به گزارش همشهری آنلاین، یکی از این باغ‌ها باغ بزرگی بود که از قصر قجر (باغ‌موزه قصر) تا نزدیکی‌های خیابان انقلاب ادامه داشت. فتحعلی‌شاه قاجار این باغ را که تفرجگاه درباریان بود به «فتحعلی‌خان صبای کاشی»، ملک‌الشعرای دربارش، هدیه داد و از آن پس نام این باغ به «باغ صبا» معروف شد. می‌گویند این باغ به همراه چهل هزار مثقال طلا، دستخوش شاه قاجار به صبای کاشی بوده که به دستور فتحعلی‌شاه در مدت 3 سال ۲۴۰ هزار بیت درباره فتوحات ایران در جنگ با روسیه سروده بود.
فتحعلی‌خان صبا به بذله‌گویی و حاضرجوابی شهره بوده و درباره‌اش روایت‌های جذابی نقل می‌کنند. یکی اینکه روزی فتحعلی‌شاه قاجار شعری می‌گوید و ملک‌الشعرای دربار را احضار می‌کند تا درباره شعرش نظر بدهد. وقتی فتحعلی‌خان صبا شعر را گوش می‌دهد، بی‌تعارف می‌گوید که شعر بی‌پایه و اساسی است. شاه قاجار عصبانی می‌شود و به خدمه دربار می‌گوید: «این مردک را به طویله برده و به اخیه ببندید! » ساعتی بعد فتحعلی‌شاه که روی شعرش کار کرده، دوباره دستور می‌دهد صبای کاشی را به محضرش بیاورند و شعر اصلاح‌شده را می‌خواند. شاعر دربار بدون اینکه کلمه‌ای صحبت کند به سمت در حرکت می‌کند. شاه می‌پرسد: «کجا می‌روی؟» فتحعلی‌خان صبا می‌گوید: «به همان‌جا که بودم ...»
