گروه جامعه خبرگزاری فارس- مریم شریفی؛ از طلبه‌های جهادگر بپرسید، طرح‌های آبرسانی در مناطق محروم، فقط بخشی از انواع فعالیت‌های جهادی برای محرومیت‌زدایی نیست بلکه با چشم دل که نگاه کنید، هر طرحی که یک روستای تشنه را سیراب می‌کند، مجلس روضه‌ای است برای خودش؛ چه در روستای «بَردِه حلوا» باشد و افتتاحش در روز تاسوعا رقم خورده باشد و چه در روستای «شیرین آب» باشد و در ایام فاطمیه، گرد و غبار غم از دل مردمان صبور عشایر شسته باشد... و دفتر خاطرات اهالی گروه جهادی «بلاغ مبین»، پر است از این روضه‌های وسط میدان کار و جهاد.
در روزهایی که به برکت افتتاح طرح آبرسانی، بر لب اهالی روستای عشایری «شیرین آب» استان خوزستان و جهادی‌های خدمتگزارشان، لبخند و بر چشم‌هایشان اشک شوق است، پای صحبت‌های حجت‌الاسلام «حسن مرادی»، مدیر موسسه جهادی بلاغ مبین و مدیر حوزه علمیه امام خمینی دو تهران نشستیم تا برایمان از کارهای بزرگی بگوید که نه با امکانات فراوان که با همت‌های بلند به سرانجام رسیده است.
طلبه های جهادگر موسسه جهادی «بلاغ مبین»
مأموریت یکسان جهادی‌ها در دو دنیای متفاوت!
وقتی از بخش «بازُفت» در شهرستان کوهرنگ از توابع استان چهار محال و بختیاری و بخش «چِلو» در شهرستان «اندیکا» در استان خوزستان، حرف می‌زنیم، انگار از دو دنیای متفاوت یاد می‌کنیم؛ اولی با آب و هوای سرد کوهستانی و محیط سرسبز و پر از درختان بلوط زاگرس، به‌عنوان ییلاق عشایر مورد استفاده قرار می‌گیرد و دومی، با آب و هوای گرمسیری و چراگاه‌های زمستانی، از اوایل پاییز میزبان بازگشت تدریجی عشایر بختیاری و منطقه قشلاقی آنها محسوب می‌شود. حالا تصور کنید این دو منطقه متفاوت، روی نقشه چهار فصل ایران زیبا، همسایه‌اند و همین دیوار به دیوار بودن‌شان باعث شده هر دو، مقصد اردوهای خدمت‌رسانی طلبه‌های جهادی باشند.
سرِ نخِ فعالیت‌های جهادی گروه بلاغ مبین را که بگیریم، به همان منطقه ییلاقی و پایتخت برفی ایران – کوهرنگ- می‌رسیم. حجت‌الاسلام مرادی، مدیر این موسسه جهادی برمی‌گردد به 19 سال قبل و می‌گوید: «از سال 82 که گروه جهادی‌مان در حوزه علمیه امام خمینی 2 تشکیل شد، روستاهای محروم عشایری را به‌عنوان منطقه هدف انتخاب کردیم؛ هم برای فعالیت‌های جهادی و هم برای رسالت تبلیغی و فرهنگی‌مان.
یکی از اولین فعالیت‌هایمان در قالب آن گروه جهادی، اجرای طرح آبرسانی به روستای «دره شیخ عالی» در منطقه بازفت در استان چهار محال و بختیاری با همکاری اهالی دانشگاه تهران بود که تجربه متفاوتی شد. در بعضی از این مناطق محروم عشایری، تا قبل از حضور بچه‌های ما، تقریباهیچ‌کس برای خدمت‌رسانی نرفته بود. روستاهای منطقه بازفت، حتی از جاده ارتباطی و امکانات اولیه هم محروم بودند. جمله‌ای که اهالی یکی از روستاها به ما گفتند، هنوز یادم است. به شوخی می‌گفتند: «قبلاً زمستان‌ها، اینجا فقط خرس و معلم دیده می‌شد. حالا جهادی‌ها هم می‌آیند!»...»
