سینوزیت یا عفونت سینوس‌ها به التهاب حفره‌های خالی در راه‌های هوایی بینی گفته می‌شود که می‌تواند ناشی از عفونت، آلرژی و یا تحریک سینوس‌ها توسط مواد شیمیایی یا ذرات بسیار ریز باشد. بیشتر افراد، عفونت سینوسی را به دیگران انتقال نمی‌دهند.
. سردرد سینوسی
. حساس شدن صورت
. احساس فشار یا درد در سینوس‌ها، گوش‌ها و دندان‌ها
. تب
. ترشحات تیره‌ی بدرنگ از بینی یا پشت حلق
. احساس گرفتگی در بینی
. گلودرد
. سرفه
. گاهی تورم صورت
علائم و نشانه‌های عفونت باکتریایی سینوس‌ها
. درد صورت
. ترشح چرک مانند
. علائمی که بیش از یک هفته ادامه‌دار شدند و به داروهای معمول جواب نمی‌دهند
عفونت سینوسی معمولاً بر اساس سابقه‌ی پزشکی بیمار و معاینه‌ی فیزیکی تشخیص داده می‌شود.
سینوزیت باکتریایی معمولاً با آنتی‌بیوتیک‌ها درمان می‌شود.
درمان به موقع سینوزیت آلرژیک می‌تواند از بروز عفونت ثانویه‌ی باکتریایی جلوگیری نماید.
راهکارهای خانگی درمان سینوزیت و عفونت سینوس‌ها شامل داروهای OTC مانند استامینوفن، ضداحتقان‌ها و موکولیتیک‌ها (خلط‌آور) می‌شود.
برای تخلیه‌ی سینوس‌ها می‌توانید از وسیله‌ی شستشوی سینوس‌ها که در داروخانه‌ها موجود است، نیز استفاده کنید.
موارد نادر عفونت‌های قارچی سینوس‌ها (مثلاً زیگومایکوزیس) نیازمند اقدام فوری پزشکی‌اند.
عفونت سینوس‌ها در صورت پیشرفت می‌تواند به مننژیت، آبسه مغزی، اوستئومیلیت (عفونت استخوان) و سلولیت اوربیتال (التهاب بافت‌های پیرامون چشم) تبدیل شود. برای پیشگیری از عفونت‌های قارچی سینوس‌ها، هیچ واکسنی وجود ندارد.
یک سینوس، حفره‌ای خالی است که از هوا پُر شده است. برای اهداف این مطلب، یک سینوس به حفره‌های خالی در جمجمه گفته می‌شود که توسط سوراخی باریک در استخوان، به راه هوایی بینی متصل شده است. به طور نرمال، همه‌ی سینوس‌ها توسط همین سوراخ باریک که به آن اوستیوم گفته می‌شود به راه‌های هوایی بینی راه دارند و باز هستند. انسان دارای چهار جفت از این حفره‌هاست:
. سینوس جلویی (در پیشانی)
. سینوس ماگزیلاری (پشت فک بالایی)
. سینوس اتموئید (بین چشم‌ها)
. و سینوس اسفنوئید (پشت چشم‌ها)
این چهار جفت سینوس‌ها معمولاً به عنوان یک واحد در نظر گرفته می‌شود و به آن‌ها سینوس‌های پارانازل (نزدیک‌بینی) گفته می‌شود. سلول‌های مخاط داخلی هر سینوس، سلول‌های ترشح‌کننده‌ی موکوس، سلول‌های اپیتلیال و تعدادی سلول هستند که بخشی از سیستم ایمنی‌اند (ماکروفاژها، لنفوسیت‌ها و ائوزینوفیل‌ها).
عملکرد این سینوس‌ها شامل مرطوب کردن و گرم کردن هوای استنشاق شده، عایق‌بندی ساختار اطراف (چشم‌ها و عصب‌ها)، افزایش رزونانس صدا و به عنوان ضربه‌گیری در برابر ترومای صورت می‌باشد. سینوس‌ها، وزن جمجمه را کاهش می‌دهند. اگر التهاب سبب شود موکوس غلیظ شده یا اوستیومِ طبیعی، مسدود شود، این التهاب می‌تواند منجر به یک عفونت باکتریایی شود.
