رشته ورزشی بادسواری
در این ورزش از تخته مخصوصی که دارای طولی به اندازه ۲ تا ۴ متر است استفاده ميشود و ورزش‌کار به واسطه نیروی باد بر بادبانی که بر روی این تخته سوار شده به حرکت درمی آید. بادسواری برخلاف موج سواری نیازی به موج های بلند ندارد.
تجهيزات نصب شده بر روی بورد و دکل به آسانی قابل چرخش ميباشند و به ورزش‌کار این قابلیت را می‌دهند تا در موقع حرکت دارای ازادی عمل بالایی باشد. محدوده بادبان از حدود ۳ مترمربع تا ۱۲ مترمربع باتوجه به شرایط مختلف و نیز مهارت ورزشکاران متفاوت است.
بادسواری یا بادموج سواری
S. Newman Darby با منشاء وزش باد در سال 1964 در رودخانه سوسکهانا، پنسیلوانیا، ایالات متحده، هنگام ابتکار" میز دریانوردی داربی"، که به دلیل منابع مالی محدود و مشاوره حقوقی نا مناسب، ثبت اختراع نکرد.
تمرکز اصلی وی در" صنایع داربی" وی فروش برنامه هایی بود به طوریکه هر کودک در سن مدرسه می توانست یکی از آن ها را زیر 50 دلار بسازد. بجاي ایجاد ثروت شخصی، تمرکز او بر معرفی جوانان به ورزش قایقرانی حتی در آبهای بسیار کم عمق بود. در سال 1964، داربی آغاز به فروش تابلوهای قایقرانی خویش کرد. مقاله تبلیغاتی داربی در چاپ اوت سال 1965 از مجله Science Science منتشر گردید.
Windsurfing تجربیاتی را ارائه ميدهد که خارج از محدوده دیگر طراحی های کاردانی قایقرانی است. ورزشکاران میتوانند پرش، حلقه های معکوس، مانور چرخش و دیگر حرکات" ازاد" را انجام دهند که با هیچ نوع قایق بادبانی قابل جابه‌جایي نیست.
ویندوزورف ها اولین نفری بودند که از بزرگ ترين امواج دنیا مانند جوز در جزیره مائو سوار شدند و با استثنائات بسیار کم، تا زمان ظهور گشت و گذار در موج نوردی که موج هایی با این مقدار در سنتی تر به موج سواران دسترسی پیدا کردند. تخته های موج نوردی امواج شدید، کنار هم، بسياري از بادگیرهای حرفه ای همان موج هایی را که موج سوارها انجام می‌دهند سوار میشوند .
گردآوری: بخش ورزشی بیتوته