«اندیکا»؛ در محاصره آب اما همیشه تشنه!
دغدغه خدمت به مناطق محروم و ساکنان باعزت آن، در ادامه پای جهادی‌های بلاغ مبین را به یکی از پرجمعیت‌ترین و محروم‌ترین شهرستان‌های کشور باز کرد؛ به «اندیکا» که خیلی اوقات، حال پاره‌های تنش، مصداق «آب در کوزه و ما تشنه لبان می‌گردیم» بوده: «اندیکا، یکی از شهرستان‌های بختیاری‌نشین استان خوزستان است که حدود 600 روستا دارد. این شهرستان که متاسفانه محروم‌ترین شهرستان کشور محسوب می‌شود، یک ویژگی عجیب دارد.
اندیکا با اینکه حالت شبه‌جزیره دارد، اما تعداد زیادی از روستاهایش گرفتار مشکل بی‌آبی است. این شهرستان از جنوب به سد «گُدار»، از شرق به سد شهید «عباسپور» و از غرب به رودخانه کارون می‌رسد. ما وقتی از تشنگی روستاهای اندیکا مطلع شدیم، تصمیم گرفتیم در حد توان، طرح‌های آبرسانی را در این مناطق هم اجرا کنیم و این اتفاق، به لطف خدا در سال گذشته کلید خورد. «بَردِه حلوا» و «مُنگَژدی»، دو روستایی بودند که به همت طلبه‌های جهادگر سیراب شدند.
آنچه این طرح‌های آبرسانی را برای ما به یاد ماندنی‌تر کرد، مصادف شدن افتتاح آنها با روز تاسوعا بود. اینطور بود که اهالی باصفای این دو روستا در روز نهم محرم سال گذشته، با نام مبارک حضرت ابوالفضل العباس(ع) به آب شیرین دسترسی پیدا کردند.»
اجرای تعزیه توسط طلبه های جهادی بعد از کار در طرح آبرسانی روستای «شیرین آب»
اجرای تعزیه بعد از بیل‌زنی جهادی
اولین محرم قرن جدید که از راه رسید، طلبه‌های جهادی حوزه علمیه امام خمینی دو تهران، با دست پر به اندیکا برگشتند؛ با یک بسته کامل مذهبی فرهنگی جهادی. حاج آقا مرادی درباره جدیدترین طرح گره‌گشایی که در مناطق محروم عشایری خوزستان اجرا کرده‌اند، اینطور می‌گوید: «محرم امسال با یک گروه 60 نفری از طلبه‌ها به اندیکا رفتیم تا در کنار بحث تبلیغ، اجرای برنامه‌های فرهنگی مثل تعزیه و سرود و برپایی ایستگاه صلواتی، طرح آبرسانی به یکی از روستاهای این منطقه به نام «شیرین آب» را هم شروع کنیم. این روستا برخلاف نامش، از آب شیرین محروم بود و اهالی روستا با زحمت فراوان می‌توانستند به آب آشامیدنی دسترسی پیدا کنند.
کار جهادی طلبه های نوجوان و جوان در گرمای بالای 50درجه
از اول محرم، کار حفر کانال آبرسانی را شروع کردیم و بیشتر مسیر را هم، با دست حفاری کردیم. طلبه‌های نوجوان و جوان 15 تا 18 ساله، صبح تا ظهر در گرمای بالای 50 درجه تابستان خوزستان با بیل و کلنگ مشغول حفاری کانال بودند و عصر که می‌شد، سراغ کار تبلیغی و فرهنگی می‌رفتند؛ یک گروه تعزیه اجرا می‌کرد. گروه دیگر با اجرای سرود، کودکان و نوجوانان را سرگرم می‌کرد. یک گروه، مسئولیت برپایی ایستگاه صلواتی را بر عهده می‌گرفت و... به همت همین طلبه‌های کم سن و سال اما بلندهمت، حفاری دو سوم مسیر کانال موردنظر به طول 2 کیلومتر، در همان محرم انجام شد.»
