به گزارش «پارسینه» به نقل از دیلی بیست، هفته گذشته، واشنگتن اختصاص یک بسته تسلیحاتی جدید به ارزش 3.8 میلیارد دلار به اوکراین را اعلام کرد که شامل همه چیز از سیستم های پدافند هوایی گرفته تا گلوله های توپخانه می شود. با این حال، بیشتر هیجان اوکراین به خاطر خودروی جنگی برادلی است که مدت‌هاست برای بازپس‌گیری زمین‌های تصرف شده توسط روسیه، چشم انتظار آن بوده است. تصمیم نهایی برای ارسال برادلی نشان می‌دهد که ممکن است سیستم‌های تسلیحاتی پیچیده‌تر، از جمله تانک‌ها، هم در راه باشند.
صف سامانه هایی که برای ارسال به اوکراین «بیش از حد تنش آفرین» هستند، پیوسته در حال حرکت به نفع اوکراین است، به طوری که تسلیحاتی که در آغاز جنگ تصور می شد بیش از حد تنش آفرین می شوند اکنون یا در راه هستند یا روی میز بررسی قرار دارند. ایالات متحده و سایر کشورها در طول جنگ به اوکراین توپ ارسال کرده‌اند، اما تانک‌ها و خودروهای جنگی پیاده نظام (IFV نوعی نفربر زرهی مسلح) ساخت غیرشوروی، تا همین اواخر به عنوان خط قرمز غیررسمی تلقی می شدند.
این تنها آمریکا نیست که نظر خود را در مورد آنچه برای ارسال مناسب است تغییر می دهد. طی چند هفته گذشته، آلمان وعده ارسال 40 خودروی جنگی پیاده نظام ماردر را داده است. این خودروهای آلمانی و آمریکایی در وضعیت های مختلف مدرن سازی قرار دارند، اما همچنان تفاوت بزرگی ایجاد خواهند کرد، زیرا روسیه و اوکراین در حال حاضر از ترکیبی از IFV ها استفاده می کنند که مدل های بسیار قدیمی تر را در بر می گیرد.
بزرگترین مساله تهیه تانک های مدرن آمریکایی و اروپایی است. کشورهای اروپای شرقی مانند لهستان و چک صدها تانک دوران شوروی را در طول جنگ به اوکراین تحویل داده‌اند. اوکراینی ها به خوبی از تانک های اهدایی استفاده کرده اند، اما به طور مداوم تانک های مدرن تر ساخت ایالات متحده، آلمان و دیگران را درخواست کرده اند.
اگرچه اروپا در مورد ارسال تانک ها کوتاهی کرده است، اما با توجه به اینکه ارسال لئوپارد 2 ساخت آلمان و چلنجر 2 ساخت بریتانیا در حال بررسی است، ممکن است این موج برگردد. فرانسه قبلاً وعده AMX-10RC را داده بود که بیشتر با یک زره پوش ضد تانک قابل مقایسه است، اما در مورد تانک اصلی جنگی خود یعنی «لکلر» کوتاهی کرده است.
لئوپارد 2 در میان تانک های غربی قابل قبول ترین نامزد محسوب می شود. حتی اگر خود آلمان هیچ تانکی نفرستد، سایر کشورهای اروپایی، از اسپانیا تا فنلاند، می توانند این تانک را ارسال کنند و کشورهایی که نمی توانند از لئوپاردهای خود بگذرند، همچنان می توانند قطعات یدکی آن را ارسال کنند.
اگرچه دولت آلمان این اختیار را دارد که مالکان تانک‌های ساخت آلمان را از انتقال آنها به اوکراین بازدارد، اما اکنون این کشور تحت فشار بسیار قوی‌تری قرار دارد تا به کشورهای دیگر اجازه انتقال لئوپارد را بدهد.
10 ژانویه، پولیتیکو گزارش داد که فرانسه برای ارسال تانک‌ها به برلین فشار می‌آورد و یک روز بعد، رئیس‌جمهور لهستان اعلام کرد که تعدادی از لئوپارد 2های آنها به اوکراین فرستاده خواهد شد - بدون اینکه مشخص شود آیا آلمان اجازه می‌دهد یا خیر. اگر برلین در نهایت موافقت خود با ارسال تانک‌ها یا اجازه صادرات مجدد تانک‌ها به کشورهای دیگر را اعلام کند، احتمالاً آن را در اواخر ماه جاری در حوالی نشست سران فرانسه و آلمان اعلام خواهد کرد.
