به گزارش خبرنگار حوزه اندیشه خبرگزاری فارس، در معتقدات ما شیعیان، جایگاه حضرت فاطمه زهرا (س) نه فقط به علت رابطه نسبی با نبی اسلام و ائمه، بلکه به ذات، خود از ارج و مقام بالایی برخوردار است. در ادامه سخنان حکیم انقلاب، آیت‌الله خامنه‌ای را درباره مقام شامخ حضرت زهرا (س) می‌خوانید.
فاطمه زهرا (سلام‌الله علیها) قلّه فضائل اسلامی
در دنیا و در رسانه‌هاى جمعى عالم، در طول سال‌هاى متمادى، کسانى که نه براى زن، نه براى جنس انسان و نه براى کرامت‌هاى انسانى، جز در محاسبه با پول ارزشى قائل نیستند - که متأسّفانه در تمدن کنونى مغرب، نقش مهمى را در همه عرصه‌ها ایفا مى‌کنند - مسأله زن را هم براى خودشان در میدان‌هاى مختلف به صورت یک سرمایه و یک وسیله سوداگرى درآوردند؛ روى آن بحث مى‌کنند، فرهنگ‌سازى مى‌کنند، تبلیغ مى‌کنند و ذهن‌هاى مرد و زن همه دنیا را در سر دو راهىِ یک وسوسه و گمراهىِ بزرگ قرار مى‌دهند. در چنین شرایطى، جا دارد زن مسلمان با تأمّل در مفاهیم اسلامى و ارزشگذاری‌هاى اسلامى و با دقّت در خطوطى که در نظام اسلامى براى پیشرفت زنان و مردان پیش‌بینى شده است، هویّت خود را بازیابى کند و قامت رساى استدلال را در مقابل سفسطه‌ها و وسوسه‌هاى عوامل صهیونیسم و سرمایه‌گذارى و زراندوزى به نمایش درآورد. فاطمه زهرا (سلام‌الله علیها) قلّه این فضائل اسلامی [است].
زندگانی‌ای منطبق بر تاریخ رسالت
تاریخ زندگی این بزرگوار عیناً منطبق با تاریخ رسالت است؛ یعنی اندکی بعد از رسالتِ پیامبر این بزرگوار طلوع می‌کند، اندکی بعد از رحلتِ رسالت و پیغمبر اکرم غروب می‌کند؛ یعنی کاملاً زندگی [او] منطبق است با دوران رسالت. در دوران کودکی، محنت شعب ابی‌طالب را احساس می‌کند و درک می‌کند، از کودکی وارد میدان‌های دشوار زندگی می‌شود، مادر را از دست می‌دهد که برای دختری در این سن بسیار دشوار است، امّا او در کنار تحمّل این دشواری کار بزرگی را انجام می‌دهد و آن غمگساریِ پیغمبر است. پیغمبر که هم خدیجه را، هم جناب ابی‌طالب را از دست داده، نیاز به غمگسار دارد و این دختر است که غمگسار پدر می‌شود. این غمگساری همین طور ادامه پیدا کرد تا دوران مدینه و در اُحُد و در خندق و در بسیاری جاهای دیگر که آن وقت پیغمبر فرمود: فاطِمَةَ اُمُّ اَبیها، مادری کرد برای پیغمبر. بعد، مسأله هجرت، آزمون‌های بی‌نظیر دوران مدینه، همسری با علیّ‌بن‌ابی‌طالب که یک پایش در خانه است، یک پایش در میدان جهاد -تحمّل این سختی‌ها- و بعد تربیت این چهار فرزند بی‌نظیر در دوران تاریخ، بعد هم دادن اوّلین قربانی بعد از رحلت پیغمبر، محسن، و در نهایت شهادت خود او چند ماه بعد از پیغمبر. (۱۳۹۹/۱۱/۱۵)
ما قدرت فهم مقام حضرت زهرا را نداریم
مقامات معنوی ایشان [فاطمه الزهرا(س)]خیلی بالاتر از مبلغ تفکّر ما و تفکّر معمولی انسان‌ها است؛ بله، اهل‌الله و خواص، در عالَم معنا یک چیزهایی را درک می‌کنند، [ولی] ماها خب انصافاً بیگانه هستیم و آن مقامات قدسی را، آن «وَ السِّرِّ المُستَودَعِ فیها» را نمیفهمیم، واقعاً نمی‌توانیم درک بکنیم لکن رفتارهای معمولی زندگی را می‌بینیم، مشاهده می‌کنیم، استفاده می‌کنیم، درس می‌گیریم؛ خب، آن چیزی که از این بزرگوار شایع و رایج است در زمینه مسائل فرهنگی، مسئله حجاب، مسئله ایستادگی در مقابل باطل برای اثبات حق، دفاع از ولایت، چیزهایی است که مشاهده می‌شود و تکرار هم می‌شود؛ لکن یک بخش دیگری از رفتار این بزرگوار و از معارف فاطمی، مسئله کمک به دیگران است که من می‌خواهم روی این همبستگی اجتماعی و کمک به دیگران یک چند جمله‌ای عرض بکنم.
وقتی [فرزند ایشان] می‌پرسد که مادر [چرا] شما در حال دعا و تضرّع فقط برای دیگران دعا کردی؟ جواب می‌شنود که «یا بُنَیَّ الجارَ ثُمَّ الدّار» اوّل همسایه، بعد خودمان، این یک درس است، این یک راه است، این یک مسئولیّت اجتماعی را به ما یادآوری می‌کند. یا در قضیّه مسکین و یتیم و اسیر که خدای متعال در سوره هل‌اتیٰ این جور با عظمت از این حادثه یاد می‌کند که هفده هجده آیه حول و حوش این حادثه است؛ حادثه این قدر مهم است. وَ یُطعِمونَ الطَّعامَ عَلیٰ حُبِّه! مِسکینًا وَ یَتیمًا وَاَسیرًا، اِنَّما نُطعِمُکُم لِوَجهِ الله، این حادثه، یک حادثه نمادین است؛ بله، آنجا این بزرگوارها بر گرسنگی خودشان و همه اعضای خانواده‌شان صبر کردند و به یتیم و مسکین و اسیر کمک کردند، عملاً این اتّفاق افتاد، امّا این نمادین است، خب حضرت زهرا می‌توانست آنجا بگوید که بروید مسجد پیغمبر، آنجا حکومت اسلامی است دیگر -حالا هم بعضی‌ها می‌گویند که چرا گداپروری می‌کنید، خب حکومت اسلامی است و باید انجام بدهد- نه، وظیفه حکومت، وظیفه‌ی جامعه را نفی نمی‌کند. انسان‌ها در جامعه موظّفند که به معنای واقعی کلمه به یکدیگر کمک بکنند؛ هم کمک مالی، هم کمک فکری، هم کمک آبرویی، انواع و اقسام کمک‌ها باید در جامعه شکل بگیرد؛ این درس فاطمی است، این معرفت فاطمی است. (۱۳۹۸/۱۱/۲۶)
پایان پیام/
