به گزارش مشرق، طی روزهای اخیر بحث انتخابات فلسطین مهمترین موضوع رسانه های فلسطین را تشکیل داده است. انتخاباتی که طی اعلام ریاست تشکیلات خودگردان فلسطین قرار است تابستان سال ۱۴۰۰ در سه مرحله مختلف برگزار شود. این انتخابات طی دوره های گذشته از لحاظ احزاب مشارکت کننده در انتخابات، دو دوره کاملاً متفاوت را به خود دیده است که سرنوشت دو منطقه نوار غزه و کرانه باختری را تغییر داده است.
دوره اول، احاطه و پیروزی جناح سازشکار
اولین دوره انتخابات فلسطین در سال ۱۹۹۴ و ۱۹۹۵ میلادی برگزار شد. در آن دوره یاسر عرفات- که با امضای توافقنامه اسلو تازه وارد نوار غزه و کرانه باختری شده بود- به ریاست تشکیلات خودگردان فلسطین رسید. کسانی که وابسته به او بودند از محبوبیت برخوردار بودند و همه آنها که تنها شرکت کنندگان عرصه انتخابات بودند بدون رقیب، تمام کرسیها و جایگاههای موجود را به دست آوردند. احمد قریع نخست وزیر آن دوره حکومت خودگردان شد و تمام کسانی که به جنبش فتح وابسته بودند به وزارتخانه های حکومت خودگردان رسیدند.
بیشتر بخوانید:
جهاد اسلامی: با هرگونه تجاوز صهیونیستها مقابله به مثل می‌کنیم
در اولین انتخابات فلسطین گروههای مقاومت حضور نداشتند. در آن دوره به دو دلیل گروه های مقاومت در انتخابات حضور نیافتند.
اول اینکه، گروه های مقاومت حضور در عرصه سیاسی را مانعی در مسیر مقاومت قلمداد می کردند. این یک واقعیت است که عرصه سیاسی دست مقاومت را خواهد بست و آنها را گرفتار مشکلات سیاسی خواهد کرد که مقاومت را تحت الشعاع قرار خواهند داد. مشکلاتی که پس از سال ۲۰۰۷ برای دولت حماس به وجود آمد بخشی از این مشکلات بود. لذا گروههای مقاومت عزمی برای حضور در انتخابات نداشتند.
علت دوم جوانی گروه ای مقاومت به ویژه شاخه های سیاسی آنها بود که هم برای مردم فلسطین ناشناخته بوده، هم اینکه از تجربه کافی در مقابل فتح و ساف برخوردار نبود.
دوره دوم، دوره پیروزی مقاومت بر سازش
در دومین انتخابات فلسطین جنبش حماس به عنوان بزرگترین گروه مقاومتی فلسطین، در عرصه سیاسی ورود پیدا کرد و توانست عرصه را از جنبش فتح بگیرد. اما جنبشهای مقاومتی دیگر همچون جهاد اسلامی با تکیه بر همان راهبرد «عدم ورود گروههای مقاومت به عرصه سیاسی» به عنوان نامزد در انتخابات مشارکت نکردند.
حماس با کسب دوسوم کرسیهای پارلمان مسئول تشکیل کابینه شد. کابینه ای که وزرای آن اعضای حماس بودند. این انتخابات با مانع تراشیهای رژیم صهیونیستی و ایالات متحده به فرجام نرسید. این انتخابات عرصه فلسطین را به میدان اختلاف تبدیل کرد و اجازه ندادند تا حماس جایگاه مشروعی را که با رأی مردم به دست آورده بود در اختیار گرفته، به فلسطین خدمت کند.
انتخابات سوم، عرصه حضور دوباره گروه های مقاومت
در انتخابات سوم حالا گروههای مقاومت عزمی جدی تر دارند و جنبش جهاد اسلامی فلسطین هم قصد دارد وارد این عرصه شود. چرا که با وجود اعتقاد به راهبرد «عدم ورود گروه های مقاومت به عرصه سیاسی»، از خسارت های عدم ورود نیز آگاهند و قصد دارند این نقیصه را با حضور در عرصه سیاسی رفع کنند.
