این مطالعه نشان می‌دهد که اسید اوریک ممکن است نقش مهمی در ایجاد فیبریلاسیون دهلیزی، ضربان نامنظم قلب که می‌تواند منجر به لخته شدن خون، سکته مغزی، نارسایی قلبی و سایر عوارض قلبی شود، داشته باشد.
«موژو دینگ»، محقق ارشد این مطالعه از مؤسسه کارولینسکا در استکهلم سوئد، گفت: «افرادی که سطح اسید اوریک بالایی دارند ممکن است از معاینات منظم قلبی عروقی برای تسهیل تشخیص زودهنگام فیبریلاسیون دهلیزی تازه شروع شده بهره ببرند.»
اسید اوریک یک ماده شیمیایی است که با تجزیه پورین‌ها توسط بدن تولید می‌شود و به مقدار زیاد در الکل، به ویژه آبجو، و مواد غذایی مانند گوشت قرمز و برخی از انواع غذا‌های دریایی مانند ساردین و صدف یافت می‌شود. اسید اوریک بیشتر به دلیل ارتباط آن با نقرس، یک نوع دردناک آرتریت، و سنگ کلیه شناخته شده است. اما مطالعات سطح بالای اسید اوریک را با افزایش خطر ابتلاء به فشار خون بالا، دیابت و بیماری قلبی هم مرتبط دانسته اند.
در این مطالعه، محققان ۳۳۹۶۰۴ شرکت کننده از سوئد را به طور متوسط به مدت ۲۶ سال دنبال کردند. شرکت کنندگانی که از سال ۱۹۸۵ تا ۱۹۹۶ جذب شدند، ۳۰ تا ۶۰ سال سن داشتند و در زمان ثبت نام فاقد بیماری قلبی عروقی بودند. اسید اوریک حداقل یک بار با استفاده از آزمایش خون اندازه گیری شد. سپس شرکت‌کنندگان به گروه‌هایی تقسیم شدند و سطح اسید اوریک را از پایین‌ترین به بالاترین رتبه‌بندی کردند.
این مطالعه نشان داد که با افزایش سطح اسید اوریک، خطر فیبریلاسیون دهلیزی افزایش یافت. به طور کلی، افرادی که بالاترین سطح اسید اوریک را داشتند، ۴۵ درصد بیشتر از افرادی که کمترین سطح را داشتند، با خطر ابتلاء به فیبریلاسیون دهلیزی روبرو بودند.
افزایش سطح اسید اوریک خطر فیبریلاسیون دهلیزی را حتی در میان شرکت کنندگانی که در طول دوره پیگیری به فشار خون بالا، دیابت، بیماری عروق کرونر قلب یا نارسایی قلبی مبتلا نشده بودند، افزایش داد.
دینگ گفت: «این بدان معناست که اسید اوریک نه تنها ممکن است از طریق مکانیسم‌های متابولیک قلبی برای افزایش خطر فیبریلاسیون دهلیزی عمل کند، بلکه ممکن است از طریق مکانیسم‌های دیگر تأثیر مستقیمی بر ابتلاء به فیبریلاسیون دهلیزی داشته باشد.»
