برای دسترسی سریع تر به محتوای متن از لینک های زیر استفاده کنید:
· چه سنی برای سوراخ کردن گوش مناسب است؟
چکیده
یکی از راه ها برای افزایش جذابیت ظاهری، پیرسینگ یا سوراخ کردن بدن است.
پیرسینگ بدن انواع مختلفی دارد که با توجه به سلیقه خود می توانید مناسب ترین مورد را انتخاب و آن را انجام دهید.
پیرسینگ گوش یا سوراخ کردن گوش ساده ترین نوع جراحی زیبایی است که در بین خانم ها و حتی برخی از آقایان طرفداران زیادی دارد.
همچنین بسیاری از مادرها گوش کودک خود را برای آویزان کردن گوشواره سوراخ می کنند.
پیرسینگ گوش به ظاهر کاری بسیار آسان جلوه می کند اما در صورتی که تمامی نکات بهداشتی رعایت نشود ممکن است شما را درگیر مشکلاتی کند.
تمامی قسمت های گوش که متشکل از دو ناحیه نرمه و غضروف گوش است می تواند پیرسینگ شود.
نرمه گوش حالت نرم و گوشتی دارد و در پایین ترین قسمت گوش به حالت آویزان قرار دارد. غضروف گوش نسبت به استخوان نرم تر و نسبت به نرمه گوش سفت تر است.
میان این دو قسمت از لحاظ نحوه سوراخ کردن، زمان لازم برای بهبود یافتن و مراقبت های بعد از آن تفاوت هایی وجود دارد.
سوراخ کردن گوش با استفاده از تفنگ گوش سوراخ کن
افراد متخصص برای سوراخ کردن گوش از ابزار های متفاوتی برای این کار استفاده می کنند یکی از این ابزار تفنگ گوش سوراخ کن است.
نحوه انجام کار به این صورت است که دستگاه گوش سوراخ کن به صورت خودکار سوراخی در گوش ایجاد می کند و گوشواره را درون آن سوراخ قرار می دهد.
استفاده از سوزن برای سوراخ کردن گوش
در این روش متخصص برای سوراخ کردن گوش از یک سوزن توخالی استفاده می کند و آن را در محل مورد نظر فرو می کند و از طرف دیگر گوشواره را وارد حفره ی سوزن می کند و به جای سوزن در گوش شما گوشواره قرار می گیرد.
متخصص به جای سوزن می تواند از آنژیوکت هم برای سوراخ کردن گوش استفاده کند.
گوشواره ایی که در همان لحظه در گوش شما قرار می گیرد باید مدتی در گوش شما بماند تا زخم بهبود یابد و شما بعد از آن می توانید اقدام به تعویض آن کنید.
سوراخ کردن گوش با دو سوزن
در این روش متخصص ابتدا در محل مورد نظر یک سوزن کوچک وارد می کند و از طرف مقابل، سوزن بزرگ و تو خالی یا آنژیوکت را در راستای سوزن کوچکی که در گوش قرار دارد فرو می کند.
سپس سوزن کوچک را از گوش خارج می کند و همانند تکنیک قبلی گوشواره را جایگزین سوزن بزرگ تر می کند وآن را از گوش خارج می کند.
در این روش هم شما تا مدت زمان مشخصی نباید گوشواره اولیه را از گوش خود خارج کنید و باید تا مدت زمان بهبودی کامل آن صبر کنید و بعد اقدام به تعویض آن کنید.
پیرسینگ یا سوراخ کردن گوش (Ear piercing)، می تواند در نواحی مختلف گوش از قبیل غضروف داخلی، هلیکس و یا لاله گوش انجام بگیرد که در زیر، هر یک از آنها را شرح می دهیم:
سوراخ کردن نرمه گوش شاید رایج ترین نوع پیرسینگ باشد که از نظر میزان درد، کم درد ترین نوع پیرسینگ بوده و طول درمان و بهبود آن نیز کوتاه تر از سایر انواع پیرسینگ می باشد.
اکثر افرادی که به پیرسینگ علاقه دارند، این پیرسینگ را به عنوان اولین قدم انتخاب می کنند.
در این نوع پیرسینگ از گوشواره های حلقه ای، آویزی ظریف، گوشواره بخیه ای و لاله گوشی استفاده می شود.
سوراخ کردن لاله گوش به سوراخ کردن قسمت میانی لبه بیرون گوش شما اشاره دارد.
لاله گوش دارای عصب هایی می باشد و از این رو سوراخ کردن لاله گوش می تواند دردناک باشد و نیاز به مراقب زیادی دارد.
برای این نوع پیرسینگ می توان از گوشواره های ظریف حلقه ای و یا میخی استفاده کرد.
پیرسینگ تراگوس گوش؛ بر روی بافت غضروفی کوچک تر و ضخیم تر در ورودی کانال شنوایی سوراخ می شود.
