شاید اگر قرار باشد کیفیت بازیکنان تیم ملی ایران بعد از پایان مسابقات جام‌جهانی را ارزیابی کنیم، یکی از بیشترین افت و نزول‌ها باید به نام حسین حسینی ثبت شود؛ سنگربان و کاپیتان استقلال که فصل گذشته بهترین دروازه‌بان لیگ بود و سرانجام توانست کادرفنی تیم ملی را برای حضور در جام‌جهانی متقاعد کند، اما تجربه حضورش در این بازی‌ها خوب نبود و حالا به‌نظر می‌رسد با افت روحی و انگیزشی مواجه شده است. راهیابی به فهرست نهایی تیم ملی قطعا یکی از بهترین اتفاقات دوران بازی حسینی بود. اگرچه‌کسی انتظار نداشت در حضور علیرضا بیرانوند فرصت بازی به حسینی برسد، اما مصدومیت شدید بیرو در دیدار با انگلستان شرایط را تغییر داد و باعث شد حسینی خیلی زود مقابل گران‌ترین تیم ملی فوتبال جهان به میدان برود. اتفاقاتی که در بازی با انگلیس رخ داد، قطعا تا آخر عمر از یاد حسینی نخواهد رفت.
او با دریافت ۶گل در این مسابقه، یک رکورد منفی فردی در تاریخ فوتبال ایران به ثبت رساند که شاید (و البته امیدواریم قطعا) هرگز شکسته نشود. البته که حسینی واقعا بدشانس بود. عکس‌العمل ناشیانه و عجیب کی‌روش هم در زمان ورود این دروازه‌بان به زمین همه‌چیز را بدتر کرد؛ جایی که مربی پرتغالی با قطعی شدن خروج بیرانوند از میدان دو دستی روی سر خودش زد. هر چه بود حسینی یک روز کابوس‌وار را پشت سر گذاشت و حتی کلین‌شیت نه‌چندان دشوار در برابر ولز هم کمکی به احیای روحی و روانی این دروازه‌بان نکرد.
شاید اگر حسینی در بازی آخر مرحله گروهی برابر آمریکا به میدان می‌رفت شرایط برای او و تیم ملی تغییر می‌کرد، اما به هر حال این اتفاق رخ نداد و کاپیتان استقلال هم آشکارا بابت بازگشتش به نیمکت در بازی سوم ناراحت شد. به‌نظر می‌رسد حسینی هنوز نتوانسته آن خاطرات تلخ را از یاد ببرد. او در مسابقات استقلال تمرکز کافی را ندارد و بعد از جام‌جهانی ۴گل دریافت کرده؛ ۲تا مقابل پرسپولیس و ۲تا هم از تراکتور. اگر حسینی با همین دست فرمان به‌کار ادامه بدهد، استقلال تاوان بسیار سنگینی خواهد داد و بعید است خودش هم دیگر به اردوی تیم ملی برگردد. او باید هر چه سریع‌تر کل پکیج جام‌جهانی را فراموش کند و دوباره به فرم قبل از تعطیلات لیگ برگردد.
همشهری