سینوزیت یا همان عفونت سینوس‌ها، علائم زیادی دارد. در ادامه به خلاصه‌ای از شایع‌ترین و اصلی‌ترین علائم سینوزیت اشاره می‌کنیم. بیشتر افراد به طور همزمان دچار چند علامت سینوزیت می‌شوند. عده‌ای نیز ممکن است علائمی داشته باشند که به صورت تناوبی ظاهر شوند نه همزمان و به یک باره.
. سردرد ناشی از فشار در سینوس‌هایی که به طور کامل یا نسبی مسدود شده‌اند. این درد ممکن است وقتی فرد به سمت جلو خم می‌شود بدتر شود.
. حساس شدن صورت یا تورم آن در صورت لمس ناحیه صورت
. فشار یا درد به دلیل فشار موکوس بر بافت سینوس‌ها یا التهاب سینوس‌ها
. تب ناشی از التهاب و عفونت بافت سینوس‌ها
. ترشح کدر رنگ یا بد رنگ که اغلب در موارد عفونت باکتریایی سینوس‌ها مشاهده می‌شود
. احساس گرفتگی در بینی که هم در موارد عفونت سینوس‌ها رخ می‌دهد و هم در موارد غیرعفونی التهاب سینوس‌ها
. ترشحات پشت حلق که تولید بیش از حد موکوس ناشی از سینوزیت است و وارد حلق شده و بافت آن را تحریک می‌کند
. گلودرد که ناشی از التهاب بافت گلو در اثر ترشحات پشت حلق است
. سرفه که واکنشی نسبت به ترشحات پشت حلق بوده و تلاش بدن برای پاک کردن بافت گلو از محرک‌هاست
. دندان‌درد که ناشی از فشار وارد بر عصب‌ها و بافت‌های اطراف است
. گوش‌درد ناشی از فشار وارد بر عصب‌ها و بافت‌های اطراف
. چشم‌درد ناشی از فشار وارد بر عصب‌ها و بافت‌های اطراف
. خستگی ناشی از تب، واکنش ایمنی و سرفه
. بد بو شدن دهان که معمولاً ناشی از عفونت‌های باکتریایی است
. خارش و عطسه، در سینوزیت‌های غیرعفونی، اما ممکن است در برخی از علائم گفته شده در عفونت‌های سینوسی نیز وجود داشته باشد
. ترشحات بینی که معمولاً در سینوزیت‌های غیر عفونی، شفاف و یا سفید رنگ است
به التهاب حفره‌های هوایی در داخل راه‌های هوایی بینی، سینوزیت گفته می‌شود. سینوزیت می‌تواند ناشی از عفونت باشد اما می‌تواند در اثر آلرژی و تحریک سینوس‌ها در اثر مواد شیمیایی نیز ایجاد شود. یک عفونت سینوسی زمانی روی می‌دهد که یک ویروس، باکتریوم و یا قارچ در داخل سینوس رشد می‌کند.
سینوزیت یکی از عوارض بسیار شایعی است که می‌تواند در طول زندگی افراد رخ دهد. سینوزیت معمولاً زمانی روی می‌دهد که گرده‌های محیطی، راه‌های هوایی بینی را تحریک می‌کنند، مانند تب یونجه. سینوزیت می‌تواند ناشی از محرک‌هایی مانند مواد شیمیایی یا مصرف / سوء مصرف اسپری‌های بینی باشد. سرماخوردگی با سینوزیت فرق می‌کند؛ سرماخوردگی تنها ناشی از ویروس‌ها بوده و حدود هفت تا ده روز طول می‌کشد در حالی که سینوزیت ممکن است علت‌های گوناگون زیادی داشته باشد و معمولاً طولانی‌تر و با علائم گوناگون‌تری است.
عفونت‌های سینوسی یا سینوزیت می‌توانند در اثر هر چیزی که در جریان هوا در داخل سینوس‌ها اختلال ایجاد می‌کنند و سبب ترشحات موکوس از سینوس‌ها می‌شوند ایجاد شوند. ورودی سینوس‌ها ممکن است در اثر تورم بافت مخاط و سینوس و بافت‌های اطراف، مثلاً در اثر موارد زیر مسدود شود:
. سرماخوردگی معمولی
. آلرژی‌ها
. تحریک بافت مثلاً با دود سیگار و کوکائین و یا اسپری‌های بینی OTC
اگر تومور یا ضایعه‌ای نزدیک به ورودی سینوس‌ها رشد کند می‌تواند سینوس‌ها را مسدود کند.
