ضیاء مرتضوی در این روزنامه نوشت: اگر دست تقدیر مرحوم هاشمی را از جامعه و کشور ما نگرفته بود، ایشان، به اندازه‌ای که مجال می‌یافت در برابر تندروی‌های نااهلان و سوداگران داخلی و اغواگران و دشمنان بیرونی می‌ایستاد.
برای اصلاح روابط با دنیا همچون گذشته تلاش می‌کرد؛ جلو باندهای قدرت و منفعت، تا آنجا که می‌توانست می‌ایستاد؛ در راستای تفکر اعتدالی و جریان فکری اعتدال، برای حفظ آینده نظام به صورت عام و مسئله رهبری آینده نیز به فکر چاره می‌افتاد، چنان که در آخرین اقدام‌های خود به‌رغم موانع زیادی که وجود داشت، در انتخابات خبرگان تلاش کرد وضع موجود آن بهبود یابد. او تلاش می‌کرد با همراهی عاقلانه و مدبرانه با مردم، نقطه «امید به اصلاح» را در دل آنان زنده نگه دارد و برای دستیابی به آن، همچون گذشته هزینه‌های سنگین و فشارهای طاقت‌فرسا بر خود و نزدیکان خود را بر دوش می‌کشید چنان که دور از ذهن نیست که در این راه و با توجه به تشدید محدودیت‌ها که شاهد هستیم، خود ایشان نیز در حصر قرار می‌گرفت!
