همه ما با سازوکار دوچرخه‌های معمولی آشناییم. در این دوچرخه‌ها، پدال از طریق یک زنجیر ساده به چرخ عقب وصل می‌شود. اما حالا مهندسان این روش را در دوچرخه Mando Footloose با سازوکاری جایگزین کرده‌اند که انتقال نیرو در آن از طریق نیروی الکتریکی صورت می‌گیرد.
در این روش انرژی وارد بر پدال‌ها به‌جای انتقال به‌شیوه مکانیکی، با استفاده از روش‌های الکتریکی به چرخ عقب می‌رسد. در این‌جا پدال یک ژنراتور الکتریکی را فعال می‌کند و بعد توان حاصله باعث گردش چرخ عقب می‌شود. این ایده شاید در ظاهر پیچیده باشد، اما مزایایی را با خود به‌همراه دارد.
ژنراتوری که در این دوچرخه استفاده می‌شود می‌تواند شکل فعالیت خود را تغییر دهد تا دوچرخه‌سوار به‌شکلی بهینه‌تر و با نرخی ثابت‌تر رکاب بزند. به‌علاوه، طبیعی است که در این روش دیگر مشکل افتادن زنجیر یا گیرگردن لباس در زنجیر وجود نخواهد داشت.
این روش همچنین اجازه می‌دهد تا انرژی مازاد در سرپایینی‌ها در یک باتری یا ابرخازن ذخیره شود و بعد در سربالایی‌ها به‌کمک دوچرخه‌سوار بیاید. همچنین، عدم وجود زنجیر می‌تواند دست طراحان دوچرخه‌ها را باز بگذارد تا ابتکارات بیشتری برای خلق ظاهری جدید در این محصولات داشته باشند.
با این حال، استفاده از این سیستم می‌تواند بهره‌وری را تا حدی کاهش دهد. تبدیل انرژی مکانیکی به الکتریکی می‌تواند بهره‌وری در انتقال توان را به 58 درصد برساند. این در حالی است که نرخ بهره‌وری در دوچرخه‌های معمولی حدود 95 درصد است.
در حال حاضر فقط یک دوچرخه با این سیستم جدید به بازار عرضه شده که Mando Footloose نام دارد. این دوچرخه آینده‌نگرانه که قابلیت تاشدن هم دارد، جذاب به‌نظر می‌رسد اما مشکلاتی در زمینه احساس استفاده از پدال دارد. به‌علاوه، با توجه به پیچیدگی‌هایی که در ساخت و هزینه آن به چشم می‌خورد، بعید است که به این زودی‌ها شاهد جانشین‌شدن آن با دوچرخه‌های معمولی و دوچرخه‌های برقی باشیم.
