به گزارش بهداشت نیوز، اما بر خلاف آنچه ممکن است در ابتدا به نظر برسد، این جسد متعلق به یک زندانی یا اسیر جنگی نیست بلکه مربوط به یک راهب مسیحی است که در صومعه‌ای در نزدیکی یک کلیسای باستانی در همین منطقه زندگی می‌کرده است. بقایای این کلیسای باستانی مدتی قبل در همین سایت باستان‌شناسی یافت شده بود. جسد راهب نیز در گوری که در یکی از اتاقک‌های همین صومعه قرار دارد پیدا شده است.
در واقع باستان‌شناسان اعتقاد دارند که این زنجیر‌ها را خود راهب به عنوان نمادی از زندگی پارسامنشانه به خودش بسته بوده؛ زنجیر‌هایی که نمادی از کنترل نفس و چشم‌پوشی از غرایز و شهوات دنیوی بوده‌اند.
در سنت رهبانیت مسیحی اینگونه ریاضت‌ها رایج بوده و اسناد و نوشته‌های فراوانی درباره آن‌ها وجود دارد. برخی از راهبان خود را در درون سلول‌ها یا اتاقک‌های کوچک در صومعه‌ها به زنجیر می‌کشیدند و در انزوا و عزلت کامل به عبادت مشغول می‌شدند.
این نوع خاص از ریاضت ابتدا در قرن چهارم یا پنجم میلادی در سوریه شکل گرفت و آنطور که از شواهد باستان‌شناسی برمی‌آید، تا سرزمین فلسطین نیز گسترش پیدا کرد. نمونۀ دیگری از اجساد راهبان زنجیرشده، قبلا در جریان حفاری‌های نزدیک صومعۀ «مار الیاس» که بین بیت‌المقدس و بیت‌اللحم قرار دارد یافت شده بود.
(صومعۀ مار الیاس که مورد قبلی از اجساد زنجیرشده در آن یافت شده بود)
