به‌گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط‌عمومی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، سعید ستارنژاد سرپرست هیأت باستان‌شناسی گفت: محوطه ۷۴ به‌عنوان یکی از محوطه‌های کاوش شده در حوضه آبریز سد «چمشیر» محسوب می‌شود.
این باستان‌شناس افزود: این محوطه بر روی برجستگی طبیعی با مصالح بوم آورد ایجاد شده که در کاوش باستان‌شناسی شواهدی از فضاهای معماری به دست آمد.
وی با بیان‌اینکه این فضاهای معماری دارای نقشه مستطیلی با مصالح لاشه سنگ و ملاط گل ایجاد شده‌اند و در سطح دیواره‌ها به منظور استحکام بخشی، اندود گچ و آهک کشیده شده است، تصریح‌کرد: نتایج کاوش باستان‌شناختی مشخص کرد که این مجموعه متشکل از ۸ فضای معماری و یک راه روی اصلی بوده و سقف فضاها فاقد پوشش است.
به گفته ستارنژاد، این فضاها دارای یک ورودی بوده که پس از ترک مجموعه، ورودی‌ها را با قلوه‌سنگ به صورت آگاهانه مسدود کرده‌اند.
سرپرست هیأت باستان‌شناسی افزود: نقشه و سبک‌شناختی بسیار ساده معماری فضاها و از سوی دیگر چشم‌انداز محیطی، تعلق مجموعه را به گروه‌های کوچ‌نشین و کوچ‌رو قوت می‌بخشد وبه نظر می‌رسد این مجموعه در قرون میانی اسلامی مورد استفاده این گروه‌های جمعیتی قرار گرفته و پس از آن متروک شده است.
این باستان‌شناس در پایان خاطرنشان‌کرد: مطالعات مربوط به این محوطه در کنار سایر محوطه‌های کاوش شده در این ناحیه، می‌تواند سهم قابل توجهی در ترسیم الگوهای سکونتگاه‌های عشایری منطقه داشته باشد، در عین حال نمونه‌ای از مدل آزمون باستان‌شناختی گذشته محسوب می‌شود و می‌تواند در تحلیل سکونتگاه‌های جوامع کوچ‌نشین و کوچ‌رو منطقه و سایر نواحی ایران در دوره‌های مختلف فرهنگی بسیار راهگشا باشد.