اهالی روستا پای کار نیایند، هیچ طرحی را کلید نمی‌زنیم
اما تکلیف دو سوم باقیمانده طرح چه شد؟ طلبه‌ها که به سر درس و بحث‌شان برگشتند، ماجرای آن کانالی که قرار بود آب گوارا به دست اهالی روستای شیرین آب رساند، به کجا رسید؟ مدیر حوزه علمیه امام خمینی 2 در جواب این سئوال، دست می‌گذارد روی یکی از عوامل موفقیت طرح‌های جهادی‌شان و می‌گوید: «باقی کار را صاحبانش به سرانجام رساندند. 4 کیلومتر باقیمانده از آن کانال، با همت و پشتکار خود اهالی روستا حفر شد و ما هم با تأمین وسایل و تجهیزات لازم، از آنها پشتیبانی کردیم.
این، اساس تمام فعالیت‌های جهادی ماست. ما در درجه اول و در نیازسنجی‌هایمان، طرح‌هایی را تعریف می‌کنیم که اهالی منطقه واقعاً به آن نیاز دارند. چرا؟ چون فقط در این صورت است که در انجام آن طرح، مشارکت خواهند کرد. و اساساً تا خود اهالی آن منطقه پای کار نیایند، هیچ فعالیتی را شروع نمی‌کنیم. ما معتقدیم اگر ساکنان یک منطقه، طرح پیشنهادی گروه جهادی را متعلق به خودشان ندانند و در اجرای آن مشارکت نکنند، آن طرح موفق نخواهد بود و اهالی هم در نگهداشت آن، احساس مسئولیت نخواهند کرد.
اینجا هم، طرح آبرسانی روستای شیرین آب، با مشارکت مسئولانه اهالی روستا، و همت جوانانش با سرعت خوبی به سرانجام رسید. یکی از ویژگی‌های خوزستان این است که روستاهایش زنده است. ازآنجاکه در این روستاها کار وجود دارد، اهالی در روستا می‌مانند و تعداد جوانان هم در روستاها زیاد است. جالب است بدانید جوانان منطقه اندیکا خودشان یک گروه جهادی تشکیل داده‌اند و نه‌تنها طرح‌هایی که ما شروع می‌کنیم را ادامه می‌دهند و تکمیل می‌کنند بلکه طرح‌هایی را هم خودشان متناسب با نیازهای روستاهایشان تعریف و اجرا می‌کنند؛ مثلاً مدتی قبل، یک پل ساختند. الان هم در حال ساخت خانه برای دو بانوی سرپرست خانوار هستند.»
فراموش نکنیم؛ کار جهادی، یک کار کاملاً تخصصی است
«اجرای طرح 6 کیلومتری آبرسانی به روستای شیرین آب، 600 میلیون تومان هزینه داشت که به نسبت طرح‌های مشابه، بسیار کم‌هزینه تمام شد. کارشناسان فرمانداری و اداره آب اندیکا می‌گفتند اگر قرار بود این طرح توسط پیمانکار اجرا شود، با هزینه‌ای حدود 6 میلیارد تومان، نهایی می‌شد.»
صحبت که به اینجا می‌رسد، حاج آقا مرادی، فرصت را غنیمت می‌شمارد برای رد اتهامی که بعضی‌ها به فعالیت‌های جهادی نسبت می‌دهند: «برخلاف اینکه بعضی‌ها می‌خواهند اینطور القا کنند که کار جهادی به معنای کار بی‌برنامه و غیرتخصصی است، باید بگویم اتفاقاً یکی از ویژگی‌های مهم طرح‌های ما، تخصصی بودن آن است. ما تمام طرح‌های آبرسانی در مناطق محروم عشایری اندیکا را با هماهنگی اداره آب این منطقه، طبق نقشه تخصصی آنها و با استفاده از تجهیزات مورد تاییدشان اجرا می‌کنیم. درواقع، کار تخصصی از آنهاست و کار جهادی، از ما. در طرح آبرسانی شیرین آب هم، فرآیند لوله گذاری در کانال توسط مهندسان اداره آب و فاضلاب شهرستان اندیکا و با کمک طلبه ها انجام شد. شاهد تخصصی و اصولی بودن طرح‌های ما، یک مورد هم این است که لوله‌های آبی که در طرح آبرسانی به روستای دره شیخ عالی استفاده کرده بودیم، بعد از 18 سال هیچ آسیبی ندیده و هنوز جوابگوی جریان آبرسانی است.»
