تاثیر وزن بدن کودک بر اختلالات خلقی و رفتاری

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، بر اساس نتایج یک مطالعه جدید، بعید است شاخص توده بدنی دوران کودکی تأثیر زیادی بر خلق و خوی یا اختلالات رفتاری کودکان داشته باشد. نتایج پژوهش‌ها نشان می‌دهد، برخی از مطالعات قبلی که ارتباط قوی بین چاقی دوران کودکی و سلامت روان را نشان داده اند، ممکن است به طور کامل ژنتیک خانواده و عوامل محیطی را در نظر نگرفته باشند.

 

به گفته پژوهشگران، کودکان مبتلا به چاقی بیشتر در معرض ابتلا به افسردگی، اضطراب یا اختلال کم توجهی و بیش فعالی (ADHD) قرار دارند. اما ماهیت رابطه بین چاقی و این شرایط سلامت روان مشخص نیست. چاقی ممکن است به علائم سلامت روان کمک کند یا برعکس. از طرف دیگر، محیط کودک ممکن است به چاقی و اختلالات خلقی و رفتاری بیانجامد.

 

آماندا هیوز (Amanda Hughes) محقق ارشد اپیدمیولوژی در دانشکده پزشکی بریستول و پژوهشگر این مطالعات می‌گوید: ما باید رابطه بین چاقی دوران کودکی و سلامت روان را بهتر درک کنیم. این موضوع مستلزم آن است که نقش ژنتیک کودک و والدین و عوامل محیطی مؤثر بر کل خانواده را از هم جدا کنیم.

 

در این پژوهش، هیوز و همکارانش داده‌های ژنتیکی و سلامت روانی ۴۱ هزار کودک هشت ساله و والدینشان را بررسی کردند. محققان رابطه بین شاخص توده بدنی (BMI) کودکان و علائم افسردگی، اضطراب و یا اختلال کم توجهی و بیش فعالی را ارزیابی کردند. برای کمک به جداسازی تأثیرات ژنتیک کودکان از تأثیر سایر عواملی که بر کل خانواده تأثیر می‌گذارد، پژوهشگران همچنین ژنتیک والدین و شاخص توده بدنی آن‌ها را در نظر گرفتند.

 

نتایج این تجزیه و تحلیل نشان داد: تاثیر شاخص توده بدنی خود یک کودک بر علائم اضطراب بسیار کم است. همچنین شواهد متناقضی در مورد اینکه آیا شاخص توده بدنی کودک بر علائم افسردگی یا اضطراب یا اختلال کم توجهی و بیش فعالی تأثیر می‌گذارد، وجود دارد. این موضوع نشان می‌دهد:سیاست‌هایی با هدف کاهش چاقی کودکان بعید است که تأثیر زیادی بر اضطراب داشته باشد.

 

نیل دیویس (Neil Davies) استاد دانشگاه کالج لندن، بریتانیا می‌گوید: حداقل برای این گروه سنی، تأثیر شاخص توده بدنی خود کودک اندک به نظر می‌رسد. برای کودکان و نوجوانان بزرگتر، این امر می‌تواند مهم‌تر باشد.

 

در ادامه هنگامی که پژوهشگران به تأثیر شاخص توده بدنی والدین بر سلامت روان کودکان نگاه کردند، شواهد کمی یافتند که نشان می‌داد شاخص توده بدنی والدین بر اضطراب یا اختلال کم توجهی و بیش فعالی یا علائم اضطراب کودکان تأثیر می‌گذارد. داده‌ها نشان می‌دهد که داشتن مادری با شاخص توده بدنی بالاتر ممکن است با علائم افسردگی در کودکان مرتبط باشد، اما شواهد کمی از ارتباط بین سلامت روان کودک و شاخص توده بدنی پدر وجود دارد.

 

به نقل از وبگاه(livemint)، پروفسور الکساندرا هاودال (Alexandra Havdahl) استاد اپیدمیولوژی و آمار پزشکی در دانشکده پزشکی بریستول و پژوهشگر ارشد این مطالعه می‌گوید: به طور کلی، تأثیر شاخص توده بدنی والدین بر سلامت روان کودک محدود است. در نتیجه، مداخلات برای کاهش شاخص توده بدنی والدین بعید است که مزایای گسترده‌ای برای سلامت روان کودکان داشته باشد.

 

او در انتها گفت: نتایج تحقیقات ما نشان می‌دهد که مداخلات طراحی شده برای کاهش چاقی کودکان بعید است که پیشرفت‌های بزرگی در سلامت روان کودک ایجاد کند. از سوی دیگر، سیاست‌هایی که عوامل اجتماعی و محیطی مرتبط با وزن بدن را هدف قرار داده و به طور مستقیم و مستقل، سلامت روانی کودکان را هدف قرار می‌دهند، ممکن است سودمندتر باشند.