دهیدراته شدن بدن، یک سری از داروها و کم بودن رطوبت نیز می‌تواند سبب سینوزیت شود.
ترشح موکوس از سینوس‌ها نیز می‌تواند همراه با غلیظ شدن آن‌ها در اثر کم‌آبی بدن در اثر یک بیماری مثلاً فیبروزکیستیک، داروهایی که بدن را خشک می‌کنند (آنتی‌هیستامین‌ها) و کم بودن رطوبت هوا باشد.
سلول‌های اپیتلیال دارای فیبرهای مویی شکل ریزی هستند که به آن‌ها سیلیا می‌گویند. این سلول‌ها به عقب و جلو حرکت می‌کنند تا کمک کنند موکوس از سینوس‌ها دفع شود. این سیلیاهای ریز ممکن است توسط محرک‌های گوناگونی تحریک شوند، خصوصاً دود سیگار.
آنتی بیوتیک برای درمان سینوزیت‌های ویروسی لازم نیست. درمان‌هایی که معمولاً برای درمان سینوزیت توصیه می‌شوند شامل داروهای تب‌بُر و مسکن‌ها هستند، مثلاً:
. استامینوفن
. داروهای ضد احتقان و رقیق‌کننده‌ی ترشحات
برای کنترل عفونت‌های سینوسی که منشأ ویروسی دارند می‌توانید از داروهای OTC مانند مسکن و تب‌بُر (استامینوفن)، ضد احتقان و خلط‌آور استفاده کنید. ضمناً خیلی از پزشکان توصیه می‌کنند برای تسکین علائم سینوزیت از محلول‌های مخصوص شستشوی سینوس استفاده نمایید. محلول یا سرُم آب‌نمک نیز برای شستن سینوس‌ها و تخلیه‌ی ترشحات بسیار خوب است. یک هشدار جدی اینکه هرگز با آب معمولی سینوس‌ها را شستشو ندهید چون می‌تواند حتی منجر به مرگ شود.
عفونت‌های باکتریایی و قارچی معمولاً نیاز به آنتی بیوتیک یا درمان‌های ضد قارچ دارند، بنابراین درمان‌های خانگی بدون این درمان‌ها اغلب بی‌تأثیرند.
هرچند عوارض سینوزیت نادرند اما این امکان وجود دارد که یک عفونت سینوسی، مستقیماً از طریق دیواره‌ی سینوس به مغز برسد و وضعیتی بسیار خطرناک و کُشنده ایجاد کند (مثلاً مننژیت یا آبسه مغزی). ضمناً سایر بافت‌های اطراف نیز ممکن است عفونی‌شده و مشکلاتی ایجاد کنند. مثلاً ممکن است عفونت سینوس‌ها به استخوان برسد یا اطراف چشم‌ها را مبتلا کند. هر چند این موارد نادر هستند اما در صورت وقوع می‌توانند کُشنده باشند. بیشتر افرادی که دچار نقص ایمنی هستند، دیابت دارند و یا دچار تروماهای متعدد در ناحیه‌ی سر می‌شوند، در معرض عوارض خطرناک سینوزیت هستند.
تاکنون واکسنی که به طور خاص از افراد در برابر عفونت سینوسی محافظت کند ساخته نشده است. اما واکسن‌هایی در برابر ویروس‌ها (آنفلوانزا) و باکتری‌هایی که ممکن است سبب سینوزیت شوند ساخته شده‌اند. واکسیناسیون در برابر پاتوژن‌هایی که عامل سینوزیت هستند ممکن است بتوانند به طور غیر مستقیم، احتمال ابتلا به عفونت سینوس‌ها را کاهش دهند، اما مطالعه‌ی بخصوصی که این فرضیه را ثابت کند انجام نشده است.
چند قطره از آب زنجبیل را با عسل و لیمو و چای گرم مخلوط کرده و بنوشید.
همچنین خوردن چای زنجبیل (2 بار در روز ، صبح و عصر) بیماری سینوزیت را بهبود می بخشد.آخرین قیمت های بازار ایران را اینجا کلیک کنید.