*افتتاح طرح آبرسانی روستای شیرین آب به دست بانوان روستا
مهریه حضرت زهرا(س) به زنان «شیرین آب» رسید
5 روز به زمستان مانده بود که حال و هوای «شیرین آب»، بهاری شد. پای آب که به روستا رسید، لبخند با چهره‌های 150خانواده عشایری آشتی کرد. در این میان اما، حکایت شیرزنان روستا، چیز دیگری بود. مدیر موسسه جهادی بلاغ مبین لبخندبرلب، خاطره شیرین روز افتتاحیه را اینطور برایمان روایت می‌کند: «توفیقی که به لطف خدا نصیبمان شد، این بود که افتتاح طرح آبرسانی به روستای شیرین آب مصادف شد با ایام فاطمیه. اینطور بود که مراسم کوچک و صمیمانه‌مان را با سلام به محضر خانم فاطمه زهرا(س) و آقا اباعبدالله الحسین(ع) متبرک کردیم و ازآنجاکه آب، مهریه حضرت زهراست، به ذهنمان رسید هیچ‌چیز زیباتر از این نیست که این طرح آبرسانی توسط یکی از بانوان روستا افتتاح شود. همینطور هم شد و آب به دست «بی‌بی جان خانم» در روستا جریان پیدا کرد.
اصلاً راستش را بخواهید، زنان روستای شیرین آب جور دیگری از اجرای این طرح خوشحال بودند. می‌دانید، در مناطق عشایری، تأمین نان خانواده با پدر است و تأمین آب با مادر. در روستای شیرین آب هم، آوردن آب از چشمه، بر عهده زنان بود و آنها با زحمت فراوان باید آب به خانه می‌رساندند. یک چشمه در فاصله بسیار دور از روستا وجود دارد که سطح آب آن هم به دلیل تغییرات جوی در سال‌های اخیر، پایین آمده و آبش هم تقریباً تلخ‌مزه شده است. مجموع این شرایط باعث شد بانوان روستا از اجرای این طرح آبرسانی خیلی خوشحال شوند.»
«امرالله نوذری»، فرماندار جهادی شهرستان اندیکا
مسئولان جهادی، به آبادانی‌ها سرعت می‌دهند
نمی‌شود دفتر خاطرات طرح آبرسانی شیرین آب را بست و از یک مسئول بومی همراه و همدل یاد نکرد. حجت‌الاسلام حسن مرادی ضمن قدردانی از مردم خیّر که تمام هزینه‌های موردنیاز برای این طرح را تأمین کردند، می‌گوید: «باید از تمام هموطنان خیرخواه ازجمله اهالی خیریه حضرت زهرا(س) و دانشجویان ایرانی مقیم هلند که با کمک‌های مالی‌شان به اجرای طرح آبرسانی به روستای شیرین آب کمک کردند، تشکر کنم. در این میان، از نقش مؤثر مسئولان خوب منطقه اندیکا به‌ویژه آقای طهماسبی، مسئول اداره آب و آقای درویشی، مسئول امور عشایر در اجرایی شدن این طرح هم نمی‌توان غافل شد.
اما واقعیت این است که اگر نبود پیگیری‌ها و حمایت‌های فرماندار جهادی اندیکا، این طرح با این سرعت پیشرفت نمی‌کرد و اهالی روستا از برکاتش بهره‌مند نمی‌شدند. خوب است بدانید آقای «نوذری»، خودش قبلاً مسئول یکی از گروه‌های جهادی در منطقه اندیکا بود و با ما هم در اجرای طرح‌هایمان همکاری داشت. به همین دلیل، حالا هم در مسئولیت فرمانداری، با همان روحیه جهادی کارها را پیش می‌برد. از همین طریق، از همراهی و کمک‌های ایشان تشکر می‌کنم.»
