همشهری آنلاین- پریسا نوری: پس از سیف افشار، پسرش امیرخسرو افشار که وزیر امور خارجه ایران در دولت جعفر شریف امامی بود و پیش از آن سمت سفیر ایران در کشورهای انگلیس، فرانسه و آلمان غربی را برعهده داشت، در این خانه زندگی می‌کرد.
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
معماری دوره گذار
وسعت زمین بنای امیرخسرو افشار حدود یک هزار و ۶۵۰ مترمربع است و بخش مسکونی آن در گوشه شمال غربی حیاط ساخته شده است. داخل حیاط یک حوض مستطیلی بزرگ و چند درخت در گوشه و کنارش به چشم می‌خورد. معماری این خانه مربوط به دوران گذار از معماری قاجار به دوره پیش از مدرن و تلفیقی از عناصر سنتی با الگوهای مدرن اروپایی است. همین ویژگی این بنا را از سایر بناهای آن دوره متمایز می‌کند. برخلاف خانه‌های قاجاری که بسیار بزرگ‌اند و ستون‌ها و سقف‌های بلند و زیرزمین و ایوان دارند، این خانه چندان بزرگ و تجملاتی نیست. به گفته کارشناسان سازمان میراث فرهنگی، در معماری این دوره یکسری المان‌ها حفظ شده، اما تغییرات ساختاری در پلان، نما و مصالح اتفاق افتاده است. تا قبل از این، مصالح خانه‌ها از چوب و خشت و آجر با پنجره‌های چوبی رنگی بود. اما این بنا یکی از شاخص‌های مهم این دوره و نمونه تبدیل معماری قاجار به پهلوی است و پلان مدرن دارد.
بازسازی خانه
خانه امیرخسرو افشار در جریان منتهی به پیروزی انقلاب اسلامی و پس از فرار امیرخسرو افشار به خارج از کشور، مصادره شد و تا سال ۱۳۷۳ در اختیار بنیاد مستضعفان و جانبازان قرار داشت تا اینکه در این سال به شهرداری واگذار شد. با اینکه ساختمان این خانه تاریخی در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده بود، توسط شهرداری وقت تخریب شد و پس از پیگیری‌های اداره کل میراث فرهنگی استان تهران، شهرداری این منطقه موظف به بازسازی مجدد آن شد. در این بازسازی که سال ۱۳۸۲ زیر نظر اداره کل میراث فرهنگی استان تهران انجام شد، ساختمان با اسکلت فلزی و سقف تیرچه‌بلوک طراحی و دقیقاً براساس نقشه و عکس‌های موجود از بنای قدیمی اجرا شد و بخش‌هایی مثل گالری و سالن کنفرانس با ظرفیت (۳۰۰ نفر) به آن افزوده شد که البته در روبنا دیده نمی‌شود. اکنون این خانه در اختیار شورای شهر قرار دارد و از آن به‌عنوان مرکز سمن‌ها استفاده می‌شود.
