به گزارش خبرگزاری تسنیم از قم، فرقی بین خیابان و پیاده‌رو وجود ندارد؛ احتمال خطر در هر دو مسیر یکی است. این را وقتی می‌خواهی راهی از بین انبوه موتورسوارهای پارک شده و در حال تردد در مسیرهای عابر پیاده پیدا کنی قابل‌لمس است. نهایتاً یک ببخشید و کمی سرعت العمل برای فاصله گرفتن از موتورسیکلت‌های در حال تردد سهم عابران پیاده از ایمنی است.
سهمی که با 45 درصد از تلفات درون‌شهری در کشور می‌توان به ناچیز بودن این سهم اعتراف کرد، درحالی‌که تلفات جاده‌ای درون‌شهری در اتحادیه اروپا تنها 20 درصد است.
باوجودآنکه این سال‌ها تمهیدات زیادی در این حوزه اندیشیده شده و شهر قم جز سه شهر پرخطر یعنی تهران، خراسان رضوی و فارس برای عابران پیاده نیست اما عدد 41 درصدی تصادفات عابران پیاده نشان می‌دهد نیازمند نگاهی جدی در این حوزه هستیم و حتی عابران پیاده در روستاها نیز از این خطرات ایمن نبوده و متأسفانه شاهد ثبت 6.6 درصد جان‌باختگان مربوط به راه‌های روستای هستیم، عددی که نسبت به جمعیت ساکن در روستاها می‌تواند عدد بزرگی به‌حساب بیاید.
هرچند در این سال‌ها اقدامات خوبی در جهت افزایش ایمنی عابران پیاده انجام‌شده است ولی به نظر باید این فعالیت‌ها با توجه به اهمیت عابران بیش از گذشته موردتوجه قرار گیرد.
اقداماتی که با ساخت و اجرای پل‌های عابر پیاده آغاز شد و اگرچه اقدام قابل توجه‌ای در حوزه افزایش امنیت عابران پیاده است اما تحقیقات نشان می‌دهد تنها 16.3 درصد از پل‌های عابر پیاده آن‌هم به‌شرط مکانیزه بودن کارایی داشته و بیش از 233 درصد زمان بیشتری از عابران نسبت به تردد از سطح خیابان می‌گیرد و این یعنی باوجود هزینه‌های سنگین بیش از دو میلیارد تومانی آن باید به‌عنوان آخرین راه‌حل به آن نگاه شود.
نگاهی که با توجه به عدم استقبال پیمانکارها و تغییر قیمت‌ها از خانه آخر هم سقوط کرده و باید به فکر راهکاری جدید و کم‌هزینه‌تری باشیم.
تغییر نگاه انسان‌محوری مدیران شهری در قم
با توجه به آخرین آمار ثبت‌شده از تلفات عابران پیاده در تهران با عدد 317 تن، خراسان رضوی 171 تن و فارس با 149 تن و افزایش تولید خودرو و بستن شدن کمتر از یک‌دقیقه‌ای سایت خرید خودرو نشان از حکم رانی بیش‌ازپیش این بیجان آهنی در شهرها دارد.
دیدن پیاده‌رو با دو کاربری مسکونی و تجاری و در نظر گرفتن شاخصه‌های ارزیابی پتانسیل پیاده‌روی و همچنین شاخصه‌های فیزیکی و فرهنگی هر محله به‌عنوان تأثیرگذارترین عوامل بر روی حرکت عابران همچون کودکی نوپا در حال برداشتن قدم‌های نخستش در سطح شهر قم است.
خوشبختانه این روزها در شهر قم رد پای عابران بیش از بیش دیده می‌شود. رد پایی که اگرچه نسبت به جولان تقریباً 250هزار خودرو در قم و ورود سالیانه تقریباً پنج میلیون خودرو به‌عنوان زائر و مهمان هنوز بسیار کم‌رنگ است اما باید صادقانه اعتراف کنیم چراغی روشن‌شده است.
قدم‌هایی که با پیاده راه‌سازی و آرام‌سازی خیابان‌های هسته‌ای مرکزی قم آغازشده است، آرام‌سازی خیابان ارم و خیابان انقلاب که در حال اجرا بوده و می‌تواند به‌عنوان خبر خوبی برای اهالی شهر قم باشد، خبری که نشان می‌دهد مردم قم درحالی‌که پس گرفتن خیابان‌های شهر هستند.
عباس ذاکریان معاون حمل‌ونقل و ترافیک شهرداری قم اجرای پیاده راه‌های پیوسته را در 11 محله پرتردد قم با تأکید بر نگاه انسان‌محوری و تغییر نگرش مدیران در قم دومین اقدام اولویت دادن به عابران می‌داند و نخستین واصلی‌ترین مسیر و محله یعنی خیابان صفاییه، خیابان شهید فاطمی(دورشهر) خیابان سمیه و معلم در حال اجرا است.
