محققان در مطالعه جدیدی به این نتیجه رسیده‌اند که کشف حیات روی انسلادوس، قمر یخی زحل بدون نیاز به فرودآمدن در سطح این سیاره ممکن خواهد بود. درواقع، به‌دلیل آبفشان‌های بزرگی که در انسلادوس اتفاق می‌افتد، می‌توان تنها با چرخیدن در مدار این کره، سلول‌های احتمالی حیات را کشف کرد؛ اما برای انجام این کار باید صبر و حوصله داشته باشیم.
گروهی از دانشمندان دریافته‌اند که با بیش از 100 بار چرخیدن به دور انسلادوس و عبور از داخل آبفشان‌هایی که این کره به سمت فضا پرتاب می‌کند، می‌توان سلول‌های نشان‌دهنده حیات را پیدا کرد. این تحقیق حالا می‌تواند به طراحی مأموریت‌های فضایی متفاوت در آینده کمک کند.
محققان منافذ گرمابی یا هیدروترمال انسلادوس را مدل‌سازی کردند تا جرم این اکوسیستم‌های متان‌زا را تخمین بزنند و دریابند که چه تعداد سلول می‌تواند وارد ستون‌هایی شود که این مواد در نهایت از آن‌ها به بیرون پرتاب می‌شوند.
پژوهشگران با تخمین‌زدن تراکم سلولی متوجه شدند که منطقه میزبان حیات یا زیست‌کره‌ای که پیرامون این منافذ هیدروترمال قرار گرفته باشد، بسیار کوچک است. با‌این‌حال، سطح مناسبی از سلول‌ها و مواد ارگانیک متان‌زاها وارد این ستون‌ها می‌شوند و این احتمال را که شاید بعضی از آن‌ها توسط فضاپیماها دیده شوند، افزایش می‌دهند.
«آنتونین افهولدر»، محقق ارشد این مطالعه از دانشگاه آریزونا می‌گوید: «زیست‌کره انسلادوس ممکن است بسیار پراکنده باشد، اما مدل‌های ما نشان می‌دهد این لایه آن‌قدر فعال است که این ستون‌ها را با مقدار کافی از مولکول‌ها یا سلول‌های ارگانیکی پر کند که توسط ابزارهای موجود در فضاپیماهای آتی قابل تشخیص باشند.»
با این حال، تحقیقات قبلی نشان داده بود که 93 درصد از مواد این ستون‌ها به سطح انسلادوس برمی‌گردند. بنابراین نمونه‌برداری در حین عبور از این آبفشان‌ها از نظر زمانی چالش‌برانگیز خواهد بود. به‌علاوه، 94 درصد از سلول‌هایی که وارد این ستون‌ها می‌شوند، به‌خاطر افت فشار از بین می‌روند. افزون بر این سلول‌ها، عناصری موسوم به «آمورف‌های غیرزنده ارگانیک» هم وارد ستون‌ها می‌شوند که ممکن است پژوهشگران را در تشخیص حیات به اشتباه بیندازند.
پس برای مقابله با این چالش‌ها، محققان دریافته‌اند که باید حداقل 0.1 میلی‌لیتر از مواد ستون‌ها نمونه‌برداری شود و برای انجام این کار به حدود 100 بار عبور از داخل این آبفشان‌ها نیاز است. نتایج مطالعه حاضر در مجله The Planetary Science منتشر شده است.