بر اساس گزارش‌ها، بریتانیا نیز در حال برنامه‌ریزی برای ارسال تانک است، اما به دلیل کاهش حجم ناوگان تانک‌هایشان در چند سال گذشته، تعداد محدودی از تانک‌ها را می‌فرستد.
فراتر از کمک های مالی جدید، تسلیحات کلیدی وعده داده شده در سال 2022 قرار است در سال 2023 وارد شوند. قابل توجه ترین آنها سامانه های پدفاند هوایی هستند. در ماه دسامبر، ایالات متحده وعده ارسال سامانه پاتریوت را داد و فرانسه صادرات SAMP/T را تضمین کرد، که هر دو احتمالاً در چند ماه آینده و پس از آموزش خدمه مستقر خواهند شد. همچنین قرار است در ماه های آینده «ال3 ومپایر» ، یک سامانه کوچکتر که برای سرنگونی پهپادها با هزینه بسیار کمتر از سامانه های پیچیده تر طراحی شده است، وارد نبرد شود.
در حالی که اوکراین به دنبال سلاح های بیشتر است، روسیه به دنبال مردان بیشتری است. اوکراین مدعی است که روسیه تلاش خواهد کرد تا 500 هزار نیروی ذخیره را برای پشتیبانی از حملات جدید علیه اوکراین در سال آینده بسیج کند. اگر اوکراین درست بگوید، نیروهای جدید به 300 هزار نفری که پوتین در پاییز گذشته فراخوانده بود، اضافه خواهند شد. بسیج کردن چنین تعداد زیادی از نیروهای ذخیره بی نظمی ایجاد خواهد کرد، اما هجوم نیروها، بازپس گیری قلمرو بیشتر را برای اوکراین دشوارتر می کند.
روسیه حامیان بین‌المللی مانند اوکراین ندارد، اما مشارکت رو به رشد مسکو با ایران احتمالا در طول سال 2023 افزایش خواهد یافت. ایران قبلاً پهپادهایی را به روسیه داده است که برای حمله به زیرساخت‌های اوکراین استفاده می‌شوند، اما بسیاری از پهپادها و موشک‌هایی که شایعه شده است، هنوز در میدان نبرد دیده نشده‌اند. برخی از مفسران استدلال می‌کنند که ایران تا اکتبر صبر می کند، زمانی که بندهایی از قطعنامه سازمان ملل در رابطه با توافق هسته‌ای 2015 ایران - که در صورت تامین موشک‌های دوربرد ایران باعث تحریم‌ها می‌شود - منقضی می‌شود.
ایران چیزهایی بسیار بیشتر از موشک و پهپاد برای ارائه به روسیه دارد. این کشور مدتی است که تحت تحریم های بین المللی بوده و در دور زدن محدودیت های بین المللی ماهرتر است. تهران نه تنها می تواند به روسیه در زمینه قاچاق نفت برای تامین مالی جنگ کمک کند، بلکه ممکن است بتواند به روسیه در دستیابی به قطعات ساخت غرب برای موشک ها و پهپادهایش کمک کند. آمریکا تحریم‌های ایران را به دلیل انتقال تسلیحات در ماه جاری تشدید کرد، اما توقف کامل تامین قطعات دشوار خواهد بود.
با وجود امکانات بسیار زیاد برای انتقال تسلیحات، نمی توان گفت که سال 2023 چگونه برای جنگ اوکراین شکل خواهد گرفت. تمایل روسیه برای فراخوانی صدها هزار سرباز جدید و استفاده از اهرم روابط آنها با کشورهایی مانند ایران، توانایی آنها را برای ادامه مبارزه بهبود می بخشد. از سوی دیگر، اگر حمایت ایالات متحده و اروپا از نظر اندازه و دامنه افزایش یابد، فرماندهان اوکراین خود را در راس یک نیروی جنگی مرگبارتر خواهند دید.