وی تدوین طرح جامع مطالعاتی دوچرخه‌سواری و اجرای مسیرهای دوچرخه در خیابان شهید صدوقی (زنبیل آباد) و خیابان 19 دی ( باجک 1) در فاز یک این طرح و طراحی 350 کیلومتر مسیر دوچرخه در شهر قم را نیز را در جهت واگذاری شهر به صاحبان اصلی آن دانسته و معتقد است اولویت تردد همیشه با عابران پیاده و دوچرخه‌سواران است.
عدم اختصاص بودجه به پیاده راه‌سازی در بودجه سالیانه شهرداری در قم
با نگاهی دوباره به عابران متوفی در کشور درمی‌یابیم سه‌چهارم عابران پیاده متوفی مرد و یک چهار زن و ازلحاظ سنی 43/1 درصد از متوفایان رده سنی 60 سال به بالا دارند و 5/15 درصد نیز به رده سنی زیر 17 سال اختصاص دارد یعنی دو گروه بسیار آسیب‌پذیر در جامعه هنگام تردد از ایمنی کافی برخوردار نیستند.
این نبود ایمنی زمانی بیشتر دیده می‌شود که همین چند مسیر باریک و نیاز به مرمت را نیز موتورسیکلت‌ها اشغال کرده‌اند.
سال 99 بودجه شهرداری با بیشترین عدد در تمام سال‌های گذشته یعنی بیش از 3هزار میلیارد و 819 میلیون تومان در صحن شورای اسلامی شهر قم و طی روزها جلسات کارشناسی در مشخص شدن دقیق ردیف‌های بودجه تصویب شد اما متأسفانه سهمی در پیاده راه‌سازی در بودجه عمرانی شهرداری دیده شد و باید این سؤال به‌صورت جدی مطرح شود که چرا سهم عابران پیاده از این هزینه هزارمیلیاردی تقریباً صفر است؟
امروز در قم عاملی دیگری نیز به‌عنوان محدودکننده عابران پیاده وجود دارد؛ اگرچه به‌ظاهر این‌گونه نیست اما اگر اهل پیاده‌روی‌های طولانی باشید حتماً با این چالش هنگام حرکت در خیابان و حاشیه بوستان‌ها و پارک‌ها برخورده‌اید.
باغچه سازی‌های حاشیه پیاده‌روها! بله درست است،شاید این منظرهای زیبا که این روزها به یک نهضت نیز تبدیل‌شده هنگامی‌که در خودروی خود نشسته‌ایم و از خیابانی رد میشیم چشم‌نواز باشد اما باید اعتراف کنیم در بسیاری از مسیرها محدود کنند عابران پیاده شده است.
در مسیرهایی که شاید دیگر لزومی به باغچه سازی و گرفتن این سهم ناچیز از عابران نباشد مسیرهای کنار حاشیه بوستان‌ها و پارک‌ها.
عابرانی که به‌اندازه کافی شرایط سطح معابر و شرایط محیطی، عبور رانندگان از چراغ‌قرمز، عدم ارتقاء یا نصب علائم ترافیکی مربوط به عابران پیاده، عدم آموزش انسانی مناسب عابر و عدم رعایت سرعت وسیله نقلیه به‌اندازه کافی جانشان را به خطر می‌اندازد.
حالا که نگاه مدیران شهری در قم در حوزه ترافیک به سمت انسان‌محوری حرکت کرده و شاهد تغییراتی در شهر هستیم امیدواریم در حوزه عمران و خدمات شهری نیز نگاهی جدی‌تری به عابران شده و در کنار رعایت سه اصل بنیانی موسوم به مثلث اصول سه‌گانه مشتمل بر مهندسی ترافیک، آموزش و اجرای قوانین و مقررات، گامی مؤثر در کاهش حوادث برای عابران پیاده و کاهش تلفات ناشی از برداشته شود.
اصالت هر شهری با شهروندانش معنا می‌شود، مردمی که آرام‌آرام در کنار خیابان‌ها و کوچه‌های شهر قدم می‌زنند و به شهر جان می‌دهند، جانی که سال‌هاست آهن‌پاره‌ای آن را به خطر انداخته و نیاز دارد هشتک "شهر برای شهروندان است" را با خط درشت پشت شیشه هر خودرو نصب کنیم یا یادش نرود صاحبان اصلی شهر چه کسانی هستند.
انتهای پیام/456/ ع
