به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، گروهی از محققان در مطالعات جدید خود به بررسی نحوه استفاده از پنجه و دم دایناسور‌ها پرداختند. این یافته‌ها ممکن است به بهبود درک ما از رفتار و سبک زندگی خویشاوندان منقرض شده پرندگان امروزی، از جمله توانایی‌های چنگ زدن و شکار آن‌ها کمک کند.
شکل و اندازه پا‌های پرندگان امروزی مطابق با قابلیت‌های پریدن، نشستن، شنا کردن، بالا رفتن و گرفتن شکار به دست آن هاست. به طور کلی از شکل پنجه ها، استخوان‌ها و مفاصل می‌توان برای استنباط عملکرد همین ویژگی‌ها در فسیل‌های تروپود‌های پرنده اولیه استفاده کرد. اگرچه عملکرد بافت‌های نرم پا، مانند بالشتک‌های پا و فلس ها، در پرندگان زنده قابل درک است، اما بیشتر آن‌ها در فسیل‌ها نگهداری نمی‌شوند و نتیجه گیری هدف آن‌ها در گونه‌های منقرض شده را دشوار می‌کند.
به همین دلیل مایکل پیتمن و همکارانش در مطالعات جدید خود جزئیات بافت نرم پای ۱۲ نمونه فسیلی مربوط به ۸ خویشاوند پرنده‌های امروزی را بررسی کردند. از جمله این پرندگان می‌توان به پرندگان اولیه کوچک و به اندازه کلاغ مانند Anchiornis و Confuciusornis و همچنین Microraptor از خویشاوندان نزدیک پرنده‌های امروزی اشاره کرد.
آن‌ها سپس این داده‌ها را با اندازه گیری پنجه‌ها و استخوان‌های فسیل شده ترکیب کردند. دیرینه شناسان پیشنهاد می‌کنند که فسیل‌هایی با سازگاری پا‌های مشابه، مانند پد‌های محدب و گرد که در Microraptor یافت می‌شوند، از پا‌های خود برای شکار طعمه به روشی مشابه شکارچیان مدرن مانند شاهین استفاده می‌کردند. فسیل‌هایی با پد‌های صاف مانند Anchiornis، از پا‌های خود برای یک سبک زندگی مبتنی بر حرکت روی زمین استفاده می‌کردند و برخی از گونه‌ها ممکن است از آن‌ها برای گرفتم و نگهداشتن غذا استفاده کرده باشند، همانطور که این رفتار در طوطی‌های امروزی مشاهده شده است.
با این حال، همه فسیل‌های بررسی شده با نمونه‌هایی از پرندگان زنده مطابقت نداشتند. این موضوع نشان می‌دهد که گونه‌های منقرض شده مانند Sapeornis ممکن است برخی رفتار‌ها و شیوه‌های زندگی را از خود نشان داده باشند که امروزه نمی‌توانیم آن‌ها را در پرندگان زنده شناسایی کنیم.
شرح کامل این پژوهش در آخرین شماره مجله تخصصی Nature Communications منتشر شده است.
