به گزارش خبرگزاری صدا و سیما؛ رهبر این تیم تحقیقاتی گفت: دارو‌های جذب شده به بدن توسط آنزیم‌ها در اندام‌های مختلف از جمله کبد متابولیزه شده و از بدن دفع می‌شوند. هنگامی که دو یا چند دارو با هم مصرف شوند، یک دارو ممکن است متابولیسم داروی دیگر را در بدن تغییر دهد و این احتمال وجود دارد که اثر درمانی هدفمند حاصل نشده یا عوارض جانبی ایجاد شود.
وی در ادامه افزود: پیش بینی دقیق میزان حذف مواد دارویی با توجه به تداخلات دارویی برای تجویز و تولید دارو‌های جدید بسیار مهم است. درضمن هنگام تجویز ترکیبی از داروها، پزشک بر اساس اطلاعات تداخلات دارویی مشخص شده در دفترچه راهنمای دارو، نسخه‌ای دقیق را تهیه خواهد کرد. همچنین در فرآیند تولید دارو‌های جدید، شرکت‌ها نیاز به تحقیق و برچسب تداخلات دارویی دارند. در نتیجه، سازمان غذا و دارو برای اولین بار در سال ۱۹۹۷ راهنمایی‌هایی را برای ارزیابی تداخلات دارویی و به حداقل رساندن عوارض جانبی دارو صادر کرد.
به گفته محققان با این حال، مشکل این است که صحت نتیجه این فرمول ضعیف است. فرمول ارائه شده توسط سازمان غذا میزان واکنش آنزیم‌ها را توصیف می‌کند. این فرمول فرض می‌کند که غلظت آنزیم‌ها در بدن در متابولیسم دارو کم است.
در مطالعات جدید، تیم تحقیقاتی با تأیید اینکه غلظت آنزیم‌های درگیر در متابولیسم دارو در کبد واقعی بیش از هزار برابر بیشتر از مقدار مورد استفاده برای پیش بینی است، علت عدم دقت فرمول سازمان غذا و دارو موجود را پیدا کرد. با استفاده از نتایج این تحقیق، پژوهشگران فرمول جدیدی تهیه کردند که می‌تواند تعامل دارو را از طریق یک رابطه مشترک ریاضی-دارویی توضیح دهد.
به جای فرمول قبلی، این تیم پژوهشی فرمول جدیدی ساخت که می‌تواند بدون توجه به غلظت آنزیم، میزان متابولیسم دارو را به طور دقیق پیش بینی کند. سپس تیم تحقیقاتی تداخلات دارویی را با استفاده از فرمول تازه نوشته شده پیش بینی کرد و آن را با مقادیر اندازه گیری شده در آزمایش‌های واقعی مقایسه کرد. در نتیجه، محققان تأیید کردند که دقت پیش بینی فرمول جدید بیش از دو برابر است.
رهبر این تیم تحقیقاتی گفت: بهبود صحت پیش بینی تداخلات دارویی به افزایش میزان موفقیت توسعه دارو‌های جدید و اثربخشی دارو کمک می‌کند. وی در خاتمه اشاره کرد؛ به لطف تحقیقات مشترک بین ریاضیات و داروسازی، ما توانستیم فرمولی را که دقیق نبود، اصلاح کنیم.
شرح کامل این پژوهش و یافته‌های حاصل از آن در آخرین شماره مجله تخصصی Clinical Pharmacology and Therapeutics منتشر شده است.
