به گزارش " ورزش سه" علیرغم انتظاری که از این فصل از رقابتهای لیگ برتر میرفت، در نیم فصلی که گذشت، شاهد کیفیت فنی نه چندان مناسب و فقر گلزنی حتی در بین تیمهای مدعی بودیم.به همین بهانه خبرنگار ورزش سه مصاحبهای را با فرهاد کاظمی یکی از مربیان قدیمی و موفق فوتبال ایران که همراه با سپاهان سابقه قهرمانی در دومین دوره لیگ برتر را نیز در کارنامه دارد، ترتیب داده است.
تمام تیم ها ضعف گلزنی دارند
واقعیت این است فوتبال ایران از نظر کیفی دچار افت شدیدی شده ، به نظرم پیش از جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه کیفیت فنی بازیهای لیگ نسبتا بالاتر بوده است. مربیان بسیار خوبی در فوتبال ایران حضور دارند اما هیچ یک از تیم ها برنامه تاکتیکی قابل توجهای ندارند، حتی استقلال و پرسپولیس دو تیم بزرگ فوتبال ایران نیز، نمیتوانند موقعیتهای گلزنی زیادی روی دروازه حریفان خلق کنند. تیم های مدعی و قدرتمند در هر بازی دستکم باید شش تا هفت بخت مسلم گلزنی داشته باشند، طبیعتا وقتی تیمی نتواند موقعیتی ایجاد کند، در امر گلزنی هم ناکام است.
تمام تیمهای لیگ برتر در فاز هجومی ضعف دارند البته این معضل تنها مختص به لیگ برتر نیست، در لیگ یک هم اوضاع به همین منوال است.
انگار کسی جز داوران مقصر نیست
عدم ثبات مربیان و نتیجهگرا شدن باشگاهها یکی از عوامل موثر در افت کیفیت بازیهای لیگ برتر شدهاست. هیچ مدیرعامل و باشگاهی فرصت سه ساله یا بیشتر از آن را به مربیان نمیدهد تا استرس عدم نتیجه گیری را از او دور کند. متاسفانه عدم ثبات مربیان و حتی مدیران شدیدا به فوتبال ایران لطمه وارد کرده است اما تمام هجمهها به داوران وارد میشود!
وضعیت اعتراض به داوران به شکلی است که گویا در فوتبال ایران کسی جز آنها مقصر نیست.
باشگاهها از آکادمی خود تغذیه کنند
متاسفانه نمیخواهم بپذیریم که فوتبال ایران پسرفت داشته است، روزگاری میرفتم به تمرینات تیمهای پایه سرکشی میکردم و از بین بازیکنان تیم امید و جوانان، شش، هفت بازیکن به بزرگسالان اضافه و در ادامه از آنها استفاده میکردیم اما حالا هیچ یک تیم های بزرگ و مدعی از بازیکنان امید و آکادمی خود استفاده نمیکنند و این یک اتفاق خیلی بد برای فوتبال ایران است.
اما در این بین تیمهای متوسط که چندان به دنبال نتیجه و رتبه در جدول لیگ نیستند، ممکن است این کار را انجام دهند. تیم های مدعی از لحاظ تاکتیکی و جوانگرایی به بازنگری در برنامههایشان نیاز دارند.
مگر مربی معجزهگر است؟
باید هر چه زودتر برای تعیین تکلیف نیمکت تیم ملی به جمع بندی برسند.تیم ملی امید هم دقیقا مثل هر دوره هیچ کسی به فکر نیست و طبق معمول دو ماه مانده به شروع مسابقات سرمربی و کادرفنی آن مشخص میشود.باید با مربی امید یک قرارداد چهارساله ببندند و طبق برنامهای مشخص از نوجوانان به بازیکنان ملی بها بدهند تا به تیم امید برسند.از مربیای که دو ماه تیم را تشکیل داده و شروع به کار کرده است، چه انتظاری میتوان داشت؟
مگر مربی معجزهگر است ؟
مالک چوکا برای مطرح شدن، از من نام برد
چند پیشنهاد از تیم های شهرستانی داشتهام، اما راغب هستم در تهران و تیمهای پایتخت نشین کار کنم. در حال حاضر هم دو پیشنهاد دارم که باید آنها را بررسی کنم.
در پایان هم هر گونه مذاکره با شخصی که ظاهرا مالک جدید باشگاه چوکای تالش است را قویا تکذیب میکنم و ادعای این شخص در جهت مطرح کردن نام خودش در فوتبال بوده است. همانطور که گفتهام قصد دارم در تهران کار کنم و با احترام به تیم چوکا و مردم تالش، من هیچ وقت به قبول مسئولیت در این تیم فکر نکردم.
فوتبال ایران دیگر لذتبخش نیست
عدم حضور تماشاگران در ورزشگاهها، انگیزه بازیکنان را از بین برده است. ما همیشه حرف از فوتبال و لذت تماشای آن حرف میزدیم اما وقتی بازیکنان در یک جایی سرد و بی روح و استادیومی خالی از تماشاگر به میدان میروند، دیگر چه لذتی باقی میماند؟