به گزارش ایسنا و به نقل از تک اکسپلوریست، در این تصویر سحابی سیاره نما در حال انتشار عناصر خود در محیط میان ستاره‌ای است که این امر به مرور زمان به شکل‌گیری نسل بعدی ستاره‌ها کمک می‌کند.
سحابی سیاره‌نما(planetary nebula) نوعی سحابی گسیلشی است که از گاز و پلاسما تشکیل شده است. این نوع سحابی‌ها پس از مرگ ستارگان به وجود می‌آیند.
ساختار بیرونی پهن "ESO ۴۵۵-۱۰" که اخیرا به عنوان لایه‌هایی از ستاره مرکزی آن محکم در کنار هم قرار گرفته‌اند، نه تنها ظاهر خاصی به این سحابی سیاره نما می‌دهد بلکه اطلاعاتی در مورد سحابی نیز در اختیار دانشمندان قرار می‌دهد.
در میان ستارگان، قوس نامتقارن متمایز واقع در ضلع شمالی سحابی، شاخص آشکاری از فعل و انفعالات بین ESO ۴۵۵-۱۰ و محیط میان ستاره‌ای است.
محیط میان‌ستاره‌ای یا فضای میان‌ستاره‌ای(Interstellar medium) یا (ISM) در اخترشناسی به موادی گفته می‌شود که در فضای بیرونی، فاصله میان سامانه‌های ستاره‌ای را پر می‌کند و این مواد معمولاً متشکل از گاز با شکل‌های یونی، مولکولی یا اتمی به همراه غبارها و پرتوهای کیهانی است.
این سحابی با نام " IRAS ۱۷۲۷۷-۳۰۵۸" نیز شناخته می‌شود. ستاره‌ای که در مرکز این سحابی قرار دارد به هابل اجازه می‌دهد تا برهم کنش گاز و غبار سحابی، محیط بین ستاره‌ای اطراف و نور خود ستاره را نیز رصد و ثبت کند.
انتهای پیام
