به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، این روزها در هر گوشه شهر که در حال تردد باشی در هر کوچه و خیابانی که سوار بر خودرو یا پیاده در حرکت باشی می توانی زباله گرد ها را مشاهده کنی که یا تنهایی با کوله باری از پسماند بر دوش در حال تردد هستند یا دسته جمعی با رده های سنی از کودک تا مسن در کنار هم راهپیمایی با کیسه دارند. کیسه هایی بزرگ به اندازه قدشان.
شهرداری تهران بارها در سال جاری وعده ساماندهی جمع آوری پسماند به دور از زباله گردی را داده است ولی نتیجه آن روز به روز افزایش تعداد زباله گردها در شهر است.
حال جای دارد به علیرضا زاکانی شهردار تهران بگوییم، لطفا امشب در خیابان های شهر قدمی بزنید و زباله گردهای شهر را بشمارید.
یکی از مهم ترین نگرانی های جامعه بین الملل و نهاد های مردمی، افزایش آمار کار کودکان است. تاثیر نامطلوب این دوره روی کودکان ابعاد گوناگونی دارد که مهم ترین آن به خطر افتادن سلامت جسمی، ذهنی و عاطفی این کودکان است که در طول زندگی با آنها همراه خواهد بود. طبق آمارهای جهانی 160 میلیون کودک کار در سرتاسر دنیا به عنوان نیروی کار مشغول به فعالیت هستنند و از این تعداد تقریباً 79 میلیون کودک در کارهای خطرناک مشغول هستند و با آسیب ها و بیماری های فیزیکی حاد و یا دردهای روانی رنج می برند.
این در حالی است که آمار کودکان کار در ایران دائم در حال تغییر بوده است و معلوم نیست که دقیقا چه تعداد کودک کار در ایران فعال می کنند. آمار های بیان شده نیز از 7 هزار نفر تا 70 هزار نفر بوده است که طبق آخرین آمار مسئولین، 16 هزار کودک کار داریم اما آمارهای خیلی بیشتر از این تعداد نیز وجود دارد.
بسیاری از جمع‌کننده‌های زباله در کشورها نیز شامل کودکان و نوجوانان است که پسماندهای خشک خانگی را جمع آوری کرده تا بتوانند به خانواده خود کمکی کرده باشند. کودکان و نوجوانان زباله گرد را نیز به وفور این روزها در خیابان های سطح شهر می توانید مشاهده کنید که بدون هیچ ترسی از ماموران شهرداری ، به صورت گروهی در خیابان های مختلف شهر تهران کار پسماند جمع می کنند و سود هنگفتی را روانه جیب کارفرمایان خود می کنند. البته این مسئله نیز وجود دارد که آنها نیز دریافتی میان 200 الی 600 هزار تومان ، روزانه دارند.
شهرداری نیز در این میان با اینکه قرار بود با حضور زاکانی، بساط حضور هرگونه مافیا را در شهر جمع کند اما درباره مافیا زباله گردی تهران، هیچ اقدامی انجام نداده است و گونی های پسماند خشک این گروه ها را به وفور می توان در کوچه های شهر دید. احمد یکی از همین جوانان است که در منطقه 3 تهران و خیابان های اطراف حسینیه ارشاد زباله جمع آوری می کند.
حدودا 166 سانتی متر قد دارد اما روزانه 3 الی 4 گونی پسماند به اندازه طول قدش روی دوش حمل کرده و در کوچه شمشک از محلات حوالی میدان مادر تهران، نگهداری می کند تا آخر شب که با نیسانی که دنبال او و دوستانش می آید به اشرف آباد، شهرری برگردد.
او بر خلاف بسیاری از زباله گردهای این منطقه که افغانستانی و پاکستانی هستند، دو سال قبل از سبزوار به تهران آمده است تا برای زندگی خود آینده ای بسازد اما به ناچار مجبور می شود که زباله گردی کرده و دیگر نتواند سراغ کار دیگری برود.
مهم ترین ویژگی احمد که شاید خیلی از انسان های شاغل نیز آرزوی آن را دارند بحث تعطیلات رفتن اوست که به غیر از روزهای تعطیل که کار نمی کند، حتی ماهی ده روز نیز به استراحت رفته و به قول خودش دنبال عشق و حال می رود.
احمد تاکید می کند که از وقتی به یاد دارم، زندگی نکرده ام اما حالا که پول در می اورم نیز قرار نیست که خود را به خاطر آن نابود کنم. پس بخشی از پولی که بدست می‌آورم را باید برای ده روز استراحتی که در ماه به خودم می دهم، خرج کنم و ز آن لذت دنیا را ببرم.
افزایش تعداد افراد زباله‌گرد در جامعه، فارغ از همه آسیب‌هایی که به دنبال دارد رنج مضاعفی برای پاکبانان ایجاد و زحمات این قشر شریف را چندبرابر کرده است؛ موضوعی که شاید به عنوان یک آسیب اجتماعی از چشم خیلی‌ها پنهان مانده باشد.
افراد زباله گرد اغلب برای پیدا کردن وسیله مورد نیاز خود اقدام به جست وجو و پاره کردن کیسه زباله ها می کنند و همین کار باعث پخش شدن آنها در محیط پیرامونی می شود که این رفتار می تواند آسیب های مختلف سلامتی برای شهر داشته باشد و ضمن آن کار پاکبان های شهر را نیز افزایش می دهد.
اگر فرهنگ ریختن زباله در جامعه توسط برخی مردم تغییر کند و شرایط اقتصادی بهتر شود به گونه ای که افراد بیکار و زباله گرد مجبور نشوند روزیِ خود را در سطل های زباله جست وجو کنند به یقین (قطعا) شهر زیباتر و بهداشتی تری خواهیم داشت.
