برانکو ایوانکوویچ، نه فقط نام و چهره ای مشهور در فوتبال کرواسی است که در ایران هم یک مربی شناخته شده به شمار می آید.
آوازه شهرت برانکو که البته فوتبال ایران سهمی آشکار در آن داشته، حالا به حوزه خلیج فارس هم تعمیم داده شده است؛ ایوانکوویچ در کشورهای عربی بازار کار مناسب و قابل توجه پیدا کرده و پس از حضور در فوتبال عربستان، هم اکنون سرمربی تیم ملی عمان است و اماراتی ها هم برایش سرودست می شکنند.
از سوی دیگر، برانکو جزو نامزدهای اصلی سرمربیگری تیم ملی ایران (چنان که مهدی تاج نیز به این نکته اشاره کرده است) محسوب می شود و از برآیند افکار عمومی، می توان به این جمع بندی رسید که طیف وسیعی از هواداران فوتبال از این مسئله، استقبال هم می کنند.
با این همه باید پرسید وقتی اغلب مربیان در سن و سال برانکو، آرزوی تیمداری در کشورهای عربی را دارند تا در آرامش و درآمد ویژه زندگی کنند، ایوانکوویچ حاضر است زیر میز این بازی بزرگ بزند؟
نکته ای که نباید مستتر باقی بماند اما این است که دراگان اسکوچیچ با سابقه صعود ایران به جام جهانی ۲۰۲۲، برای تیمداری در حوزه خلیج فارس، بیش از یک ماه در قطر ماند اما تا همین حالا تلاش های او حاصلی در برنداشته است. بنابراین برانکو نمی تواند در حالی که تیم های عربی، او را سفت و سخت می خواهند، از تیمداری با پول های اغواکننده حوزه خلیج فارس دست بکشد و به پیشنهادهای بی سرو ته ما فکر کند.
البته برانکو شخصیتی پیچیده و منحصر به فرد دارد و به سادگی نمی شود به تصمیم نهایی او پی برد یا در این باره قطعا به یک پیش بینی واحد رسید، اما عقل و منطق حکم می کند او در کشورهای عربی بماند و سال های پایانی دوران مربیگری اش را با آرامش سپری کند.
فوتبال در ایران منهای مناقشه های داخلی و دردسرهای همیشگی، یک مشکل اساسی و بزرگ هم دارد؛ پولش بر خلاف کشورهای عربی «نقد» نیست!
در همین ارتباط بخوانید: برانکو دوباره منتقدانش را ساکت کرد/ پروفسور یک قدم تا رستگاری