این نوع سوراخ کردن، کاملاً بدون مشکل نیست زیرا غضروف گوش بسیار حساس است.
پیرسینگ غضروف داخلی گوش؛ یکی از دردناک ترین انواع روش های پیرسینگ است و همینطور بهبود زخم آن، مدت زمان بیشتری طول می کشد.
بنابراین در مورد جواهرات اولیه، اغلب به جای حلقه از گل میخ استفاده می شود تا فشار وارده بر بافت غضروف گوش را تا حد امکان کمتر کند.
این نوع پیرسینگ در قسمت هلیکس گوش که خارجی ترین قسمت گوش است و حالتی خمیده دارد انجام می شود.
در این نوع پیرسینگ به دلیل عدم وجود عصب های زیاد در این قسمت از گوش معمولا درد زیادی احساس نمی شود و مدت زمان بهبود آن نیز طولانی نمی باشد.
سوراخ کاری این قسمت از گوش می تواند به صورت تکی و یا بیشتر انجام شود و در صورتی که تعداد آن بیش از ۲ سوراخ باشد و از هلیکس تا انتهای لاله گوش ادامه یابد به آن پیرسینگ بافت نیز گفته می شود.
استفاده از گوشواره های حلقه ای بسیار کوچک در این مدل دارای محبوبیت بالایی است و جلوه زیبایی نیز دارد.
مراقبت های بعد از سوراخ کردن گوش
پس از سوراخ کردن گوش باید از آن به درستی مراقبت کنید تا عفونت به همراه نداشته باشد و یا باعث بسته شدن سوراخ آن نشود.
پس از اینکه گوش را سوراخ کردید نباید محل سوراخ را لمس کنید، زیرا ممکن است این کار باعث ایجاد عفونت شود.
اگر بخواهید آن را تمیز و ضد عفونی کنید، باید دستانتان را با آب و صابون به خوبی بشویید.
پس از تمیز کردن محل سوراخ تا وقتی که پوست خشک نشده است گوشواره را مقداری در گوش بچرخانید تا از چسبیدن گوش به گوشواره جلوگیری کنید.
اگر پوست خشک باشد چرخش گوشواره باعث خونریزی می شود و در نتیجه مدت بهبود هم طولانی تر خواهد شد.
پس از سوراخ کردن گوش برای پیشگیری از عفونت باید از گوشواره مخصوص استفاده کنید.
اگر قسمت نرمه گوش را سوراخ کردید، پس از شش هفته می توانید گوشواره مخصوص را درآورید، ولی اگر بخش غضروفی باشد باید از گوشواره مخصوص دوازده هفته استفاده کنید.
برای خرید گوشواره طبی باکیفیت و ضدحساسیت با متخصصان سایت دکترمهندس در ارتباط باشید.
نحوه سوراخ کردن گوش نوزادان چگونه است؟
در مراکز بهداشتی معتبر سوراخ کردن گوش نوزاد با دستگاه انجام می‌شود. در این دستگاه ها اغلب از گوشواره‌های استریل ساخته شده از فولاد جراحی استفاده می شود که هیپو آلرژن (با حساسیت بسیار کم) هستند.
بنابراین ممکن است شما فوراً قادر به استفاده از گوشواره های خود برای نوزادتان نباشید.
پس از انتخاب بهترین مکان برای سوراخ کردن گوش، ابتدا محل تمیز و استریل می شود، سپس با یک فشار ساده و در کمتر از چند ثانیه هر دو گوش کودک سوراخ می شود.
سوراخ کردن گوش نوزادان با سوزن، روشی قدیمی و سنتی است که بیشتر توسط مادربزرگ های ما انجام می شده است! در این روش با کمک یک سوزن حرارت دیده و استریل شده یک سوراخ در گوش ایجاد می شود، سپس با نخ انداختن در گوش از بسته شدن سوراخ گوش جلوگیری می شود.
اگرچه این روش در مواردی موفقیت آمیز بوده است، اما به طور کلی به دلیل بهداشتی نبودن توسط متخصصین توصیه نمی‌شود.
چه سنی برای سوراخ کردن گوش مناسب است؟
محدودیت های سنی برای سوراخ کردن گوش وجود ندارد با این وجود برای محافظت در برابر خطرات احتمالی، سوراخ کردن گوش در دوران نوزادی توصیه نمی شود.
نوزادان تازه متولد شده دارای لاله گوش بسیار کوچک هستند و احتمال عفونت های شدید، بیشتر است.
سیستم ایمنی بدن نوزدان بسیار ضعیف است، بنابراین ایجاد یک زخم می تواند فرصت را برای عفونت های بیشتر و شدیدتر باز کند.
معمولا پزشکان، والدین را از سوراخ کردن گوش کودک تا 6 ماهگی منع می کنند.
