در حالی که صدای انفجار توپخانه در دوردست طنین انداز می‌شود، سنیا، یک خرگوش سفید بزرگ، عصبی در آغوش صاحبش تکان می‌خورد. یوهنیا کشاورزی که صاحب این خرگوش است در حالی که را نوازش می‌کرد، گفت: او می‌ترسد.
به گزارش فرارو، اینجا در یامپیل، روستایی در خط مقدم جنگ اوکراین که پس از ماه‌ها تحت اشغال روسیه در پایان سپتامبر توسط نیرو‌های اوکراینی بازپس گرفته شد، ساختمان‌ها ویرانه شده و اکثر مردم رفته اند.
اما یوهنیا و ایوان اینجا را ترک نکرده‌اند و می‌گویند طاقت ترک خرگوش، اردک، مرغ و کبوتر‌های خود را ندارند.
ایوان می‌گوید: ما همیشه از خرگوش نگهداری می‌کردیم. اما وقتی موشک‌ها شروع به سقوط کردند، صبح ۱۵ خرگوش خود را روی زمین دیدم که از بینی آن‌ها خون می‌آمد. این عوارض استرس است.
در آن زمان نیرو‌های ارتش اوکراین از ساکنان باقی مانده خواستند تا آنجا را ترک کنند. یوهنیا می‌گوید که او و ایوان گفتند که جایی نمی‌روند.
وی افزود: ما از بچگی با مرغداری کار می‌کردیم. از زمانی که با مادر زندگی می‌کردیم و به مدرسه می‌رفتیم. این عشق تا سال‌های بزرگتر با ما رشد کرد. این کاری است که ما انجام می‌دهیم و نمی‌توانیم بدون جوجه‌ها و خرگوش‌هایمان زندگی کنیم.
در نزدیکی روستا، یک اصطبل ویران شده، یادگاری از سرنوشت تاریک حیوانات در یک منطقه جنگی است. مالکان خصوصی حیوانات وحشی را در آنجا جمع آوری کرده بودند. ساکنان می‌گویند که قبلا با اتوبوس‌های توریستی کودکان از این باغ وحش خصوصی بازدید می‌کردند تا شترمرغ ها، خرس ها، گرگ ها، کانگورو‌ها و پرندگان آن را ببینند. اما این حیوانات در طول ماه‌های اشغال روسیه مردند، فرار کردند یا کشته شدند.
پاولو، کشاورزی که در همان حوالی زندگی می‌کند، گفت: قبل از جنگ، از سراسر اوکراین گردشگرانی به اینجا می‌آمدند...، اما حالا... رفته است.
