به گزارش برنا؛ در دنیای امروز برخی افراد علاقه زیادی به استفاده از مواد ارگانیک دارند. این موضوع فقط به مصرف غذاهای گیاهی و سالم محدود نمی‌شود. بلکه در موارد بسیاری دیگر از زندگی روزمره نیز بسط پیدا کرده است. مثلا برخی ترجیح می‌دهند به جای استفاده از انواع کرم‌های زیبایی برای پوست که حاوی مواد شیمیایی هستند از روغن‌های طبیعی استفاده کنند. یا به جای شوینده‌های شیمیایی مانند صابون‌های کارخانه‌ای به دنبال صابون‌هایی هستند که از مواد طبیعی تهیه شده‌اند. نمونه آن صابون‌های زیتونی که هنوز هم در رودبار تولید می‌شوند.
حتی بسیاری از افراد استفاده از ظروف پلاستیکی را در زندگی خود به حداقل رسانده‌اند و ترجیح می‌دهند از لیوان‌های سفالی و گیاهی برای نوشیدن استفاده کنند.
برای همین هنوز هم باوجود تنوع کالاهای مصرفی، اما وسایلی که طبیعی و ارگانیک تهیه می‌شوند طرفدار دارد. نمونه آن لیفی در گیلان وجود دارد که بی‌شک طبیعی‌ترین لیف ایران است. در برخی فروشگاه‌های بزرگ و عطاری‌ها نمونه بسته بندی آن را می‌توانید پیدا کنید.
البته این لیف در گیلان وسیله تازه‌ای برای مردم این منطقه نیست. مردم گیلان از گذشته‌های دور از این وسیله استفاده می‌کردند. گیلانی‌ها از قدیم گیاهی به نام لوفا را کشت می‌کردند که میوه آن شکل خاصی دارد و یک گیاه معمولی نیست. گیاه لوفا متعلق به مناطق گرم و مرطوب آمریکای جنوبی است که این گیاه برای اولین بار به قزوین آورده شد و چون قزوین در همسایگی گیلان است در این استان نیز استفاده از آن رواج یافت.
پرورش گیاه لیف طبیعی یا لوفا، زمان‌بر است و نیاز به صبر دارد. این گیاه در خانواده خیار دسته‌بندی می‌شود و نسبت به دیگر گیاهان این خانواده دیرتر رشد می‌کند؛ به‌ویژه اگر هوا سرد باشد.
گیاه لیف به صورت بالارونده رشد می‌کند. زمانی که میوه گیاه لیف سبز رنگ است قابل خوردن است و می‌توان آن را به صورت پخته و هم به صورت خام مصرف کرد. معمولا از این گیاه به صورت دم کرده استفاده می‌کنند. برای تهیه دم کرده لوفا، کمی از قسمت‌های هوایی گیاه شامل شاخ، برگ و گل را در آب می‌جوشانند تا حجم آب به نصف کاهش پیدا کند. گیاه را خوب فشار می‌دهند تا عصاره آن کاملا خارج شود، سپس آن را صاف و مصرف می‌کنند.
اما وقتی میوه آن برسد آن را از شاخه جدا می‌کنند، سپس آن را حسابی خشک می‌کنند. این میوه از وسط متورم و از بالا و پایین باریک است. پوست این میوه را می‌کنند و آوندهای آن را یکجا در می‌آورند. این آوندها توری شکل هستند.
در واقع این آوندها شبیه یک کلاف توری بافته شده یا دوک هستند که بعد از خشک شدن؛ اضافات آن را جدا می‌کنند. درنهایت این آوندها بسیار سبک و کم وزن باقی می‌مانند. البته این آوندهای توری کلافی شکل ارتجاعی هم هستند. برای همین گیلانی‌ها به‌ویژه قدیمی‌ترها از این گیاه به همین شکل بدون هیچ دستکاری جای لیف استفاده می‌کنند.
اگر این گیاه را کمی بیشتر خشک کنند از این گیاه جای اسکاچ برای شست‌وشوی ظروف استفاده می‌کنند. از اسفنج لوفا برای تمیز کردن شیشه و سایر وسایل آشپزخانه هم استفاده می‌کنند. اسفنج لوفا برای شست و شوی ظروف حساس به خراش مانند تفلون و چدن هم مناسب است.
در صورتی که بخواهند از گیاه لیف برای ساخت اسفنج یا لیف استفاده کنند، میوه را زمانی می‌چینند که رنگ آن زرد شود. در این زمان دیگر نمی‌توان از میوه استفاده خوراکی داشت. میوه لیف زرد رنگ اسفنجی در اواخر پاییز می‌رسد. میوه در این حالت وزن کمی دارد. اگر میوه کاملا بالغ شده باشد پوست آن هم می‌افتد.
این لیف وقتی در حمام آب می‌خورد نرم می‌شود که برای شست‌وشوی بدن مناسب است. اهمیت لیف طبیعی هم مشخص است که قابل توصیف و هرگز با الیاف مصنوعی و پلاسستیکی قابل قیاس نیست.
در واقع گیاه لیف یک جور ماساژور کم هزینه است. ماساژ ملایم لوفا روی پوست هنگام استحمام سبب چربی‌سوزی بافت‌های چربی می‌شود. گفته می‌شود ماساژ ده دقیقه‌ای این گیاه به اندازه نیم ساعت فعالیت بدنی متوسط چربی بدن را می‌سوزاند. درواقع لوفا قدیمی‌ترین ماساژور طبیعی ایران است و ماساژ دادن با آن باعث برداشتن سلول‌های مرده و شادابی پوست می‌شود.
اگر سری به بازار پیرسرای رشت در انتهای سبزه میدان زدید در قسمتی از این بازار که صنایع حصیری و دستی به فروش می‌رسد می‌توانید این لیف‌ها را تهیه کنید.