وقتی لبخند به لب آقا نشست...
برای طلبه‌های موسسه جهادی بلاغ مبین که عزمشان را جزم کرده بودند در کنار انجام رسالت اصلی‌شان در تبلیغ دن، در حد توان از کار مردمان مناطق محروم هم گره‌گشایی کنند، شیرینیِ به ثمر نشستن تلاش‌شان در سیرآب کردن روستاهای تشنه، مثل باز شدن درهای جدید در عرصه خدمت‌رسانی بود. پس با همه وجود، قدرش را دانستند. حاج آقا مرادی در پایان این گفت‌وگو، ما را در شیرین‌ترین تجربه در کارنامه گروه جهادی‌شان سهیم کرده و می‌گوید: «تکرار اردوهای جهادی در مناطق عشایری بازفت و اندیکا، ما را هرچه بیشتر با محرومیت‌ها و نیازهای آن مناطق آشنا کرد. اینطور بود که به ذهنمان رسید نامه‌ای در این زمینه، خدمت حضرت آقا بنویسیم و براساس تجربیات میدانی‌مان، مشکلات و نیازهای این مناطق را به استحضار ایشان برسانیم.
حضرت آقا پیرو آن نامه، در سال 87 اعتباری بالغ بر 180 میلیارد تومان برای رفع مشکلات آن منطقه در حوزه جاده، آب، برق و... اختصاص دادند و ستاد اجرایی فرمان امام را هم مأمور اجرای طرح‌های موردنیاز کردند. در مدت 2 سالی که این طرح‌ها در آن منطقه اجرا می‌شد، آقا هر 3 ماه یکبار، از پیشرفت کارها گزارش می‌گرفتند. به لطف خدا علاوه‌بر اجرای طرح‌های آبرسانی، با همت ستاد اجرایی، طرح‌های آبخیزداری و احداث سد هم در آن مناطق اجرا شد. وقتی دکتر مخبر برای بیان نتایج طرح‌های محرومیت‌زدایی در مناطق محروم عشایری، نامه‌ای خدمت حضرت آقا نوشت، ایشان در جواب نوشتند: «خداوند شما را خوشحال کند که من را خوشحال کردید. این پول‌ها متعلق به مستضعفان است و بهترین کار، همین است که انتخاب کرده‌اید. با قوت آن را ادامه دهید.» بعدها دکتر مخبر گفت همان طرح‌ها، مقدمه ایجاد بنیاد برکت شد.»
حجت‌الاسلام «حسن مرادی»، مدیر موسسه جهادی بلاغ مبین و مدیر حوزه علمیه امام خمینی دو تهران
هنوز هم قند در دل جهادی‌های موسسه بلاغ مبین آب می‌شود وقتی یاد تاثیرگذاری واسطه‌گری‌شان در کاهش محرومیت مناطق عشایری استان چهار محال و بختیاری می‌افتند. حجت‌الاسلام «حسن مرادی» با یادآوری خاطره 14 سال قبل، می‌گوید: «اتفاقی که در ماجرای ورود ستاد اجرایی فرمان امام در بحث محرومیت‌زدایی روستاهای استان چهارمحال و بختیاری افتاد، درواقع خط مشی همیشگی ماست. ما علاوه‌براینکه خودمان برای خدمت‌رسانی به مناطق محروم می‌رویم، بلکه پیگیری می‌کنیم تا نهادها و مجموعه‌های دیگر هم بیایند و به مردم این مناطق خدمت کنند. این درواقع، تفاوت گروه‌های جهادی با گروه‌های عدالت‌طلب است. بعضی از عدالت‌طلب‌ها، فقط سر و صدا می‌کنند و به‌اصطلاح غر می‌زنند اما جهادی‌ها، می‌روند وسط میدان و کار می‌کنند و به بقیه هم می‌گویند بیایید...»
پایان پیام/
