در میان پاسخ‌‌‌دهندگان تمایل خیلی زیاد به مهاجرت در میان زنان ۵۰درصد و در میان مردان ۴۷درصد بوده است. بررسی وضعیت تمایل به مهاجرت به تفکیک تحصیلات نشان می‌دهد که تمایل به مهاجرت در میان فارغ التحصیلان دکترا، اندکی کمتر از سایر گروه‌‌‌ها بوده است، اما به طور کلی تفاوت چندانی در بین سطوح مختلف تحصیلی وجود نداشته است. تمایل به مهاجرت با افزایش سطح سازمانی افراد، اندکی کمتر می‌شود. اما به طور کلی تفاوت چندانی میان سطوح سازمانی مختلف، وجود نداشته است. با توجه به نتایج به دست آمده از این پیمایش، نزدیک به ۶۰درصد از شاغلان در بخش بازاریابی و تبلیغات، تمایل «خیلی زیاد» برای مهاجرت دارند. با این حال در مقایسه با سایر مشاغل این میزان تمایل به نسبت کمتر است. در واقع رتبه مشاغل بازاریابی و تبلیغات دراین مورد ۳۶ از ۳۹ گروه شغلی است.
از شرکت‌کنندگان در خصوص ۱۲ عامل و اثر آن در تمایل به مهاجرت یا ماندن افراد به صورت همزمان پرسیده شده است. ۱۱ عامل از ۱۲ عامل مورد پرسش به طور متوسط در مهاجرت افراد تاثیر مثبت داشته است و تنها یک عامل حضور در کنار خانواده و دوستان ازعوامل ماندن شمرده شده است. نوسان قیمت ارز، تورم و شرایط اقتصادی، دغدغه آینده فرزندان، شیوه حکمرانی و رویکردهای سیاسی وشرایط تحریم ایران از اولین عوامل تمایل به مهاجرت افراد در گروه‌‌‌های مختلف کارکنان، مدیران میانی و مدیران ارشد بوده است. همچنین به طور کلی شدت اثر عوامل در میان مدیران میانی و کارکنان از مدیران ارشد و کارآفرینان بالاتر بوده است. در این پیمایش از افراد خواسته شده است تا سمت افراد جدا شده از سازمان به دلیل مهاجرت را تعیین کنند. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که کارشناسان و کارشناسان ارشد بیشترین‌درصد مهاجرت را دارند. به طور کلی وضعیت مهاجرت به تفکیک عوامل مختلف تفاوت چندانی با یکدیگر نداشته است؛ موضوعی که نشان‌‌‌دهنده همه‌گیر شدن تمایل به مهاجرت در تمام افراد سازمان‌ها و وارد شدن کشور به فاز دسته‌جمعی مهاجرت است.
