بحران آب حاصل از خشکسالی و سوء مدیریت منابع آبی، مسئله ای است که در سال‌های اخیر باعث ایجاد حوادث گوناگون در کشور شده است. خوزستان، چهارمحال و بختیاری و اصفهان سه استانی هستند که بیشترین تنش آبی را با یکدیگر دارند.
استان اصفهان از دیرباز با کمبود آب و بارش های نامرتب روبرو بوده است و میانگین ۱۲۰ میلیمتر بارش سالانه در این استان این مسئله را اثبات می‌کند. در سال ۱۳۳۳ پس از شش سال کار مطالعاتی و اجرایی توسط متخصصان خارجی، تونل اول کوهرنگ به بهره برداری رسید و هفت سال بعد پروژه تونل کوهرنگ دو افتتاح شد. اما در سال ۱۳۶۵ با آغاز مطالعات پروژه تونل کوهرنگ۳، اجرای این پروژه با مشکلات متعددی روبرو شد و تا حالا حدود سه دهه اجرای آن را عقب انداخته است.
یکی دیگر از عوامل خشکی پایین‌دست زاینده رود پمپاژ آب مورد نیاز مردم استان‌های مجاور برای کشاورزی است. درصورتی که از نظر تاریخی و منطقه‌ای، مشاغل این روستاییان دامداری بوده است و با ورود به این حوزه آسیب های جدیدی خلق کرده اند. همه این مسائل سبب شده که حجم آب سد زاینده رود به ۱۴۹میلیون متر مکعب برسد و از آنجا که تقریبا هیچ ورودی به سد وجود ندارد ۹۰ درصد حجم سد خالی است.
بحران آب در اصفهان باعث شده این شهر تاریخی با مشکلات گسترده‌ای از جمله فرونشست مواجه شود.۶۰ تا ۷۰ درصد دشت های استان اصفهان با فرونشست مواجه است و در بین شهرها و کلان‌شهرها بزرگ ایران، رتبه اول از نظر فرونشست زمین را دارد. این درحالی است که نگران کننده ترین خبر منتشر شده درباره این موضوع، رسیدن فرونشست به ابنیه تاریخی است. یکی از این عوامل فرونشست، حفاری تعداد زیادی حلقه چاه است که به گفته مسئولین استانی، حدود ۵۳ هزار حلقه چاه مجاز و غیرمجاز در اصفهان وجود دارد که با وجود شرایط بحرانی اصفهان روز به روز تعداد آن در حال افزایش است. با تداوم این روند، فرونشست تا ۱۵ سال آینده همه استان اصفهان را در بر خواهد گرفت.
