خبرگزاری فارس لرستان- نسرین صفربیرانوند؛ مریم معظمی گودرزی متولد ۵۹ است که حدود ۱۲ سال است علاوه بر کارهای فرهنگی، قرائت قرآن و کارهای بسیج به سمت اشتغال‌زایی و رفع مشکلات مردم روستا رفته است.
او که فرمانده پایگاه بسیج روستا هم است، می‌گوید: من کار جهادی را دوست دارم، بسیجی هستم و دلم می‌خواهد خودم را وقف خلق کنم.
جامعه هدف این بانوی کارآفرین را زنان بدسرپرست، بی سرپرست و مددجویان تحت پوشش بهزیستی و کمیته امداد تشکیل می‌دهد، البته او علاوه بر ایجاد شغل برای بانوان با پرداخت تسهیلات بنیاد برکت برای مردان روستا هم توانسته شغل ایجاد کند.
بانو معظمی گودرزی که خودش هم در روستا کشاورزی، دامپروری، سبزی کاری، پرورش مرغ بومی، بوقلمون و بلدرچین را هم انجام داده است، می‌گوید: وقتی که می‌بینم بانوی بی سرپرست و یا بد سرپرستی درآمدی هر چند اندک سر سفره خود می‌برد احساس رضایت به من دست می‌دهد که خستگی را از من دور می‌کند.
نکته جالب دیگری که مطرح کردن آن خالی از لطف نیست، این است که خانم معظمی گودرزی از سال ۹۳ تحصیل را ادامه و امروز کارشناس ارشد روانشناسی است.
او تا سال ۹۳ مدرک تحصیلی اش سیکل بوده اما امروز نه تنها به عنوان مربی نهضت سوادآموزی برای با سواد کردن زنان تا روستاهای دور دست می‌رود بلکه به دنبال این است که یک کلینیک روانشناسی را برای کمک به اقشار ضعیف احداث کند.
با این بانوی کارآفرین جوان که دغدغه‌اش خودکفا کردن زنان و مردان روستای چهاربره اشترینان است ، گفت‌وگویی داشته‌ایم که خواندن آن خالی از لطف نیست.
شما ظاهراً در روستا همه کاری انجام می‌دهید؟
بله، من حدود ۱۲ سال پیش فعالیت خود را در حوزه بسیج و به عنوان مربی قرآن شروع کردم و بعد از آن به فکر تولید و اشتغال در روستا افتادم.
چطور شد به فکر اشتغال‌زایی در روستا افتادید؟
بعد از مدتی که به عنوان مربی قرآن مشغول شدم ، از نزدیک مشکلات بانوان را لمس کردم پس از اینکه آنها دغدغه‌های‌شام را با من در میان گذاشتند و از اشتغال صحبت به میان آوردند به فکر افتادم و نیاز سنجی کردم.
اشتغال در روستا را کی شروع کردید؟
من خودم عاشق کار بودم و در زمینه‌های مختلف از جمله کشاورزی، دامپروری، پرورش مرغ بومی، بوقلمون، بلدرچین و حتی سبزی کاری فعالیت داشتم و همین خود عاملی برای اشتغال‌زایی شد.
اما دوران کرونا با کمبود ماسک مواجه بودیم و پس از صحبت با خانم‌های روستا به فکر تولید ماسک رایگان افتادیم، زنان روستا که چرخ دستی داشتند استقبال کردند و من هم به دلیل اینکه تسهیل‌گر جهاد کشاورزی بودم پارچه مورد نیاز را تهیه و با ایجاد کارگاه شروع به تولید ماسک کردیم و ۲۰ نفر مشغول شد.
در کارگاه هم از زنان بدسرپرست و بی سرپرست و بانوانی که ضعیف بوده و نیاز مالی داشتند استفاده کردیم.
بعد از فروکش کردن به فکر آموزش رایگان بانوان افتادم و دوره خیاطی را با کمک فنی حرفه‌ای برای بانوان برگزار کردم و کارگاه را ادامه و مشغول تولید سرویس‌های آشپزخانه، دوخت انواع لباس شدیم.
پس از مدتی متوجه شدیم که چرخ دستی بانوان را اذیت می‌کند بنابراین به فکر تهیه چرخ‌های صنعتی افتادم، در این زمینه با سازمان جهاد کشاورزی صحبت کردم و آنها من را به سازمان بین‌المللی UNDP معرفی کردند و وقتی از نزدیک فعالیت را دیدند سه چرخ صنعتی را به ما دادند البته سازمان UNDP حمایت‌های معیشتی را هم از بانوان انجام داد.
