی تیم نیست.
با تمام این‌ها، این‌بار اما امیدوارم رفتن من، چاره کار تیمی باشد که تا به حال از لحاظ نتیجه‌گیری در هیچ‌کجای کارنامه‌م تجربه‌اش نکردم. لازم به یادآوری نیست که دریافت گل در مسابقات پیاپی در فواصل دقایق ابتدایی بازی، حتماً باید ریشه‌ای جز تکرار نقاط ضعف فنی داشته باشد.
با تمام این‌ها این امانت گران‌بها را به فردی از خطهٔ مسجدسلیمان می‌سپارم و ایمان دارم پایان فصل، در رتبه‌ای بهتر و جایگاهی والاتر از اکنون، سربلندی فوتبال نفت مسجدسلیمان را جشن می‌گیریم.
مسجدسلیمان خانهٔ من است و امیدوارم روزی در دوران شکوهی دیگر، به خانه برگردم و راه نیمه‌رفتهٔ خود را در کنار مردم شریف بختیاری به سرانجام می‌رسانم.
ایام عزت فوتبال‌تان مستدام
رضا مهاجری
اوایل زمستان ۱۴۰۱
