عصر ایران- همه روزه تصاویر متقاوت و با بالاترین کیفیت در هنر عکاسی از رخدادهای مختلف و از گوشه گوشۀ جهان در بخش دیدنی‌های روز در معرض دید کاربران قرار می‌گیرد.
غالب این تصاویر از حیث تنوع رنگ قابل توجه است و اگرچه دربارۀ هر یک می‌توان نوشت اما از برخی از عکس‌ها نمی‌‌توان گذشت و باید درنگ کرد و به صرف تماشا یا لذت یا افسوس دربارۀ فجایع جنگ قابل عبور نیست.
یکی همین عکس زیر است که مأمور طالبان را در حال گشت‌زنی در خیابانی در کابل نشان می‌دهد. ازکنار او اما زنی عبور می‌کند که با نگاه خود یک دنیا حرف با او دارد.
نگاهی پر از غرور و اعتماد به نفس که خشمی پنهان هم در آن مستتر است. مرد طالب اما به او نگاه نمی‌کند یا بر اساس ملاحظۀ شرعی یا این که به جای دیگر توجه دارد.
طالبان یا طالب‌ها خود را مردان خدا می‌دانند. مرد خدا باید با آموزۀ خدا بترساند، طالبان اما بیشتر با سلاح می ترسانند و به سلاح اتکا دارند و مشخص نیست اگر اصرار دارند جهان، آنان را به رسمیت بشناسد چرا 17 ماه پس از بازگشت به قدرت بر تن مأموران نظامی و انتظامی خود یونیفوزم نمی‌پوشانند؟
مرد، مسلح است اما سرشار از بدویت و دور از تمدن شهری و از نشانه‌های دنیای مدرن تنها سلاح را دارد. انگار همه چیز دنیای مدرن بد است الا سلاح! زن، سلاح ندارد ولی نگاه او بر مرد چیره است و انگار می‌خواهد بگوید چه ساده‌دل بودیم که گمان می‌بردیم بازگشتی برای شما متصور نیست.
جهان امروز البته آشکارا به افغانستان بی‌اعتناست. به خاطر مواد مخدر است یا پایگاه مردمی 40 درصدی طالبان در افغانستان یا ترجیح امنیت بر آزادی مشخص نیست. نگاه این زن اما نشانی از تن دادن به خواست طالبان ندارد و با حضور اجتماعی و انتخاب پوششی که از حداکثر مورد نظر طالبان کمتر است و البته زیبایی طبیعی که کم گناهی نیست نزد زشت پسندان، از زنده بودن جامعه‌ای حکایت می‌کند که نمی تواند باور کند صلاح همان سلاح است ولابد می‌خواهد از او می‌پرسد چرا مدام سلاح‌تان را به رخ می‌کشید. راستی طالبان کی از سلاح دل می‌کند؟ مشکل جنگ‌سالاران پس از فتح و ظفر و به قدرت رسیدن همین است. نمی‌توانند از آن فضا دل بکنند چون هویت خود را آن گونه تعریف کرده‌اند.
دوباره به عکس نگاه کنید. به نگاهِ زن نگاه کنید! به تعبیر سهراب سپهری: ما هیچ ما نگاه.... م.خ