من در این مدت از طرف همین سازمان به واسطه فعالیت خوب به عنوان یکی از ۳ زن برتر بروجردی انتخاب شدم و چند چرخ دیگر را نیز در اختیار ما گذاشتند، البته در این مدت خانم مقصودی نماینده مردم بروجرد هم وامی را برای تهیه چرخ صنعتی تهیه کردند.
با تهیه چرخ صنعتی کارگاه رونق گرفت و اکنون ۲۰ نفر که تعدادی از آنها مددجوی بهزیستی و کمیته امداد است، مشغول فعالیت هستند.
البته اگر مکان بزرگتری در اختیار داشته باشیم بدون شک تعداد بیشتری را مشغول کار کنیم.
شما علاوه بر کارگاه خیاطی در زمینه‌های دیگر هم فعالیت دارید؟
بله، با راه‌اندازی صندوق قرض‌الحسنه که زیرنظر پایگاه بسیج بود و با آورده ۲۰ هزار تومان نه تنها به عنوان بهترین صندوق روستایی در شهرستان بروجرد شناخته شدیم بلکه با سرمایه‌گذاری در صندوق کارآفرینی توانستیم برای ۱۵ نفر شغل ایجاد کنیم.
یکی از بانوان مطلقه روستا که دو فرزند هم داشت با همین وام قرض الحسنه یک سبزی خرد کن خریداری و امروز با داشتن یک مغازه شیک و نسبتا متوسط خودکفا شده است.
بعد از مدتی که وضعیت صندوق قرض‌الحسنه مطلوب شد، بنیاد برکت را پای کار کشاندیم و امسال از بنیاد برکت ۷۰ وام ۷۰ میلیون تومانی گرفتیم و کار بزرگی شد، با استفاده از این تسهیلات افراد ضعیف و کم درآمد کسب و کاری را دست و پا کردند، نکته‌ای که به آن توجه کردم این بود که تسهیلات را در حوزه اشتغال‌زایی هزینه کردیم.
پس در مجموع توانسته‌اید زمینه اشتغال ۱۰۰ نفر را فراهم کنید؟
بله، ۲۰ نفر در کارگاه خیاطی، ۱۵ نفر از طریق وام قرض الحسنه و ۷۰ نفر هم بنیاد برکت، البته پرونده بسته نشده و همچنان تا خودکفا شدن روستا ادامه می‌دهیم.
در واقع هدف من اشتغال و خودکفا کردن مردم روستا و جلوگیری از مهاجرت روستاییان به شهر بوده و اینکه بتوانم قطب اقتصادی در روستا ایجاد کنم.
نکته دیگر اینکه من کار جهادی را دوست دارم، بسیجی هستم و یک بسیجی خودش را وقف مردم می‌کند و دلش می‌خواهد خودش را وقف خلق کند.
چه احساسی دارید از اینکه توانسته‌اید زمینه اشتغال چندین نفر را فراهم کنید؟
من در این مسیر سختی های زیادی کشیدم اما همین که می‌بینم به واسطه فعالیت من خانواده‌ای درآمدی کسب کرده‌اند، احساس رضایت میکنم و انرژی مثبت دریافت میکنم ، من باور دارم اگر در زندگی موفقیتی داشته‌ام از دعای خیر مردم است.
از نظر من همیشه برای فعالیت فرصت است و هیچگاه دیر نیست، اما باید هدف داشت.
شما مربی نهضت سوادآموزی هم هستید؟
بله ، حدود ۹ سال است که در زمینه با سواد کردن بانوان هم فعالیت دارم و تا روستاهای دور افتاده هم می‌روم ، اما جالب است من تا چند سال پیش تحصیلاتم سیکل بود اما از سال ۹۳ تحصیلات را ادامه و امروز کارشناس ارشد روانشناسی عمومی هستم و به دنبال این هستم که کلینیک روانشناسی را برای ارایه خدمت به اقشار ضعیف احداث کنم.
صحبت پایانی اگر دارید.
در این مسیر همسرم همواره همراه و مشوق من بوده و اگر نبود همراهی او قطعا نمی‌توانستم در حوزه اشتغال روستاییان و یا باسواد کردن زنان بی سواد کاری انجام دهم. همسرم هیچگاه حمایت‌های مادی و معنوی را از کن دریغ نکرده و موفقیتم را مدیون او هستم.
انتهای پیام/
