به گزارش بهداشت نیوز، بارهنگ با نام علمی Plantago major L. گیاهی است یکساله دارای ساقه‌های نازک و برگ‌های بیضی شکل و خوشه‌های دراز، بلندیش به ارتفاع سی تا پنجاه سانتی متر می‌رسد، دانه‌هایش ریز و لعابدار می‌باشد. تخم، برگ، ریشه، لعاب و ساقه آن مورد استفاده طبی دارد و دارای مواد سدیم، پتاسیم، منیزیم، موسیلاژ، صمغ، اسیدهای آلی، انورتین، امولسین، تانن، گلوکوزیدی به نام اوکوبین، اسید سیتریک، اسید اکسالیک، رزین، کلروفیل، آلبومین، واکس و پکتین می‌باشد.
بارهنگ برای بیماریهای اسهال، عرق زیاد، خونریزی دهان، لثه و اجزاء بدن، عفونت زخمها، کثیفی چشم، ضعف جگر و طحال، زخم روده، معده و اثنی عشر، کثیفی خون، یرقان، اسهال خونی، ورم و رطوبت زخمها، زخم چرکی گوش، درد سینه، سرفه، عطش، سوزش ادرار، بد هظمی، سل، التهاب کلیه و مثانه، جوش صورت، گزیدن زنبور، پشه و هاری مفید است. ریشه و برگ این گیاه اثر قابض و نرم کننده دارد و از آنها به عنوان تصفیه کننده خون، آرام کننده و رفع تحریکات در نزله‌های مزمن برونش‌ها، نزله مجاری ادرار و دستگاه هضم، رفع ناراحتی‌های آسم مرطوب، اسهال‌های ساده، ورم مخاط دهان، درد دندان و حتی درد گوش استفاده می‌گردد.
