درست در بزنگاه احساسی‌ترین روزهای پرسپولیس در سال‌های اخیر، انتشار یک نامه حالا همه چیز را تحت الشعاع خود قرار داده است؛ نامه باشگاه پرسپولیس به معاونت امور حقوقی مجلس و استان‌های وزارت ورزش و جوانان برای درخواست فسخ با شرکت آتیه داده پرداز که بیشتر از یک سال است به عنوان کارگزار با این باشگاه همکاری می‌کند. این اتفاق که البته پیش از این هم رخ داده بود حالا با ورود مدیرعامل و عضو جدید هیات مدیره باشگاه پرسپولیس، سر و شکل متفاوتی به خود گرفته است. حالا سوال این است که هدف از انتشار و البته رسانه‌ای کردن این نامه چیست؟
باشگاه پرسپولیس در سال‌های اخیر و به دلیل پرونده‌های مختلف حقوقی بارها بازنده شده و حتی تجربه بسته شدن پنجره نقل و انتقالات را هم در کارنامه خود دارد. این روزها این تهدید باز هم پشت در باشگاه خوابیده و مترصد فرصتی است تا این بار و به بهانه ماریو بودیمیر مهاجم اسبق و کروات، گریبان سرخ‌ها را بگیرد. پرسپولیس در آستانه محرومیت قرار دارد و شاید انتشار این نامه دقیقا در این برهه زمانی با هدف مشخصی صورت گرفته است. وقتی مدیران شرکت آتیه داده پرداز و البته مسئولان سابق باشگاه پرسپولیس عنوان می‌کردند که این شرکت به تعهدات خود عمل کرده پس انتشار چنین نامه‌ای با مضمون اینکه کارگزار به تعهداتش عمل نکرده یعنی چه؟ شاید بهتر باشد کمی به عقب برگردیم؛ زمانی که مسئولان سابق باشگاه با پیش‌خور کردن بخشی از درآمدها مسبب به وجود آمدن چنین شرایط شدند. حالا همین موضوع گریبان مدیران فعلی را گرفته و آنها را دست به قلم کرده تا چنین نامه‌ای را ولو در حد تهدید بنویسند.
برای پیگیری این نامه و اتفاقات پیش از آن، به سراغ برخی از منابع مطلع به این قرارداد رفتیم. این افراد مدعی هستند که قرارداد و الحاقیه بین پرسپولیس و شرکت کارگزار از نظر حقوقی آنقدر قوی نوشته شده که اصطلاحا مو لای درز آن نمی‌رود. در این قرارداد به صورت شفاف و البته دقیق زمان پرداخت‌ها، نحوه پرداخت‌ها و موارد دیگر ذکر شده به گونه‌ای که جای شبهه باقی نمی‌گذارد.
این موضوع اذهان را فقط به 2 فرضیه جلب می‌کند؛ اول اینکه شاید مسئولان باشگاه پرسپولیس برند و کمپانی بهتری را برای قرارداد جدید پیدا کرده‌اند که حالا قصد دارند زیر میز بازی با آتیه داده پرداز بزنند و یا اینکه با انتشار این نامه در روزهای حساسِ منتهی به بسته شدن پنجره نقل و انتقالات، به دنبال فراهم کردن شریک در این اتفاق تلخ هستند تا در صورت محرومیت، بار اصلی را حداقل در فضای هواداری، رسانه‌ای و مجازی روی دوش کارگزار خود بیندازند.
از منظر دیگری هم باید به قضیه نگاه کنیم. روزی که جعفر سمیعی مدیرعاملی پرسپولیس را بر عهده گرفت خیلی‌ها امیدواری زیادی داشتند که پرسپولیس قهرمان آسیا خواهد شد و رقم شگفت انگیزی در حدود 5 میلیون دلار به حساب باشگاه واریز خواهد شد. مدیرعامل جدید با این امید که پاداش آسیایی یک ماهه قابل برداشت است کار را آغاز کرد اما نه تنها پرسپولیس قهرمان نشد تا پول هنگفتی به خزانه سرخ‌ها واریز شود بلکه حتی فعلا دست مدیران باشگاه از پاداش نائب قهرمانی آسیا هم کوتاه مانده تا کار برای تیم دوم آسیا سخت‌تر از گذشته شود. حتی برخی از مدیران باشگاه هم که فکر می‌کردند به دلیل رابطه خوب با کنفدراسیون فوتبال آسیا می‌توانند این پول را از کوالالامپور به تهران بیاورند در این پروژه تا اینجا موفق نبودند. این اتفاقات باعث شد تا تنش‌ها بین مدیران باشگاه و کارگزار کلید بخورد و کار به جایی برسد که می‌بینیم.
با این همه، رشته این دعوای حقوقی سر درازی دارد. هر دو طرف در این ماجرا خود را محق می‌دانند و حالا باید دید که سمبه کدام طرف پرزورتر خواهد بود تا بتواند حرف خود را به کرسی بنشاند.
