به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، تلسکوپ فضایی جیمز وب (JWST) با فعالیت خود، به ما کمک می‌کند تا نه‌تنها در مورد کهکشان‌های بسیار متفاوت‌تر از کهکشان راه شیری اطلاعات کسب کنیم، بلکه در مورد نحوه شکل‌گیری آن‌ها نیز اطلاعاتی به‌دست بیاوریم. اخیراً اخترشناسان اعلام کرده‌اند که از این تلسکوپ برای کشف برخی از قدیمی‌ترین کهکشان‌ها با قابلیتی به نام «میله‌های ستاره‌ای» استفاده کرده‌اند که بسیار شبیه به کهکشان مارپیچی میله‌ای راه شیری هستند.
در یک کهکشان میله‌ای، نواری از غبار و گاز در مرکز آن تشکیل شده است که اغلب در تصاویر به‌صورت نواری روشن دیده می‌شود. محققان می‌گویند که این ساختار با بالا‌رفتن سن کهکشان رشد می‌کند؛ زیرا غبار و گاز به‌سمت مرکز کهکشان کشیده می‌شود؛ بنابراین دیدن یک کهکشان میله‌ای از دوران اولیه که جهان فقط ۲۵ درصد از سن کنونی خود را داشته، قابل‌توجه است.
در تصویر تلسکوپ هابل (سمت چپ) کهکشان بیشتر شبیه به یک لکه دیسکی است که با غبار پوشیده شده و تحت تأثیر تابش خیره‌کننده ستارگان جوان قرار گرفته است. اما در تصویر مادون قرمز گرفته‌شده با تلسکوپ جیمز وب، این کهکشان مارپیچی زیبا با میله‌های ستاره‌ای شفاف دیده می‌شود.
یکی از محققان به نام «شاردا جوجی» از دانشگاه تگزاس در آستین در بیانیه‌ای گفت: «میله‌هایی که به‌سختی در داده‌های هابل قابل‌مشاهده بودند، در تصویر JWST ظاهر شدند که این امر قدرت فوق‌العاده JWST برای دیدن ساختار زیرین کهکشان‌ها را نشان می‌دهد.»
تصور می‌شود که میله‌ها برای توسعه کهکشان‌ها مهم هستند؛ زیرا گاز را به اطراف می‌چرخانند و به تهیه مواد ساخت‌و‌ساز برای تشکیل ستاره‌های جدید کمک می‌کنند. جوجی در این زمینه ادامه می‌دهد: «میله‌ها مشکل زنجیره تأمین را در کهکشان‌ها حل می‌کنند. درست همان‌طور که باید مواد خام را از بندر به کارخانه‌های داخلی بیاوریم که محصولات جدیدی با آن‌ها تولید شود، یک میله نیز گاز را با قدرت به منطقه مرکزی منتقل می‌کند؛ جایی که گاز به ستاره‌های جدیدی تبدیل می‌شود و این فرایند (تولید ستاره در کهکشان میله‌ای) معمولاً ۱۰ تا ۱۰۰ برابر سریع‌تر از بقیه کهکشان‌هاست.»
