فرهیختگان: درست وقتی همه آماده می‌شدند تا مسابقه حساس سپاهان و استقلال با تساوی به پایان برسد، سیاوش یزدانی مثل همیشه یکی از آن حرکات منحصربه‌فرد خودش را انجام داد و بدون آن‌که شهریار مغانلو حتی در موقعیت جدی گلزنی باشد، او را نقش زمین کرد تا بی دلیل یک ضربه پنالتی را به میزبان مسابقه هدیه بدهد. اسم‌اش را چه باید گذاشت؟ خطای محاسباتی؟ اشتباه فردی؟ شاید هم بهتر است اسمش را «سیاوش یزدانی بودن» بگذاریم.
سیاوش یزدانی بودن، چنین چیزی است. کسی که هر وقت تیم بیشتر به او نیاز دارد، بیشتر خرابکاری می‌کند. او زمانی در همین ورزشگاه در لباس سپاهان، دروازه تیم خودی را در حوالی دقیقه ۱۲۰ باز کرد. یک اشتباه وحشتناک در نیمه نهایی جام حذفی که به قیمت از دست رفتن یک جام برای سپاهان تمام شد. همین بازیکن در چند مسابقه گذشته هم، نمایشی بسیار ضعیف در استقلال داشته است. او در جریان شکست این تیم در تبریز، روی رقم خوردن هر دو گل کاملا مقصر بود و حالا در دومین باخت پیاپی تیم ساپینتو در لیگ نیز، متهم ردیف اول به شمار می‌رفت.
همین اشتباه به ظاهر ساده، شاید به قیمت رقم خوردن تغییر روی نیمکت استقلال تمام شود. این سیاوش یزدانی است. کسی که مربی‌ها هرگز نمی‌توانند به او اعتماد کنند. کسی که با افتخار، از «بازی نکردن» برای محمود فکری و کم کاری عمدی‌اش در تمرین‌ها حرف می‌زند. کسی که در اقیانوسی از حواشی غرق شده و تیم را هم با خودش به زیر کشیده است.
با این حساب، هواداران استقلال باید خوشحال باشند که این مدافع، فصل گذشته سرباز شد و در هفته‌های حساس پایانی، کنار تیم نبود تا عملا رویای قهرمانی را خراب کند. سیاوش تا امروز، چیزی برای استقلال نداشته به جز یک مشت مصاحبه بعد، خرواری از حاشیه‌های ناامیدکننده و چند نمایش خوب انگشت شمار که لا به لای تصاویر تلخ او محو شده‌اند. فرهاد مجیدی او را «دکتر» صدا می‌زد و این لقب بعد از فرهاد هم برای مدافع تیم باقی ماند اما ظاهرا یزدانی فقط در خرابکاری، به درجه دکترا رسیده است. این تنها آزمونی است که او می‌تواند با قدرت آن را پشت سر بگذارد.