شروط جهاد اسلامی فلسطین برای مشارکت در انتخابات
جهاد اسلامی فلسطین ضمن اعلام پایبندی به آشتی ملی فلسطین اعلام کرده است که در صورت تحقق شروطی که همان شروط آشتی ملی فلسطین است در انتخابات آینده نامزدهای خود را معرفی خواهد کرد.
ضرورت تهیه برنامه سیاسی ملی فلسطین
اولین شرط جهاد اسلامی تهیه طرحی است که در نشست گروههای فلسطینی طی یک سال گذشته در نشستهای بیروت، استانبول و قاهره از آن سخن گفته شده است. جنبش جهاد اسلامی اعلام کرده است اگر این برنامه سیاسی تهیه شده، همه گروههای فلسطینی آن را بپذیرند حاضر است در انتخابات شرکت کند. چرا که این طرح قرار است سرلوحه و دستورکار دولتی باشد که از انتخابات قرار است برآید. لذا با این طرح هر نوع اقدام حزبی و گروهی از بین خواهد رفت و تنها منافع فلسطین مد نظر قرار خواهند گرفت.
تغییر مرجع کنونی انتخابات
مرجع کنونی انتخابات فلسطین کمیته انتخاباتی است که زیر نظر حکومت خودگردان قرار دارد و براساس دستورات رئیس کنونی آن یعنی، ابومازن فعالیت می کند. این مرجعیت یک مرجع وابسته به جنبش فتح است و باید تغییر کند چرا که موضعگیریهای آن با مواضع جنبش فتح در یک موضع قرار دارد. جنبش جهاد اسلامی فلسطین خواهان آن است که با تغییر ساختار ساف ، کمیته انتخابات زیر نظر ساف باشد آن هم زمانی که ساف با تغییر ساختار شامل تمام گروه های فلسطینی شده باشد و تمام گروه های مقاومت در تصمیم گیریهای آن نقش داشته باشند.
عدم به رسمیت شناختن رژیم صهیونیستی توسط دولت وحدت ملی
جهاد اسلامی فلسطین علاوه بر دو شرط اصلی اش یک شرط ضمنی نیز دارد و می گوید در صورتی می توان به دولت آینده اطمینان کرد که از هم اکنون همگان موافقت کنند که دولت وحدت ملی که قرار است از انتخابات فلسطین پدید آید به هیچ وجه نباید رژیم صهیونیستی را به رسمیت بشناسد. بلکه باید براساس برنامه سیاسی مورد توافق گروههای فلسطینی فعالیت کند. این شرط در صورتی محقق خواهد شد که ساف بند به رسمیت شناختن رژیم صهیونیستی را از اساسنامه خود حذف کرده، توافقنامه اسلو را لغو کند.
مجموع شروطی که جهاد اسلامی فلسطین برای مشارکت در انتخابات بیان کرده، مجموعه مفادی است که بخشی از آشتی ملی فلسطین بوده، امری غریب و دور از اذهان فلسطینیان نیست. این مفاد در حقیقت خواسته تمام گروههای فلسطینی از آشتی ملی فلسطین است که باید در آشتی ملی فلسطین به نتیجه برسد. باید منتظر ماند و دید آیا سازشکاران فلسطینی حاضر به برگزاری انتخاباتی با این اوصاف هستند یا اینکه همچنان بر طبل مذاکره با رژیم صهیونیستی می کوبند. نکته قابل توجه این است که سازشکاران آنقدر در مقابل صهیونیستها و ایالات متحده ناتوان هستند که حتی اگر بخواهند این مفاد را اجرایی کنند به آنها اجازه این امر داده نخواهد شد.
